Het feestje van Alain Ducasse

wo 11 april 2012

Ik kreeg een gelikte elektronische brief. Van niemand minder dan Alain Ducasse, de wereldkampioen Michelin-sterren. Het is thans vijfentwintig jaar geleden dat de grote chef in zijn met drie van die ‘macarons’ opgeleukte restaurant Louis XV in Monaco begon, en zo’n jubileum moet gevierd worden. Kan ik me iets bij voorstellen.
Dat ik überhaupt in zijn adressenbestand voorkom, heb ik te danken aan mijn man; hij had iets te vieren en dat mocht van zijn opdrachtgever daar, bij Ducasse in Monaco. Een lunch, die ruim € 350 vergde, ik heb nog een kopietje van het bonnetje, want de boekhouding zit in mijn pakket. Prima gegeten, daar niet van, maar zo’n kolossaal bedrag? ´t Is misschien mijn calvinistische achtergrond, maar ik vond het genant. Toen we er nog in de buurt woonden aten we weleens bij het Ducasse-filiaal in La Celle-en-Provence (Hostellerie de l´Abbaye de La Celle, ‘slechts’ één ster) voor een fractie van die prijs; ik voelde me er een stuk beter op mijn gemak, ook al omdat de ambiance er veel minder opgedirkt is. Ik ben niet zo van die antieke kroonluchter-sjiek in Louis XV-stijl, waarbij je als het ware vanzelf gaat fluisteren.
Maar belangrijker: je eet uitstekend in La Celle. De eerste keer had ik er niet veel fiducie in, ik koester een zeker wantrouwen jegens chefs die -zoals Ducasse- aan het hoofd staan van een internationaal restaurantimperium, met achtentwintig vestigingen in negen landen. Een kok hoort in de keuken, niet in het vliegtuig onderweg naar één van zijn twaalf uitspanningen in Frankrijk of -ik noem maar wat- drie in Monaco, vijf in Amerika, twee in Japan, twee in Italië, eentje in Engeland, in Hong Kong, in Rusland, en op Mauritius. En dan heeft ie ook nog een business school, èn tijd om kookboeken te schrijven. Dat lijkt me tamelijk onmogelijk. Maar het schijnt dat het Ducasse toch lukt om de boel op orde te houden: in al zijn zaken wordt herkenbaar en op niveau gekookt. Zeggen ze.
Omdat de meester overal een vinger in de pap houdt en hoogst persoonlijk alles inspecteert; vandaar dat gevlieg.
Dat kost een paar duiten, en dat wordt meer dan riant verrekend in de tarieven.
Kijk maar even mee naar het prijskaartje van het Monegaskische feestmenu; een eenheidsmenuutje, voor lunch of diner. Dat ziet er op papier verleidelijk uit, acht gangen. Maar het vergt wel € 280, en als je de geselecteerde zes glazen wijn erbij neemt mag je nog eens € 145 extra aftikken: maakt samen € 425. Per persoon!
Nee, ik schuif niet aan, ik heb aan die ene keer al een nare nasmaak overgehouden. We hebben in ons dorp (nog?) geen Banque Alimentaire (voedselbank), maar met enige regelmaat staan er voor de deur van de Super U in het stadje iets verderop vrijwilligers voedsel in te zamelen voor de minder bedeelden die anders bijna niets te eten zouden hebben. Je schaamt je dood als je weet dat met die € 450 per persoon voor dat eenmalige Monegaskische feestmaaltje hele gezinnen een tijdje uit de brand geholpen zouden zijn. Misschien dat meneer Ducasse -bij wijze van feestelijk gebaar- in plaats van aan zijn eigen bank, eens wat aan die andere Banque zou kunnen doneren? Geef ik alvast het goede voorbeeld.

15 gedachten over “Het feestje van Alain Ducasse”

  1. Beste Renée,

    En weer ben ik het meer dan eens met de inhoud van je artikel. Ook hier in de Bourgogne staan die vrijwilligers zo’n vier keer per jaar basis- artikelen te verzamelen….een schande dat dit nodig is! Al zou ik het me zonder probleem kunnen permitteren, ik zou er uit principe nooit naar toe gaan…….

  2. Hi Renée,
    Hier in de Lot zijn we wel eens vaker naar een Michelinster-restaurant gegaan, le Gindreau in St. Médard en le Pont de l’Ouysse in Lacave.

    Ik moet zeggen dat de prijzen niet overdreven zijn, evenmin de wijnen, wat ik niet kan zeggen van Michel Bras in Laguyolle, extreem duur, voor de wijnen.
    Toch voel ik er steeds minder voor, om grote bedragen uit te geven voor een maaltje, je kunt voor de helft zeer behoorlijk eten en inderdaad is het goed om iets over te hebben voor minderbedeelden.
    Wel valt het mij op, dat in de manden bij de supermarkten heel veel spaghetti wordt gedoneerd en goedkope paté’s.
    Ik denk dat je in die winkels ook iets betere produkten kunt vinden,
    Jacqui

    1. Dag Jacqui,
      Ik heb het helemaal gehad met die sterallures; op eigen initiatief eten we er nooit, maar sommige opdrachtgevers kicken er blijkbaar op en dan kun je niet altijd weigeren.
      Wij eten het liefst hier op het dorp (er is nog één aardig eethuisje) of ergens een dagmenuutje bij een routier; smaakvol en sfeervol voor wie er oog voor heeft en een eenvoudige hap weet te waarderen.
      En ja, het valt mij ook steeds weer op dat er opmerkelijk veel droge deegwaren in de chariots worden geworpen. Voordeel is natuurlijk die niet kunnen bederven, maar waarom geen zak sinaasappels, een pak houdbare melk, een behoorlijke fles wijn, een poulet rôti, of een lekkere appeltaart?

  3. ja helemaal eens met renee en alle reageerders
    in die sterrenwereld heerst helaas vaak de kouwe drukte van het nieuwe geld
    echter het is niet alleen maar verwerpelijk veel geld te besteden
    mijn lieve grootvader,die in dienst was van een gefortuneerde adellijke familie, wees mij er eens op dat dank zij het vele geld dat deze aristocraten te verteren hadden diverse gezinnen een mooi inkomen hadden

  4. Helemaal eens, wij houden van lekker eten in een goede ambiance maar soms denk ik dat ze in ‘sterren’keukens van gekkigheid niet meer weten hoe ze kunnen opvallen. De maaltijden zien er uit als kleine kunstwerkjes , waar ik graag naar kijk, maar ook weer jammer vind om ze aan te breken…..Dan kan men natuurlijk beter naar een expositie gaan . Wij wonen midden in de provence en er zijn genoeg leuke restaurants waar we lekker , en voor redelijke prijzen kunnen eten.
    Gezellig thuis en voor vrienden zelf koken staat voor mij nog altijd bovenaan. ( Weldaad schaadt ) Groet vanuit een gezellige woonkeuken.;-)

    1. Dag Coco,
      Zo is het maar net; ook bij ons in de buurt kun je uitstekend eten voor een prettig prijsje, zonder al dat geknutsel op je bord.
      En thuis lekker koken is minstens zo gezellig. Daarom ook a.s. vrijdag weer een ‘Recept van de week’ op deze site, zoals elke vrijdag.
      Eet ze!

  5. Hallo Renée,

    ik lees jouw artikelen altijd met veel plezier, dank je wel voor deze fijne momentjes.
    Ben het helemaal zat met al die zwaargewichten op keukengebied; ik zat gisteravond met een vriendin in mijn riante keuken, een ragoût gemaakt van de restanten “gigot de pâques”, een lekkere fles wijn en heerlijk brood erbij, lekker kletsen en smullen … Doe het ook vaak met mijn Couchsurfers of Warmshowers gasten !
    Geluk in het leven ligt veel dichterbij dan velen soms denken.

    Hopelijk volgen er meer van die leuke artikelen van je,

    Groetjes,

    Wilma
    Lyon

  6. Ha Renee,
    Ik ben het roerend met je eens. Het geld kan maar 1 x uitgegeven worden en hoe lekker ook – en dat is het – vind ik het krankzinnig om zoveel geld aan een maaltijd uit te geven. Ik vind het net zo leuk om zelf te koken met mooie ingredienten.
    En de Voedselbanken in Frankrijk? In mijn streek zijn veel appel- en perenbomen. De mensen plukken die niet maar laten ze gewoon van de boom donderen. De appels die ik niet kan verwerken, net als de peren ( vorig jaar immens veel!) neem ik in kratten mee naar Amsterdam en breng ze daar naar de Voedselbank. Zijn ze heel blij mee. Ik zou ze ook best in Frankrijk willen inzamelen bij de buren maar in een supermarkt – waar de Voedselbankers altijd staan – is het toch wat vreemd als je daar kratten met appels overhandigt. Of heeft iemand een slimme oplossing?
    groet
    Sonja
    Rubigny

    1. beste sonja uit ervaring weet ik hoe overheerlijk de, in mijn geval, appels uit de provence smaken.
      wij gaan vrijwel elk jaar in september naar de boomgaarden van chateau d’astros in videauban , (bij lorgues) en plukken er samen met tientallen ingezetenen zelf enkele dozen appels voor in nederland
      maar nu mijn reactie op jou vraag:
      is het niet mogelijk de mensen van de voedselbank in staat te stellen zelf appels /peren te gaan plukken?
      afgezien van het profijt is het ook een heel gezellige en m.i. niet ongezonde bezigheid om in de vrije natuur actief te zijn
      wij zien in de d’astros boomgaarden vaak hele families, jong en oud, druk doende met plukken, eten en ………kwebbelen
      vooral dat laatste brengt de gezellige sfeer
      ben benieuwd of mijn voorstel “provence proof” zal blijken

      1. Dag Maaike,
        Ook een mooi plan. Alleen gaat het vermoedelijk niet op voor echte oudjes, of mensen die slecht ter been zijn, of ziekelijk…
        Maar verder lijkt het me een prima idee.

    2. Dag Sonja,
      Een mooi initiatief, maar het betekent dat je dus verplicht met de auto naar NL moet….
      Als je die appels toch bij de voedselbankers in Frankrijk kwijt wilt, is het misschien een idee om er gewoon bij te vertellen waar ze vandaan komen; dan worden ze vast gretig geaccepteerd.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven