Een spaarlampje in donkere tijden

vr 4 november 2011

Ik ben geen bevlogen fan van Charlie Hebdo, het grensverleggende en vaak provocerende krantje -eigenlijk meer een schotschrift- dat vanzelfsprekend ook de randen van ‘hoe ver kun je gaan’ opzoekt en er soms overheen kukelt. Maar er staan regelmatig aardige dingen in, die je blik op de maatschappij en het wereldnieuws nèt een kwartslag kunnen doen kantelen. Of je in elk geval aansporen het ook eens van een andere kant te bekijken. Altijd ironisch van toon en vaak met een stevige dosis humor en een vette knipoog. Hier op het dorp is het krantje niet te krijgen, je moet er een abonnement op nemen. Iets dat een beperkt aantal dorpsgenoten, en overigens ook de geleerde neef van de familie in Nederland al jaren hebben.
Afgelopen woensdag werd het kantoor van Charlie Hebdo in Parijs in de fik gestoken (de tent brandde geheel uit) omdat er door de redactie voor een in mijn ogen heel geestige voorpagina was gekozen, maar die moslimfundamentalisten onwelgevallig was. Om die reden werd ook de site van CH gehackt en voorzien van flink wat Arabische tegen-teksten en bedreigingen.
En daar zie ik de humor nou weer niet van in, want het is die lui bloedige ernst. Een of andere imam in Parijs verklaarde meteen dat CH die wraaknemingen over zichzelf had afgeroepen; een kortzichtige uitspraak van iemand met (te) lange tenen, maar ’t valt nog net onder de vrijheid van meningsuiting dus ‘soit’.
Maar ik werd pas echt kwaad toen hier in de kroeg werd gesuggereerd dat het tijd werd om al die ‘Arabes’ het land uit te flikkeren, te beginnen met die uit het eigen dorp.
Ik heb al vaker gemerkt dat Fransen -met name op het platteland en in het zuiden- behoorlijk xenofoob kunnen zijn. Niet voor niets is het Front National hier in de buurt zeer gewild; in een aantal steden en dorpen is het zelfs de grootste partij. Ik heb er al eerder over geschreven.
Ik heb er ook nooit in geloofd dat je als buitenlander in zo’n kleine dorpsgemeenschap echt kunt inburgeren. Zelfs niet als je blank bent en uit Nederland komt: je komt er niet tussen, je wordt getolereerd. Dat op zichzelf is niet bijzonder: toen ik in een grijs verleden vanuit ‘mondain’ Rotterdam verhuisde naar een zwarte-kousen-gemeente in de Krimpenerwaard, hartje ‘biblebelt’, was het precies hetzelfde.
Maar voor de ‘Arabes’ hier is het een tandje erger. Want alles wat er in het land gebeurt ligt meteen ook op hun bordje. Of je nou een keurige, hardwerkende in Zuid-Frankrijk geboren burger bent of niet, die fundamentalistische wandaden ergens in Parijs worden ook jou aangerekend. Oprotten dus.
En dat gaat mij méér dan veel te ver. Want van mijn vrienden moet je afblijven: ‘touche pas à mon pôte’. En van al die andere keurig ingeburgerde burgers ook.
Doe ik er wat aan? Ja! Ik boycot de kroeg (en reken maar dat dat in de omzet scheelt!) en ik geef de burgemeester geen hand meer, maar dat deed ik toch al niet.
Mijn abonnement op Charlie Hebdo zal ik zeker verlengen, want dankzij Libération -waar de redactie meteen na de aanslag onderdak vond- is er sinds vandaag weer een papieren versie van CH verkrijgbaar. En ik heb me geabonneerd op het blog van Charlie Hebdo, ook sinds vanmorgen in de lucht: http://charliehebdo.wordpress.com Omdat niet alleen de CH-site door de provider uit de lucht gehaald is wegens doodsbedreigingen, maar ook de CH-Facebookpagina. Volgens Facebook omdat ‘Charlie Hebdo geen fysiek persoon is en omdat publicaties met cartoons, sex en bloot tegen de regels zijn’. Ik weet meteen weer waarom ik geen Facebookpagina heb.
Hoe zei de journalist en verzetsstrijder H.M. van Randwijk het ook al weer? “Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht.”
Bon, ’t is maar een klein verzetje mijnerzijds, meer een lange neus eigenlijk, maar alle kleine beetjes helpen om het licht aan te houden. Al is het maar een spaarlampje.

12 gedachten over “Een spaarlampje in donkere tijden”

  1. Beste Renée,

    Ook dit stukje is weer helemaal geweldig….ik ben een groot bewonderaar van je stijl en benadering. Ik (en met mij velen denk ik), hopen er nog lang van te kunnen genieten….

    groetjes,

    Frits Lamme
    Varennes St Saulge

  2. Renée Vonk over Charlie Hebdo. Een geweldig artikel en wat toepasselijk om Van Randwijk te citeren – ik fietste er altijd langs in Amsterdam en nu, na 23 jaar, zie ik hem voor het eerst geciteerd. Stijlvol en raak geschreven, Renée, chapeau. Even delen op Facebook dus, kijken wat er gebeurt !

  3. elly lacroute-fresen

    Hallo Renee! Goed stukje, je bent wel geen Facebook fan maar ik zet het toch even op mijn pagina voor mijn Nederlandse familie!!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven