Zo serieus als het weer

wo 1 februari 2012

Waarom geloof ik weermannen meer dan weervrouwen? Waarom heb ik meer vertrouwen in het BFM-TV-weerbericht als de schutterige Christophe Person het presenteert, dan wanneer Sandra Larue frivool de weerwolkjes aanwijst? Geen idee. Wellicht heeft het te maken met de eerste weerman met wie ik te maken kreeg toen ik zo’n ruime kwarteeuw geleden naar Zuid-Frankrijk verkaste. Alain Gillot Pétré presenteerde het weer niet, hij wás het weer, dat hij voor diverse tv-zenders presenteerde van 1981 tot 2000. Hij schreef er twaalf boeken over, hij rapte er een chanson over vol. Hij verzamelde weerkaarten van orkanen en cyclonen en was hij de oprichter van l’ADO (Amicale Des Ouragans). Hij introduceerde de satellietfoto en de elektronische-weerkaart-met-interactie; een ongekende moderniteit voor zijn tijd.
In 1987 werd Gillot Pétré (ook nog historicus en geoloog trouwens) de weerman van TF1 waar hij met onnavolgbare en nogal on-Franse humor een soort van weergaloze weershow ‘deed’: hij voorspelde het weer niet, hij zette het gewoon naar zijn hand. Dat deed hij bijna 9000 keer. De laatste keer haalde hij net niet: op 31 december 1999 zou hij met zijn weerbulletin het jaar uitluiden, zijn fanclub zat er klaar voor, ik incluis. Maar het weer werd gepresenteerd door Catherine Laborde. Monsieur Méteo was ingehaald door de kanker die al een paar jaar stilletjes door hem heen sloop.
En dat meisje deed haar best hoor, maar het was toch niet hetzelfde.
Misschien komt het daardoor dat ik het weerbericht van een paar dagen geleden -gepresenteerd door ene Fanny (ook dat nog)- niet helemaal serieus heb genomen. Sneeuw? Vigilance orange? Tuurlijk meisje.
Maar ja, gisterenmorgen lag er wel ineens 20 centimeter wittigheid, lukte het de oude vierwiel aangedreven Mitsunishi niet om het steile paadje van het huis naar de weg op te rijden, kon de houtman geen hout brengen omdat de wegen onbegaanbaar waren (“au moins 25 cm madame!”), viel het internet uit en bleken we het ineens samen met nog 16.800 huishoudens in mijn departement de Var ook nog zonder stroom te moeten stellen. Ergens in mijn achterhoofd hoor ik Alain schateren: “global warming!”
We hebben voorraden, geen paniek. De stroom is hier -met wat haperingen- terug en internet doet het weer. Maar ingesneeuwd zijn we nog steeds, en dit was toch niet precies de reden waarom ik in de subtropen ben gaan wonen; beetje teveel sub, beetje te weinig tropen.
Kan zo’n weermeisje daar wat aan doen? Natuurlijk niet. Maar breng dat rotweer dan in elk geval wat indringender. Stop er wat passie in. Wéés het weer! Zoals Monsieur Méteo. Dan neem ik je graag serieus, als weermens.
En voor iedereen die nu zegt ‘dat moet je altijd doen’: komt er een Elfstedentocht als Helga van Leur het zegt? Of wachten we op Erwin Kroll?

5 gedachten over “Zo serieus als het weer”

  1. Net zomin als ik de volledig gekwalificeerde Evelyne Dhéliat vertrouw, alleen omdat ik haar eerder als speakerine heb meegemaakt.

  2. Patricia van der Broek

    Ik zou toch mijn hoop vestigen op Helga aangezien Erwin Kroll al een tijdje van de beeldbuis is verdwenen (redenen van persoonlijke aard of zoiets vaags) en ik geen idee heb óf en wanneer hij terugkeert. Erwin is trouwens wel de Nederlandse Alain als ik dat zo mag zeggen ;-))

  3. Gillot Pétré ja wat was hij geweldig goed met dat staartje
    nu is het wie het snelste het praatje afraffelt jammer jammer
    ja jullie zitten daar wel helemaal in de kou , komt niet veel voor in de Var geloof ik en v.d. zomer die overstromingen.
    in 1989 zaten we de winter buiten goede ouwe tijden
    komen die nog terug?

    global warming!”?????????????????

Laat een antwoord achter aan Raasveldt Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven