Afrique d’Azur

ma 22 november 2010

Ook in mijn buurt staan tegenwoordig van die enorme Jan des Bouvrie-paleizen waarvan we zelfs in de dorpskroeg niet kunnen achterhalen wie de eigenaar is. Die huizen staan meestal leeg. Heel soms -in de zomer- wordt er een luidruchtig feest gevierd. Aan de vooravond ervan gebeurt het dan wel dat er sjieke, geblindeerde Rolls-Royces door de omgeving cruisen, doorgaans iets te snel. Tot ik mijn oude 4 x 4 Mitsubishi Pajero even inzet om de chauffeurs op mijn loslopende honden te attenderen. Dat helpt over het algemeen wel.
Het gerucht in het dorp is dat een paar Afrikaanse presidenten een huis bij mij om de hoek bezitten. Geen idee of het klopt. Maar het is wel zo dat we ’s zomers soms Afrikaanse muziek horen.
Dat vind ik zo vervelend niet. Ik ben nogal vaak in Afrika geweest, op de een of andere manier voelde ik me er thuis; er zit standaard iets Afrikaans in de cd-speler van de auto, alleen afgewisseld door Bach.
Vandaag is de Franse justitie een officieel onderzoek begonnen naar bezittingen in Zuid-Frankrijk (bankrekeningen en onroerendgoed) van de Afrikaanse presidenten Denis Sassou Nguesso (Congo Brazzaville), Teodoro Obiang Nguema (Equatoriaal Guinée) en Omar Bonga Ondima, wijlen het staatshoofd van Gabon.
We hebben het over drie ex-kolonies van Frankrijk.
De anti-corruptie organisatie Transparency International heeft de justitie hier gealarmeerd. Met interessante vragen als hoe het kan dat een president die 20.000 euro per maand verdient een ‘huis’ tussen Cannes en Menton koopt voor 240 miljoen euro. En hoe het kan dat een andere Afrikaanse president een Franse bankcheque van 392.000 euro uitschrijft voor zijn ex.
Ik denk dat ‘witwasserij’ niks nieuws is in Zuid-Frankrijk. Een jaar of tien geleden kregen we ook de nieuw-rijke Russen over de vloer, al dan niet olie-baronnen. Onder hun invloed stegen de huizenprijzen en het lijkt aannemelijk dat er inmiddels een verband bestaat tussen de Italiaanse maffia en Russische ‘nouveaux-riches’. En dat men elkaar spreekt bij mij om de hoek.
Dat Afrikaanse presidenten misschien ook en vooral hun eigen belang -in financieel opzicht- in de gaten hielden of zelfs houden, vind ik zo raar niet. Ook in Frankrijk kies je voor de politiek om er rijker van te worden, heb ik inmiddels geleerd. Logisch dat die nu verdachte Franstalige Afrikaanse presidenten er vanuit gingen dat ze hun funny-money dus ook wel probleemloos aan de Côte d’Azur konden parkeren zonder dat er vervelende vragen werden gesteld. Dat was ook zo. Tot vandaag. Benieuwd hoe snel de paleisjes te koop worden aangeboden: door de Afrikanen, of door de Franse overheid.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven