Nooit meer pijnboompitjes

do 21 februari 2013

pomme-de-pinVandaag maakte ik onderaan de heuvel op ons terrein nogal hardhandig kennis met een stelletje stropers. Nee, geen dierenstropers, maar lui die het hebben voorzien op dennenappels. Pardon? Jawel, dennenappels. Daar blijkt handel in te zitten. En het gaat niet om individuele ‘goudzoekers’, maar om hele bendes.
En het gaat niet alleen om dennenappels, maar om eigenlijk zo’n beetje alles dat de Provence te bieden heeft: eucalyptus, hulst, tijm, rozemarijn, mimosa, paddenstoelen….
Ik mag niet discrimineren, maar volgens Michel Fourmillier, president van het Syndicat horticole du Var, worden de bossen hier zo’n beetje compleet kaalgestroopt door georganiseerde bendes uit met name Marokko en Tunesië. Hij waarschuwde dat de bijzondere biodiversiteit van de Var -het op Les Landes na bosrijkste gebied van Frankrijk, met 335.000 hectaren uniek bosgebied- groot gevaar loopt door die ongehoorde plunderingen.
Ik las dat krantenbericht in de Var Matin een maandje geleden, schouderophalend. Zal best, zal zo’n vaart niet lopen. Bovendien, er staan dikke boetes op bosplundering: tot wel 1000 euro, en/of drie jaar de bak in.
Maar navraag bij de commandant van de brandweer van Draguignan (die hier ook de bosbewaking in portefeuille heeft) Stéphane Bonmarchand maakte duidelijk dat het wel degelijk om een ernstig probleem gaat. “Mensen doen er lacherig over maar wij vinden het een verontrustende ontwikkeling. Nu het crisis is zien onverlaten overal handel in. Dus plukken ze onze bossen kaal, geen rekening houdend met de schade die ze daarmee aanrichten en die misschien wel onherstelbaar is. Je kunt niet zomaar paddenstoelen, planten, struiken en jonge bomen uit de grond ratsen, en zeker niet op de grote schaal waarop dat nu gebeurt, zonder een bos behoorlijk te beschadigen. En we moeten maar zien hoe en of dat zich herstelt!” Bonmarchand is boos. En gefrustreerd. Terecht. Want hem ontbreekt het aan de mankracht en de middelen om er ook maar iets tegen te doen.
Dus stonden er bij mij vanmorgen enkele ‘individuele bendeleden’ in een uithoek van mijn terrein met lange stokken tegen mijn ‘pins’ te rammen. Ik liep een rondje met de hondjes, en zei er wat van: “Vous êtes sur propriété privée.” Ik kreeg nog net geen stok in m’n nek, maar de boodschap was duidelijk: wegwezen!
Ik wàs weg. Had mijn onopvolgbare herdershond Rex nog maar geleefd…
En de lokale champêtre bellen had geen zin; als ie niet slaapt, suft ie wel.
De pijnbomen zijn intussen volledig leeggeschud, dus het stroperstuig zal wel niet snel terugkomen. Maar één ding is zeker. Ik doe nooit meer iets met pijnboompitjes, zelfs niet in een slaatje.

14 gedachten over “Nooit meer pijnboompitjes”

  1. Het is toch belachelijk, recent hebben “ze” bij ons getracht een leuk wit houten 2zits bankje weg te nemen bij de voordeur. We hadden het net op tijd door, halverwege hebben “ze” het laten staan. Klaarblijkelijk kunnen “ze” alles gebruiken. Niet zo lang geleden heeft de politie een stel nieuwe eu klanten aangehouden met een bus vol fietsen en scooters, allen nog op slot. Bij mijn dealer zijn bij alle buitenstaande auto’s alle airbags op een brute manier verwijderd. De Roemenen waren ook met een busje. Dit maakt mij niet vrolijk.

    1. Dag Rettie,
      Ik ben bang dat er niet veel tegen te doen valt; de bossen zijn uitgestrekt, en niet iedereen woont er zo middenin als ik. Bovendien laat ik me echt niet op m’n kop slaan (of erger) vanwege een zooitje dennenappels. Maar ik zou graag willen dat het anders was.

  2. ja daar kun je aardig nijdig van worden
    en ja je zou het eh………..,. volkje zal ik maar netjes zeggen, met plezier de stuipen op het lijf jagen door ze met een waakzame hond te confronteren
    om te voorkomen dat je in nood je toevlucht zou nemen tot pijnboompitten van chinese komaf de hierna volgende geschiedenis

    enige tijd geleden had ik dagenlang een vreemde metaalachtige smaak
    google leerde me dat er diverse ziekten en kwalen,, oplopend van onschuldig, tot uiteindelijk dodelijk, aan ten grondslag zouden kunnen liggen. lichte paniek was mijn deel en een doktersbezoek werd overwogen
    tot ik bij toeval hoorde van chinese pijnboompitten deze vieze smaak kunnen veroorzaken
    hangt schijnt samen met een zogenaamd onschuldig (ja, ja………….) bestrijdingsmiddel
    niet aan beginnen dus aan chinese pijnboompitten
    och een mens kan ook prima zonder

    1. heb ik ook gehad, vreselijk! 5 dagen niets kunnen eten of drinken zonder smerige smaak in mn mond, was wel goed voor de lijn overigens. Nooit meer een (chinese) pijnboompit aangeraakt… maar dat bepaalde mensen niet met hun -excusez le mot- poten van andermans spullen af kunnen blijven is natuurlijk veel erger!

      1. Dag Hanneke,
        Ik hou niet eens van pijnboompitjes. Ik vervang ze meestal door geschaafde en geroosterde amandelen :-]
        En als die lui het netjes gevraagd hadden, had ik ze gewoon hun gang laten gaan. Maar op je eigen terrein bedreigd worden, dáár word ik razend van. En dan kun je nog niks doen ook.

  3. Dit is flink triest Renee, vandaar dat 100 gram pijnboompitjes hier overal 5,50 kost!
    En tja Maaike, zo zijn er nogal veel producten die van ver komen, goedkoop zijn en dus doen we allemaal goed mee aan het vraag-&-aanbod spel waardoor we met z’n allen de aarde leger en leger zien worden.

  4. Adrianus VAN KRIMPEN

    Wat een verhaal Ren?. Ik zou maar een busje pepperspray aanschaffen als ik jou was. Hier is het onbekend fenomeen. Er zijn ook te veel wapens onder de bevolking. Elk huis heeft een of meer vuurwapens en de boeren zouden er snel een einde aan maken.

    Lijkt me een vreselijke ervaring.

    Ad. van Krimpen

    _____

    1. Dag Ad,
      Je wordt er niet vrolijk van, nee. En de rondjes met de hondjes worden korter zodra het duistert. Maar een wapen in huis…. De kans dat dat zich tegen je keert is niet te verwaarlozen. We gaan binnenkort maar weer eens naar de SPA, lijkt me veel beter.
      Overigens leuk weer van je te horen!

  5. Het gaat niet alleen om pijnboompitjes. Tien jaar lang waren wij eigenaar van een mooi maar afgelegen domein met woning in de Languedoc, een echt paradijs. Het begon met een ‘kleine’ inbraak: wat meubels, verlichting en zonnepaneeltjes weg. Het jaar erop weeral. Alles werd verstevigd: metalen luiken voor ramen en deuren. Het jaar erop weer een inbraak via het dak: metalen platen onder de pannen gelegd. Tenslotte hadden wij een paar inbraken per jaar! Uiteindelijk hebben ze met grote middelen de gepantserde deuren uit de muur gerukt: alles leeg en gevandaliseerd. Na een 12-tal inbraken vonden wij het welletjes: wij verkochten de hele boel! Uiteindelijk hadden wij het gevoel heel de Languedoc te bevoorraden met meubels en andere spullen. Nog steeds hebben wij een rotgevoel als we er langs rijden, maar nu zitten we niet meer met de vrees dat het weer gaat gebeuren.
    Frankrijk: een leuk vakantieland maar koop er niets!

    1. Dag Ed,
      Sorry, ik zie je reactie nu pas.
      Ik kan me goed voorstellen dat je het als huiseigenaar helemaal gehad hebt met Frankrijk. Ik woon hier nog steeds graag, maar het moet niet veel gekker worden…..

Laat een antwoord achter aan Renée Vonk Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven