Ik was het niet van plan, maar de actualiteit dwingt me. Dus toch weer een snelle update over de situatie in Nice, waar thans de Franco-Afrikaanse top plaats vindt. Dat heel Nice lamgelegd is door van hogerhand verordonneerde veiligheidsmaatregelen is geen nieuws meer. Maar dat de middenstand nu ook het brood uit de mond gestoten wordt, wel. Ja ja, de ‘patronne’ van restaurant La Petite Maison was meer dan tevreden dat Sarko er gisteren met de Zuid-Afrikaanse president Zouma aanlegde voor de lunch. Overigens niet zo verwonderlijk; de ex-chefkok van Zouma -Raphael Duntoye- staat hier achter de kachel en lokaal wordt de partij van Sarkozy UMP aangeduid als ‘Union pour La Petite Maison’. Uitbaatster Nicole verwelkomde de ‘chef d’état’ dan ook met een welgemeend: “A Nice, on vous aime. Et chez nous, particulièrement.” (Nice houdt van u, en wij al helemaal.) De rest van de Niçoise middenstand denkt daar echter anders over.
Jean-Mathieu Torre bijvoorbeeld, die een eethuisje uitbaat aan de Rue de l’Opéra. Zijn restaurant Lou Nissart (fameus vanwege de enige echte salade Niçoise) was volstrekt onbereikbaar. “Kan gebeuren. Maar had het even aangekondigd. Dan had ik mijn zes medewerkers een dag vrijaf gegeven. Nu hebben we met z’n allen duimen staan draaien. En dat mag ík betalen.”
Zijn buurvrouw runt de lokale apotheek: “Ik heb de boel maar gesloten. Kon er nog wel bij, na een verbouwing van drie maanden en een gekelderde omzet.”
De soevenierwinkel-exploitant twee deuren verder: “ Kreeg ik ineens een stelletje veiligheidstypes over de vloer, die m’n hele winkeltje doorzochten! Ik moest mijn identiteitspapieren overleggen, plus de telefoonnummers van mijn medewerkers! En daarna moest de tent dicht!”
Carlo et Dalila, van eethuisje La Cambuse, kwamen er beter vanaf. Ze kregen de keuze: óf je kookt voor de beveiligingsmedewerkers (zo’n 170 man) een lunch, maar die moet dan ook binnen 30 minuten op tafel staan, óf je gaat dicht. Ze kozen voor het eerste. Democratie? In Nice even ‘nie’.