Stiekem een beetje ons tweede huis

za 24 augustus 2013

Categorieën: ,

Elisabeth de Ru (getrouwd met Martijn, twee parttime koters) is projectmanager en hobby-fotograaf. Ze is dol op organiseren, en alles wat met interieur en design te maken heeft. Maar bovenal is ze verzot op Frankrijk, met name op haar favoriete vakantiehuis in de Zuid-Franse Var.

“Ik weet niet meer precies hoe oud ik was toen ik voor het eerst écht naar Frankrijk op vakantie ging. Daarvoor reden we er doorheen op weg naar Spanje. Ik was toen 13 denk ik. Ik had mijn vader de kop gek gezeurd om dwars door Parijs te rijden in plaats van over de périférique, want ik wilde de Eiffeltoren met eigen ogen zien. Aldus geschiedde. Ik maakte foto’s. Het rolletje zat verkeerd in de camera en dus was de film slechts op een rondje in het midden belicht. Sindsdien koop ik op vakantie ALTIJD ansichtkaarten, just in case.
Parijs smaakte naar meer. Frankrijk smaakte naar meer, hoewel ik van het land zelf nog niet eens uitgebreid iets meegekregen had. Toen ik er voor het eerst op vakantie ging wist ik meteen dat er een onverklaarbare band en aantrekkingskracht was. Ik begon op eigen houtje naar Parijs te gaan en kom er nog steeds minstens één keer per jaar. Het zuiden van het land trok ook. Eerst de omgeving van de Gironde aan de Côte Sauvage. En toen de Middellandse zee. Daar verloor ik mijn hart definitief.
Nu neem ik me vaak voor om naar andere landen op vakantie te gaan. Maar zolang ik het met één (zomer-)vakantie per jaar moet doen en aangezien ik “mijn” zuid Frankrijk niet kan missen kom ik toch (bijna) iedere keer weer dáár uit. Toen ik Martijn leerde kennen in 2004 was één van de eerste dingen die ik hem vertelde over mijzelf dat ik Francofiel ben en ooit in zuid Frankrijk wil wonen. Dat leek me informatie waar hij rekening mee moest houden. Ik sleepte hem in 2005 voor het eerst mee en hij was ook verkocht! Ik sleepte hem mee naar de Var en op een terras in Lorgues verklaarde hij mij nogmaals -en ook zuid Frankrijk- zijn liefde! Eigenlijk wilden we meteen verhuizen maar met twee ‘part-time’ jonge kinderen was dat niet handig (en vooral ook financieel niet haalbaar). De verhuisplannen gingen de koelkast in maar komen daar over een paar jaar zéker weer uit! De kinderen weten dat, en zoeken vast mee naar geschikte huizen.
Onze tweede vakantie samen boekten we een huis voor een week. Mét zwembad. Eigenlijk een beetje boven ons budget (hoewel de prijzen voor dáár nog heel redelijk zijn!) maar we moesten drie weken vakantie in één week proppen wegens een gebrek aan vakantiedagen, dus paste het budget ineens ook. Het huis was héérlijk! De omgeving schitterend. Vlakbij uitvalswegen zodat altijd binnen een uur rijden de hele Côte d’Azur bereikt kon worden. Ideaal!
Ik fotografeer en maakte dus ook foto’s van het huis. Omdat de foto’s die op de site stonden het huis geen recht deden en ik wist dat de eigenaar een Nederlander was ging ik naar hem op zoek. Het duurde even voordat ik hem gevonden had maar er is een vriendschap ontstaan en wij zijn inmiddels vaak terug gegaan naar Villajelena.
Het voelt stiekem een beetje als ons tweede huis hoewel dat het natuurlijk niet is. Maar we hebben er een verbouwing begeleid en inmiddels houd ik de Facebookpagina en een blog bij over het huis. Onlangs ben ik op dat blog een serie gestart met Nederlanders die in Frankrijk wonen (en werken) en die hun verhaal doen. Eerlijk gezegd hoop ik dat het Villajelena extra exposure oplevert, uiteraard, maar ik vind het zelf ook erg leuk om die verhalen te verzamelen. Immers, met veel van die Nederlanders in Frankrijk heb ik al lange tijd een online vriendschap opgebouwd, waarvan een aantal inmiddels in ontmoetingen zijn omgezet.”

2 gedachten over “Stiekem een beetje ons tweede huis”

  1. Zondagmorgen 26 juli, 5:00 uur samen met m’n oudste broer Theo en zijn VW Multivan naar Embrun (tussen Gap en Briancon) gereden naar de franse alpen. Jeroen en Thea waren daar een dag eerder en hadden een grote plek gereserveerd op camping Les Tourelles. Theo had de tent en veel campingspullen van Joost geleend. Het begon allemaal heel fijn toen ik ‘s ochtensvroeg mijn koffer boven bij Theo had laten staan en dus zonder kleren naar Frankrijk was vertrokken?! Maar ach… een paar goedkope broekies, sokkies en shirtjes zijn snel gekocht daar. Wij zijn de heenweg over Duitsland-Zwitserland-Frankrijk-stukkie Italie-Frankrijk gereden.Vooral het laatste gedeelte door de Alpen is prachtig rijden. Elke dag leuke dingen ondernomen en prachtige ansichtkaarten geschoten.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven