Een juwelier met enkelketting

zo 15 september 2013

juwelier
Het schijnt in Nederland ook niet meer zo geweldig pluis te zijn als toen ik er nog woonde -ik lees de NL-kranten- en in een kwart eeuw verandert er natuurlijk veel. Maar vlak ook Zuid-Frankrijk niet uit als het om criminaliteit gaat. De achteruitgang in veiligheid en de toename van misdaad mag je gerust indrukwekkend noemen. Marseille, Corsica, de afrekeningen in het ´milieu´: het is allemaal nauwelijks meer bij te houden. In mijn dorpje in het achterland valt het overigens wel mee hoor. We hebben in de jaren dat ik hier woon maar één moord gehad en dat was ook nog een familievete. Schoonzoon schiet schoonvader dood die net met een baguette onder zijn arm uit het bakkerswinkeltje stapte. Ik was er zo ongeveer bij, op weg naar de tabac. Het was wel schrikken, maar niet echt spannend. De dader bleef rustig op de gendarmerie wachten. En aan pief-paf-poef ben ik wel gewend. Ook vanmorgen om een uur of zeven vlogen de kogels om mijn huis, het jachtseizoen is geopend. Ik hoop dat ik weer een paar sangliers kan redden.
In slapeloze, nachtelijke uren lees ik graag thrillers. Die van Michael Berg bijvoorbeeld. Maar in het dagelijks leven bemoei ik me niet met ´crime´. Tenzij er iets gebeurt waarover ik ineens ga nadenken. Ik bedoel: stel dat ik overvallen word, zou ik dan proberen de dader genadeloos te grazen te nemen? Zou ik het recht in eigen hand nemen? Ik denk het wel. Als mijn honden me niet te snel af zouden zijn.
Ik kom erop door de berichten over de Niçoise juwelier Stephan Turk (67) die van de week in zijn winkel overvallen werd. De bandieten gingen er op hun scooter vandoor, maar hun slachtoffer rende achter hen aan en loste midden op straat drie schoten. Een van die kogels trof de duo-passagier dodelijk in de rug. Turk werd vastgezet en formeel beschuldigd van moord, dan wel doodslag. Zijn advocaten wezen op de paragrafen in het Franse Wetboek van Strafrecht die over zelfverdediging gaan. Is de vraag in hoeverre je van zelfverdediging kunt spreken als je iemand met een vuurwapen achterna rent.
De publieke opinie heeft van zich laten horen. En dat zegt misschien wel wat over hoe er in dit deel van de wereld over justitie en ´eigen richting´ (het juridisch begrip voor recht in eigen hand nemen) gedacht wordt. En over de invloed van de sociale media. Het begon met een Facebook-pagina waarop iemand het voor Turk opneemt. Nu ik dit tik heeft die pagina 1,2 miljoen (!) ´likes´. Dat is ongeveer drie keer de totale bevolking van Nice. Een petitie die om de vrijlating van Turk vraagt, had in een mum van tijd 20.000 handtekeningen. Ik denk dat de rechter-commissaris toch met een schuin oog naar die getallen gekeken heeft en daarna besloot dat de juwelier zijn proces onder huisarrest en met zo´n enkelband mag afwachten.
We hadden het er vanmorgen in het café over, het is ook in mijn dorp echt een item. Iedereen was vóór Turk. Want ach ja, politie, justitie, wat heb je eraan? Laks optreden, laffe straffen. Je kunt maar beter zelf je recht halen.
Dat heet eigenrichting, en dat mag niet, van de wet. Ik ben bang dat Turk nog een stevige (af)rekening tegemoet kan zien.

22 gedachten over “Een juwelier met enkelketting”

  1. juridisch gezien is het doodslag , dit ging niet meer over zelfverdediging
    want de daders waren op weg om er vandoor te gaan en het was voor Turk geen bedreiging meer.
    tja zo zit de wet in elkaar gelukkig maar.

  2. ‘Gelukkig maar’ Susan?
    Van den gekke!!
    afknallen, zijn ze gek geworden?
    het lijkt de wereld op z’n kop
    ….
    misschien moet ik, als den minste, mijn mond maar houden
    ik als in ‘nicotine-gebrek’, als in ‘dronken-spreekt-men-de-waarheid’
    ondergetekend Martine Goossens

    1. Dag Tien,
      Nee, het mag niet. Maar als een overheid zijn verantwoordelijkheden niet neemt, en ‘gewone’ burgers niet beschermt, dan loopt het op zeker moment giga uit de klauw. En dan is dit het te verwachten gevolg.

  3. wat je schrijft is precies eender hier in nederland
    politie kan/mag weinig (heb daarom wel eens medelijden met agenten die met handen en voeten gebonden zijn aan regeltjes waar ze zelf ook niet altijd achter zullen staan )
    justitie mist steeds meer de aansluiting met het rechtsgevoel van elk weldenkend mens en daders worden in de watten gelegd,
    echter …………
    zodra jij, vanwege de WANPRESTATIES van het zgn. bevoegd gezag jezelf en/of familie/bezittingen dan maar zelf verdedigt ben je plotseling de gebeten hond en botvieren die van justitie al hun opgekropte frustaties op jou

    hoogste tijd dus dat wetten meer in overeenstemming worden gebracht met wat het volk wil en er minder gewicht wordt toegekend aan wat studeerkamer geleerden in heden en verleden hebben uitgedokterd als zijnde ethisch en juridisch enz. enz. enzoverder

    maar helaas de juridische werkelijkheid is, en blijft w.s. nog heel lang, een gans andere dan die van de man in de straat, die wordt verweten gehoor te geven aan onderbuiksgevoelens
    dat zou dan iets verwerpelijks zijn

    1. Dag Maaike,
      Ik vind het heel eng wat je schrijft.
      Ja, het bevoegde gezag blijft (te vaak) in gebreke.
      Maar dat is geen reden om te pleiten voor totale bandeloosheid en eigenrichting.
      Er moet veel verbeterd worden, maar daar komen we niet door elkaar zonder pardon af te maken als de onderbuikgevoelens opspelen.
      Ik signaleerde in mijn blogje dat er iets helemaal fout gaat, dat 1,2 miljoen Fransen het opnemen voor iemand die door het lint is gegaan. Dat is een meer dan ernstig signaal.
      MAAR: de rechter beslist! Niet de ‘man’ in de straat, hoe frustrerend dat ook kan zijn.

      1. Ik vrees dat als de teloorgang van onze samenleving in dit tempo doorgaat dat er binnenkort wel meer helemaal fout gaat dan alleen in dit blogje Renée

        Groet, Jos, Ardwen

      2. Dag Jos,
        Ik denk het ook, en ‘t is triest.
        Gelukkig hebben we een kabinet dat het allemaal nog een tandje erger maakt.
        Daat gaat WA ons straks nog eens fijntjes inwrijven. Nee, ik kijk niet, ik ken de cijfers al.

  4. Ik sprak vanavond een advocaat uit Nederland die me vertelde dat de criminaliteitscijfers daar al tien jaar dalen. Het wordt steeds veiliger op straat. Toch roept iedereen het tegenovergestelde. Dan vraag ik mij af: “Wie heeft er voordeel van om de mensen bang te maken/houden?”

    1. Dag Krek,
      Ik ben al een ruime kwarteeuw weg uit NL.
      Maar zoals wij allen weten kun je met statistieken alle kanten op. Als mensen bijvoorbeeld geen aangifte (durven) doen omdat het toch geen zin heeft, er niks mee gedaan wordt, komt dat wat hen overkomen is ook niet in de statistieken terecht. En een ‘daling’ is ook maar relatief: als de cijfers minder hard stijgen, kun je dat ook een daling noemen, maar daarmee is de criminaliteit toch beslist nog wel aan het stijgen; alleen wat langzamer. Ik bedoel maar.

      1. Inderdaad Tien, ook dat is waar. Hou ze bang, hou ze klein, dan heb je er verder geen last van.
        Blijft het feit dat de grote criminaliteit een realiteit is.

  5. Voor zover ik begreep van mijn kennis, gaat het om een échte daling, dus geen afnemende groei.

    Ik was afgelopen week in Amsterdam en mij viel vooral op dat iedereen vriendelijk en beleefd was. Auto’s stoppen voor voetgangers, obers zijn aardig, mensen achter loketten hebben tijd voor een gebbetje, de sfeer in de tram was prima.

    Maar inderdaad, dat is een onderzoekje N=1 en met statistieken kun je alle kanten op. Er zijn kennelijk mensen die ons graag willen doen geloven dat het almaar gevaarlijker wordt op straat. Zo’n JSF drukken ze ook door met allerlei kulargumenten over veiligheidstaken, economische afspraken en groeiende internationale dreiging.

    Ik zeg wel eens: als we al het geld dat we in repressie en wapentuig storten zouden weggeven aan de bevolking van de landen die we moeten ‘bestrijden’, zouden ze onze beste vrienden zijn. Scholen en ziekenhuizen in plaats van bomkraters en begraafplaatsen. Hoe mooi zou dat zijn?

  6. En wat strenger straffen betreft, waar mensen vaak om roepen als het gaat om overvallers en geweldplegers… mensen langdurig opsluiten helpt misschien om tegemoet te komen aan wraakgevoelens, maar het werkt aantoonbaar slechter bij het voorkomen van recidive dan begeleiding, training, opleiding en resocialisatie. Dus kiezen: wraak nemen of de veiligheid verhogen.

      1. Hij komt helemaal niet tot andere conclusies dan ik. Hij beaamt dat het veiliger is geworden. Dat volgens hem tegelijk de doelmatigheid van het gerechtelijk apparaat kennelijk is afgenomen, doet daar niets aan af.

        Overigens is het aantal geregistreerde misdrijven toegenomen. De mensen doen kennelijk vaker aangifte. Tegelijk nam het aantal slachtoffers (dus de hoeveelheid misdragingen) af.

        Als je het op de man af vraagt, voelen de mensen zich veiliger. Ze gaan zich ook steeds vrijer gedragen (passen minder goed op hun bezittingen, laten hun kinderen vaker alleen over straat). En toch bauwt iedereen elkaar na: het wordt steeds onveiliger. Niet dus.

        Misschien bewijst dit wel dat naarmate de politie en de rechters slechter worden in repressie, de misdaad daalt. Desondanks? Of dankzij? Dat zou wat zijn!

      2. Dag Krek,
        Het spijt me, maar je leest wat je erin wilt lezen. Dat staaft mijn conclusie dat je met statistieken alle kanten uit kunt. Daar wil ik het graag bij laten, want eens zullen we het niet worden.

Laat een antwoord achter aan maaike Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven