Vervelende dag vandaag, want pas in de ‘tabac’ herinnerde ik me dat mijn sigaren vanaf heden 6 procent duurder zijn. Een accijnsverhoging, waarvan ik niet goed weet of het een noodgreep van een armlastige regering is, of alweer een succesje van de anti-rookmaffia. De fanatieke leden ervan -vaak bekeerde rokers- geef ik zelfs geen hand, want ik ben tegen betutteling en pro-roken. Meteen na het ontbijt mijn eerste sigaartje, heerlijk. En nicotine bevordert de hersenactiviteit, hetgeen zo ’s ochtends helemaal geen kwaad kan als Jan de Hoop me over het oude vaderland bijpraat.
Toen ik een kwart eeuw geleden naar Frankrijk uitweek, was dat nog het land van Gauloise en Gitanes, ultiem rookgenot voor de meer ervaren sigarettenliefhebber. Gitanes in maispapier, ik moest er hele kofferbakken vol van meesmokkelen voor vrienden in Nederland als ik weer eens die kant op kwam. Jammer dat dát Frankrijk niet meer bestaat. Het Frankrijk van de 2CV en de Renault4, van de corrupte gendarmes, van de ‘exception française’.
In mijn dorpskroeg mag niet gerookt worden, een beetje gas geven op de autoroute komt je op een prent te staan, en bij de rotonde in het iets grotere dorp verderop stond vorige week vrijdagavond de blaaskapel van het gezag alle automobilisten op alcoholgebruik te controleren. Ik werd op tijd gewaarschuwd, zo’n mobieltje is soms toch handig, en ik tufte in alle gemoedsrust over het geheime bospaadje naar mijn huis. Ook een 4 x 4 is soms toch handig.
Behalve een roker ben ik ook een drinker. Of het bevalt? Ja, uitstekend.
En ik begrijp dus niet dat ze ook in wijnland Frankrijk proberen het alcoholgebruik te temperen. Lijkt me niet zo slim voor een regering die geld tekort komt en die voor haar inkomsten ook van wijn afhankelijk is. Ik lever mijn bijdrage, want elke zaterdag leg ik aan bij de bejaarde Monsieur Martel die -praktisch om de hoek- nog zijn eigen wijngaard exploiteert. Prima slurpwijn voor een vriendenprijs, ondanks die belachelijke accijnzen.