Naar de ondergang gehageld

zo 3 juni 2012

Omdat ik geen boerin ben, klaag ik niet altijd over het weer. Maar nu kan ik het even niet laten. Na een winter met drie weken sneeuw, waardoor alle palmen in de buurt er bruingekuifd bijstaan, en extreem veel regen en onweer in april en mei, vind ik dat ik daar recht op heb. De subtropen? Al iets te lang niks van gemerkt. ´Global warming´? M´n neus!

Blijk ik toch weer niet genoeg te klagen te hebben. Gisteravond viel een vriend onverhoeds binnen op het l´heure de l´apéro. Hij woont een kilometer of veertig verderop in de Var, in de buurt van Brignoles. En daar, vertelde hij, was het het vorige weekeinde bar en boos geweest. Behalve door de onophoudelijke regen -ja, die had ik ook gehad- was zijn gebied geteisterd door hagel. En niet zo´n beetje ook.
“Als tennisballen zo groot”, benadrukte hij wel drie keer.
Ja, ja, dacht ik. Leer mij de Fransen kennen. In dit land is overdrijven ook een vak. Ik schonk nog maar eens in en vroeg of hij bleef eten. Hij bleef eten, hij was nog lang niet uitverteld. En tijdens het regionieuws op tv, dat altijd een dag of wat achterloopt, werd zijn verhaal toevalligerwijs en overtuigend bevestigd.
Ik heb een tijdje in zijn deel van de Var gewoond; sindsdien ken ik in de omgeving van Brignoles een paar mensen, onder wie wijnbouwers. Ik besloot er vandaag toch even heen te tuffen. En ik ben me een ongeluk geschrokken. Talloos veel hectares wijngaarden in een troosteloos slagveld veranderd, volkomen kale druivenranken, scheefhangend in modderpoelen; ik kreeg het er koud van, ook al omdat het regende. Het zo vaak bezongen mythische licht van de Provence leek definitief gedoofd.
Ik liep bij de coöperative binnen waar ik vroeger regelmatig kwam ´tanken´ en die ook altijd op zondagmorgen open is. Er liep alleen wat volk rond dat aan onderhoud deed, en de stemming was er somberder dan bij de dood van een dierbare. Ik begreep het wel; dit jaar geen oogst, en dus geen inkomen. Het zou best eens tot 2014 kunnen duren voor dit deel van de Var weer op enige schaal wijn oplevert.
Ik heb medelijden met die mensen. Noodweer is een risico van het vak, dat weet ik ook wel. Maar de vaak ´kleine´ producenten werken de laatste jaren hard -en met succes- aan kwaliteitsverbetering; hun investeringen begonnen net erkenning af te dwingen.
De rosé van de grote châteaux in ons departement geniet een wereldreputatie. Vaak (niet altijd) terecht. Dat de Var ook op het gebied van rood en wit inmiddels ook al mooi spul te bieden heeft, is minder bekend, en voornamelijk te danken aan die ´kleine´ producenten. Dat uitgerekend zij naar hun financiële ondergang gehageld zijn, heeft iets onrechtvaardigs.
Overigens: ook in ´mijn´ deel van de Var nog steeds meer bewolking dan zon. Maar het is droog, dat is al heel wat tegenwoordig.

11 gedachten over “Naar de ondergang gehageld”

  1. Renée,
    ja heel erg, we hebben een tijdje geen grêle gehad maar in de 90er jaren wel , de hele oogst v.d. tomaten weg en ook de druiven.
    stapvoetend in de tuin stond ik, de kas weg alle nieuwe plantjes foetsie.

    de natuur maakt rare sprongen en altijd zo geweest hoor.
    die pieken en dalen.
    je verhaal weer doorgestuurd aan vrienden.

    bedankt.

    Susan .

      1. Bonsoir Renée,

        Wat een afschuwelijke situatie voor al die hardwerkende mensen.
        Ik vond het al vreselijk dat al onze fruitbomen zijn bevroren, dat onze struiken allemaal het loodje laten, omdat de mollen en woelratten de wortels opvreten en zich niet laten verjagen.
        En dat de herten elke avond onze aardbeien opeten, maar dat gun ik ze, het zijn mooie beesten en aardbeien kun je kopen.
        Maar dit kan niet opwegen tegen een verloren wijnoogst, très triste.
        Kun je je als wijnboer verzekeren tegen misoogst?
        Tis te hopen.
        Groetjes,
        Jacqui.

      2. Dag Jacqui,
        Ja, het is triest, en ja, je kunt je zelfs riant verzekeren, maar de premies zijn hoog en kleine zelfstandigen kunnen dat niet betalen; dat maakt het dubbeltriest.
        Vind het trouwens heel mooi wat je zegt over de herten en de aardbeien. Hier zijn onze kersverse kersen net weer opgevreten door de mieren; die kun je wel bestrijden, met gif, met kopersulfaat, maar ook kersen kun je kopen, denk ik dan maar. Je hebt gelijk.
        Vraagje: de woelratten op zolder houden me weer danig uit de slaap; dus als je een diervriendelijke oplossing weet…..

  2. Frea Plantinga

    Hallo Renée,

    Ik las met interesse je stukje en reacties over de weersveranderingen in de Var. Ook wij zijn onaangenaam verrast sinds ruim 3 jaar dat we in de heuvels van de Verdon wonen. De meeste écht grote ellende is gelukkig aan ons voorbij gegaan, zoals de overstromingen in Draguignan en elders, en de grote hagfelstenen, maar de vele regens en de intensere winters hebben ons niet het gevoel gegeven dat we in de subtropen wonen. Ik hoop da dat nog mag komen, gezien wat Susan zei over die pieken en dalen. Ben benieuwd…..

    Wat je knagertjes op zolder betreft hebben wij het volgende gedaan:
    Onder alle dakpannen van het huis hebben we de ruimtes opgevuld met balletjes maken van heel fijn gaas, en dat er stevig in gedrukt, zodat er geen beweging in te krijgen is door de beestjes. De openingen van het gaas zijn te klein om er doorheen te komen en dat heeft heel erg goed gewerkt toen we nog in Besse sur Issole woonden, waar relmuizen in het begin de siolatie op de vlieringen kapot aan het maken waren. Sindsdien hebben we geen knagertje meer op de vlieringen gehad.
    Het is wel even werk, hoor, ik ben er een aantal dagen mee bezig geweest, maar het resultaat is zó rustgevend!
    Hopelijk heb je wat aan deze suggestie, veel succes in ieder geval!

    Frea

    1. Dag Frea,
      Geen idee wat er aan de hand is, maar we hebben nog nooit zo’n lange natte koude winter meegemaakt, en het is nog steeds niet in orde.
      Draguignan was heftig (lees hier maar http://bit.ly/vUrJLw ) en de schade is nog lang niet hersteld.
      Dank voor de relmuizentip, maar we hebben een dak met vastgecemente pannen, ze komen ergens (geen idee waar) op een andere manier binnen….

      1. Frea Plantinga

        Ai, dat is lastiger. Evengoed is het alle moeite waard om te kijken naar waar de pannen eindigen boven de muren. Wij hadden in Besse precies zo’n oud en met de hand gemetseld dak en daar heb ik alle dakpanrondingen die open verbindingen vertoonden allemaal dicht gemaakt met balletjes gaas. Het heeft echt fantastisch gewerkt. Relmuizen kunnen tegen crepie muren oplopen en omhoog klimmen. Daar kruipen ze onder de pannen naar binnen, dus in de meeste gevallen zitten daar dan ook te grote gaten waar ze doorheen kunnen…….

  3. Heel erg triest…!

    Ben trouwens heel erg benieuwd naar mogelijke diervriendelijke oplossingen voor die woelratten…hier in de Bourgogne weigeren ze pertinent zich in vangkooien met heerlijke Hollandse boerenkaas te laten strikken…..

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven