Over vooroordelen

zo 5 december 2010

Gisteravond plotseling hevige regen en zwaar onweer, terwijl het de dag ervoor nog zachtjes gesneeuwd had. En net als zo vaak viel de stroom uit. Ik ben eraan gewend, ik schrik er allang niet meer van. Ik trok mijn laarzen aan. En mijn legerjack, ooit bij een dumphandelaar in Alkmaar gekocht en al iets van 30 jaar mijn trouwe kameraad bij koude nacht en vochtig ontij.
Als je de aardlekschakelaar van mijn min of meer prehistorische mas wilt
bereiken, moet je eerst door de tuin, een restanque op en dan kun je via een soort luik in de buitenmuur die schakelaar omzetten. Heb je meteen weer stroom, althans in negen van de tien gevallen. Ook gisteravond legde ik het vertrouwde parcours af en toen ik weer binnen was, werd ik tot mijn verbijstering verwelkomd door werkelijk een oceaan van licht. Maar nog voor ik met mijn ogen had kunnen knipperen, patste de ene na de andere lamp. Ook de tv explodeerde.
Het was een uur of elf en bij het licht van mijn zaklantaarn (óók onmisbaar als je ‘buiten’ woont) belde ik mobiel met het SOS-nummer van de EDF, Électricité de France, mijn stroomleverancier.
Geloof het of niet, maar omstreeks half één ‘s nachts kwam er een Citroën Berlingo mijn paadje opgetuft: de EDF had toch nog iemand mijn kant opgestuurd om me te ‘depanneren’.
Ik bood de meer dan welkome nachtbraker uiteraard meteen een rouge aan, een gebaar dat een band schiep. Daarna ging hij op onderzoek uit, en stelde vast dat uit al mijn stopcontacten 400 volt vloeide, als je dat zo zegt. In de tuin -bijgelicht via mijn zaklantaarn- klom hij in de houten paal, waaraan de elektriciteitskabel zwiepte in de wind.
Het vonnis was hard: een transformator, door de bliksem geveld, niks meer aan te doen, geen nieuwe voorhanden. “Système D” (débrouillage: een handigheidje), grijnsde mijn nachtelijke EDF-bezoeker. En binnen de kortste keren had hij een soort noodvoorziening getroffen. Vanmorgen zou hij terugkomen om de boel serieus te repareren. We namen nog een paar glaasjes, we spraken gezellig over andere buitenlandse huiseigenaren met wie hij te maken had gehad. Zo tegen drie uur vannacht vertrok hij; om een uur of acht vanochtend was hij weer terug. Hij verving de transformator en liet me schadeformulieren invullen. Binnen drie weken zal de EDF alle schade vergoeden, beloofde hij me.
Ik schrijf dit op omdat ik er tabak van heb dat nogal veel mensen geloven dat je qua dienstverlening in Frankrijk aan het verkeerde adres bent. Het tegendeel is het geval!
Ik las onlangs in een Nederlandse krant op internet, dat je voorzichtig moet zijn met Franse aannemers. Onzin. Die mensen houden zich -over het algemeen- keurig aan hun afspraken. Maar je moet natuurlijk wél een beetje de taal spreken en je aanpassen aan hun omgangsvormen.
Veel Nederlanders vinden dat te lastig. Bovendien hebben ze liever met landgenoten te maken. Dus huren ze Hollandse werklui in en laten ze vaak zelfs ook nog de materialen uit Nederland komen. Dom. Ze verstoren de lokale arbeidsmarkt en stoten de Franse arbeiders het brood uit de mond. En reken er dan maar niet op dat er in noodgevallen iemand in de buurt te vinden is die bereid is om enigerlei pech te verhelpen.
Ik heb vanaf het begin voor mijn dorp gekozen, en zeker niet uit berekening. Maar het blijkt wel de beste verzekering die je je kunt wensen.

22 gedachten over “Over vooroordelen”

  1. Beste Renée,

    Wat een vermakelijk stukje weer en hoe herkenbaar. Ook wij (wonend in de Allier) herkennen de mate van dienstverlening aan den lijve. We hebben tot nu toe ook geen enkel probleem met instanties, organisaties of bedrijven. Zelfs met ons enigszins belabberde frans weten we de gevoelige snaar te raken en helpen ze ons met elk probleem. Horrorverhalen over tergend traag werkende bureaucraten, onwillige buren of botte burgemeesters leggen wij gniffelend terzijde en gaan uitsluitend af op onze eigen ervaringen en die zijn niet anders dan positief. Kijk nu al weer uit naar je volgende verhaal :-)

    Groet,

    Edmond

    1. Dag Edmond, mooi te horen dat ik niet de enige ben. Natuurlijk zijn er wel eens slechte ervaringen, maar over het algemeen hebben we hier niks te klagen; niet over overheden, niet over lokale dienstverleners, en zelfs met de plaatselijke champêtre valt te dealen. De gendarmerie is een ander verhaal, maar dat vertel ik nog wel eens. ;-]

  2. Zettie Leeuwenburgh

    Mooi!artikel: Zo blijkt maar: dat verplicht “inburgeren” geen “hemels” idee is. Er komt meer bij kijken. “Omhels” ook de gewoonten van het land waar je wil leven. :-)Moet nog ontdekken of “onze” GEB’s ook zo laat nog komen? NB. door weer en wind.

    1. Verplicht inburgeren is ook niet de oplossing (ik ben trouwens tegen dwang van overheden); volgens mij gaat zoiets vanzelf als je openstaat voor die andere cultuur. En daarbij hoef je je eigen identiteit absoluut niet te verliezen. Van ‘jullie’ GEB weet ik niks, maar met dat rotweer lijkt het me wel erg moeilijk snel ergens te komen om een storing te verhelpen. In Noord-Frankrijk was dat nu ook vast niet gelukt.

  3. Dacht dat ze tegenwoordig een Pool in de achterbak meenamen om te klussen. Pas verder op met stroom, onheilspellende foto, zo uit Nigthmare on Elmstreet/lgr M

    1. Nee, dat zijn de Duitsers. ;-) En die transformator staat gelukkig niet op eigen terrein. Bovendien mag je er -terecht- van de EDF niet aankomen. Ik blijf er dus heilig uit de buurt.

  4. Jos van den Hout

    Hallo Renée
    Ik volg al langere tijd je berichten, en geniet er elke keer van. Ik woon al dik 12 jaar in de Provence in Salernes, een plaatsje net onder Aups, waar je laatst ook over geschreven hebt. Een bepaalde zinsnede heeft me wel gestoord, maar daar gaat het nu niet over. Met de inhoud van dit artikel ben ik het grotendeels eens, maar het is een vaststaand feit dat ons Fransen anders omgaan met afspraken dan wij Nederlanders. Dat is hun folklore, en daar heb ik mee leren leven en waarderen. Waar ik me nog steeds aan stoor is als men beloofd terug te bellen, dit nooit of te nimmer gebeurd. Verder geniet ik nog elke dag van het Franse en zijn bewoners.
    Groetjes
    Jos

  5. Prachtig verhaal en zo ken ik de Fransen ook. Behulpzaam en vriendelijk.
    En de Nederlanders die jij omschrijft dat zijn dan de Nederlanders die hun mond vaak vol hebben van integratie en assimilatie, hier in het thuisland, of op de loop zijn voor het gebrek hieraan in Nederland door onze medelanders. Ik ken soortelijke verhalen uit Zuid Amerika, waar zo strak werd vastgehouden aan de Nederlandse cultuur dat er eilandjes in een prachtig werelddeel ontstonden die ongezond aandeden.
    Wonen in het buitenland heeft m.i. alleen toegevoegde waarde als je opgaat onder de mensen en in de cultuur.

  6. Merci madame, voor deze lofzang. Wij fransen :)) kunnen dat goed gebruiken. Zat ooit met kromme tenen tegenover een kersverse chambre d’hôte eigenaar uit de lagelanden. Hij riep mijn hulp in om een soort eerstehulp bij moeilijkheden voor buitenlanders met woning bureau op het gemeentehuis te instaleren. Om efficiente te bevorderen. Woon hier 35, totaal verfranst. Heb nergens last van. Althans niet Die dingen waar jouw post over gaat.
    Bien cordialement.

  7. Heerlijk verhaal, herken er veel van in mijn dorpje La Garde Freinet.We blijven buitenlander, maar door mee te doen aan het lokale gebeuren, er in bepaalde gevallen een beroep op doend(loodgieter,electricien etc.), je niet onttrekkend aan de lokale babbeltjes onder het genot van een glaasje wijn, en zie, de integratie vindt vanzelf plaats!
    Jacob Bergsma

  8. Allemaal waar.Misschien heb je het steeds over de mensen die maar af en toe in Frankrijk vertoeven en de tijd niet nemen om in kontakt te komen met de Fransen. Wij zijn er regelmatig en hebben voornamelijk goede kontakten met de oudjes en de hele jonge. Voor onze leeftijdgenoten blijven we toch de buitenstaanders. Ze begrijpen niet helemaal waarom we juist bij hen in de buurt zijn gaan wonen. Na af en toe een praatje bij de bakker ontdooien ze. Nu heet ik madame marie en roept iedereen al van ver mijn naam. Zo gaat dat als je de enige vreemdeling in het dorp bent. Ik nodig een ieder uit eens te komen kijken in mijn atelier en schoorvoetend gebeurt dat ook. Het leven is hier verrukkelijk.

  9. Als wij onze Franse dakdekker (die ook onze schoorsteenveger is) bellen en vragen of het hem lukt om ‘s ochtends te komen, dan is hij er om half 9. Wij kunnen de sleutel bij onze Franse buren laten en dan komt hij af en toe als wij er niet zijn “surveilleren” of het inderdaad dat lek was en als er dan alsnog iets te repareren valt, dan doet hij dat.
    We hebben dezelfde positieve ervaring als jij.

    1. Zo gaat dat hier ook. En als er meer man voor een klus nodig zijn, spreken ze eerst onderling af en komen dan allemaal tegelijk, zodat je er zo min mogelijk last van hebt. Maar ze blijven wel graag even hangen voor een glaasje. :-)

  10. Mooi verhaal.Of in ieder geval mooi geschreven.
    Ik woon ook in het ” buitenland ” maar niet in Frankrijk en vrees na 11 jaar dat het me ook never nooit zal lukken om iets dergelijks hier te kunnen regelen, ritselen dan wel anders op te lossen.

    Dus hebben we noodverlichting en …veel geduld en waar nodig wijn want dan gaat de wachttijd sneller.

    1-Gelukje : stroomuitval was 10 jaar geleden in dit land nog dagelijks doodgewoon maar als de stroom N U uitvalt is het een bezienswaardigheid…

    Moge God en/of Allah U en de uwen een goede kerst schenken?
    ( ik doe dat nu alvast want als de stroom over enkele weken weer eens uitvalt gaan mijn goede bedoelingen en wensen de mist in )

    T.Obama

  11. Beste Love/Obama,
    Ik ken uw ontwikkelingsland en heb er indertijd met dezelfde problemen geworsteld.Ik ben dan ook zeer gelukkig dat ik in Frankrijk woon.
    Dank voor de goede wensen en vanzelfsprekend van harte hetzelfde toegewenst, plus ononderbroken stroom tot in lengte van dagen.

Laat een antwoord achter aan Renée Vonk Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven