We zijn allemaal gelijk, maar Sarkozy een beetje meer

vr 4 juni 2010

Ze zijn niet boos, de ‘riverains’ van Cap Nègre, ze zijn razend. En terecht. Jaren konden ze ongestoord genieten van één van de mooiste stukjes kust van Le Var in de Zuid-Franse Provence. Maar toen werd Sarkozy de baas van Frankrijk. Voor hem was het officiële presidentiële buitenverblijf Fort Brégançon bij Bormes-les-Mimosas niet goed genoeg. Hij wilde zijn vakanties liever -amper een paar kilometer verderop- doorbrengen in de luxueuze villa van zijn schoonouders, de familie Bruni, op Cap Nègre bij het plaatsje Le Lavendou. Geen slechte keus, want de fraaie, beboste leisteenrotsen waarop her en der wat peperdure panden van de gefortuneerde elite onzichtbaar liggen te wezen, hebben doorgaans ‘les pieds dans l’eau’, wat meestal een absoluut beschut privé-strand betekent. Sarko en Carla zouden er bij wijze van spreken zelfs onopgemerkt in hun blootje kunnen zwemmen. Ware het niet, dat er langs de hele Cap Nègre een openbaar wandelpad loopt, waar ook de gewone burgers van Le Lavendou graag gebruik van maken om bij één van de vele publieke strandjes te komen die langs de kust van ‘le Cap’ verspreid liggen. Oók links en rechts van de Bruni-villa. Dat heeft de president liever niet. Natuurlijk, de baas van de republiek moet bewaakt worden. En dat gebeurt dan ook grondig. De paar weken per jaar dat de Sarkozy’tjes Cap Nègre aandoen, verandert de villa in een vesting. Geen buurtbewoner die daar aanstoot aan neemt; het veiligheidscircus hoort er nu eenmaal bij. En na een paar dagen is Sarko weg en wordt alles weer zoals het was.
Nee dus. Ineens blijkt het openbare pad aan twee kanten met een stevig hek afgesloten. En lopen er zwaar bewapende CRS-agenten (nationale politie) rond, die iedereen die van deze openbare weg gebruik wil maken, sommeren om rechtsomkeer te maken “of anders…” Gevraagd naar de reden van de afzetting wordt gewezen naar de afgebladderde bordjes met ‘pas op, vallende stenen’ die al sinds jaar en dag hier en daar langs de route hangen: “Instortingsgevaar van de rotswanden”. Ja hoor! En daarom wordt alleen het gedeelte rond de Bruni-villa hermetisch afgesloten en door zwaar bewapende politiemensen bewaakt? Daarom staan er ineens langs dit deel van het pad beveiligingscamera’s? Daarom wordt een willekeurige Lavandourain die hier al jaren z’n bruine kleurtje haalt, van het (openbare) strand geplukt? En als hij protesteert, krijgt hij een wapen onder de neus gedrukt, met de mededeling: “We houden je nu al een tijdje via de camera’s in de gaten, maar dit was het wel. Wegwezen, of je gaat de bak in.” Mag dat zomaar: onschuldige burgers via bewakingscamera’s in de gaten houden en bedreigen?
De burgemeester van Le Lavandou, Gil Bernardi, gevraagd naar de recente ontwikkelingen, geeft niet thuis. “Ja, ik geloof wel dat er CRS rondloopt. Maar dit is iets op nationaal niveau, daar ga ik niet over.”
Hoe was het ook al weer? Liberté, égalité, fraternité? Gelukkig is het al bijna weer 14 juillet. Dan kunnen we zien hoe onze president deze kernwaarden van de republiek in het openbaar verdedigt. Privé ligt het blijkbaar een tikkie anders.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven