Nice en Toulon uit de regering gegooid

ma 15 november 2010

President Sarkozy lag toch al niet best hier in het zuiden, maar nu heeft hij het definitief verpest. In het nieuwe kabinet van premier Fillon, die zichzelf heeft opgevolgd, heeft het staatshoofd geen plaats meer ingeruimd voor de burgemeesters van Nice en Toulon. Gewoon uit de regering gegooid.
Christian Estrosi, de burgemeester van Nice, was tot dit weekeinde tevens minister van Industrie. Hubert Falco deed naast het burgemeesterschap van Toulon het Defensie-staatssecreariaat erbij.
Die ‘Sarko’ komt hier in de Var om de haverklap vakantie vieren bij zijn schoonmoeder op Cap Nègre. Een paar kilometer verderop staat het officiële presidentiële buitenverblijf Fort Brégançon, de door het staatshoofd vrijwel ongebruikte ‘apenrots’ bij Bormes-les-Mimosas. Hij heeft dus wel wat met dit gebied. Maar blijkbaar minder met de mensen.
Misschien wantrouwt Sarko -zoals zovelen- iedereen die ten zuiden van Aix-en-Provence woont. Halve Italianen, je weet het maar nooit met die lui.
Om het zuiden niet helemaal voor het hoofd te stoten, heeft Sarko overigens nog wel een gebaar gemaakt: Thierry Mariani, de ex-burgemeester van Valréas en nu volksvertegenwoordiger namens de Vaucluse, is benoemd tot staatssecretaris van Transport.
Natuurlijk zeggen Estrosi en Falco vandaag in de Nice/Var-Matin dat ze helemáál niet teleurgesteld zijn. Volgens Estrosi blijft de president zijn beste vriend, en Hubert Falco is blij dat hij nu de vrijheid heeft om te zeggen wat hij denkt.
Dat Falco zou ‘sneuvelen’, was eigenlijk ook geen verrassing nadat hij het lijstaanvoerderschap voor de UMP, de partij van Sarko, bij de regionale verkiezingen had geweigerd. Sarko houdt niet zo van mensen die ‘non’ tegen hem zeggen.
Ondertussen is de samenstelling van het nieuwe kabinet-Fillon best interessant.
De onvermijdelijke MAM (Michèle Alliot-Marie) is de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken, de opvolger van de Bernard Kouchner, grondlegger van Artsen Zonder Grenzen, die zijn eigen afscheid al aankondigde toen hij zich verzette tegen de deportatie van zigeuners.
MAM heeft de ministeries van Defensie, Binnenlandse Zaken en Justitie al geleid. En ze gaat nu dus Buitenlandse Zaken doen. In een interview in Figaro Magazine liet ze onlangs weten dat ze klaar is voor het presidentschap.
MAM is in 1984 gescheiden en woont sinds 1988 samen met het Kamerlid Patrick Ollier. Die kort geleden liet optekenen dat hij -vanwege zijn relatie met MAM- zeker wist dat hij ‘de enige Fransman is die nooit minister zal worden’.
Dat was buiten Sarko gerekend. Ollier is sinds dit weekend minister voor ‘Relaties met het parlement’. Voor het eerst in het bestaan van de Vijfde Republiek (1958) maakt een ‘paar’ deel uit van de regering.
Verder beleven we de terugkeer van ex-premier Alain Juppé, die minister van Defensie is geworden. En tevens minister van staat. In de praktijk is hij daarmee vice-premier. Juppé was van 1995 tot 1997 eerste minister onder president Chirac. De heren kenden elkaar van het Parijse stadhuis dat ambtenaren op de loonlijst had staan die in werkelijkheid alleen voor de partij van Chirac (destijds burgemeester in Parijs) en diens tweede man Juppé werkten.
Juppé werd -in hoger beroep- in 1995 wegens die fraude tot 14 maanden voorwaardelijk veroordeeld. En hij mocht een jaar niet in de politiek actief zijn. Een lagere rechtbank had in eerste instantie 10 jaar politieke inactiviteit gevonnist.
Hij was een jaar hoogleraar in Quebec en werd vervolgens burgemeester in Bordeaux.
Die baan houdt hij aan, nu hij minister van Defensie en vice-premier is.
Een zware driedubbele functie op het hoogste niveau? In Frankrijk geen bezwaar, ofschoon Sarko bij zijn aantreden riep dat hij een combinatie van ‘mandaten’ zou verbieden. Een wegens fraude veroordeelde op de derde plaats in de hiërachie? In Frankrijk ook al geen probleem.
Maar het moet geen gedonder geven. Dus heeft Sarko wel eventjes afgerekend met een minister die strafvervolging boven het hoofd hangt: Eric Woerth van Werkgelegenheid is ontslagen. Samen met zijn vrouw speelde hij een bedenkelijke rol in de zwart geld-affaire-Bettencourt (de erfgename van het Oréal-concern, die de verkiezingskas van Sarko zou hebben gespekt). Nadat hij eerst de omstreden verhoging van de pensioenleeftijd door het parlement had geloodst, werd hij door Sarko het bos ingestuurd.
Ik ben inmiddels zo ‘verfranst’ dat ik er nauwelijks van opkijk.
Ook niet van het feit dat de huidige baas van Frankrijk zelfs voor zijn vrienden een weinig betrouwbaar sujet is.

2 gedachten over “Nice en Toulon uit de regering gegooid”

Laat een antwoord achter aan Corinne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven