Vuurwerk & verdoemenis

wo 1 januari 2014

z-aime-pas-le-feu-d-artifice-51695Nee, 2014 begon niet best. Voor het eerst in de ruime kwarteeuw die ik hier woon, werd ik het nieuwe jaar in geknald. Ik schrok me een rotje, mijn honden ook. Ik woon ´buiten´. Aan het vermaledijde geschiet van de gehate jagers in het weekeinde en op woensdag in de ochtendstond, zijn m’n viervoeters min of meer gewend. Maar ze mogen de deur dan niet uit: er wordt hier te vaak (on)gericht de verkeerde kant op geschoten. Ze blaffen dus van achter het vensterglas verontwaardigd terug als ze het dramatische gejank van de (volgens mij nogal mishandelde) jachthonden horen.
Deze middernacht lagen ze rustig naast me op de bank terwijl ik het nieuws op BFMTV volgde, het zal zo’n uurtje of half twaalf geweest zijn. De enorme serie knallen die mijn woonkamer meteen in een mysterieus groen, blauw en rood licht zette, deed mijn honden in een schril huilconcert losbarsten. We schoten met z’n allen overeind.
“ Al Quaida”, zei mijn man. Je hebt mensen met een afwijkend gevoel voor humor. Hij kalmeerde de honden met een op dit tijdstip doorgaans verboden versnapering (voor je het weet wordt je hond uit huis geplaatst wegens dierenmishandeling omdat ie wat mollige trekjes begint te vertonen) en schonk ons nog eens bij.
“Vuurwerk!” zei ik tamelijk verbijsterd, “híer!” Een dorpje van niks in Zuid-Frankrijk en toch de terreur van de rotjes- en vuurpijlfetistjisten die zo nodig pokkenherrie moeten maken? Kille woede maakte zich van mij meester.
Wat een opluchting was het niet geweest toen ik me indertijd in Zuid-Frankrijk vestigde en tijdens de jaarwisseling merkte dat er geen geknal te bekennen viel: het enige vuurwerk kwam van de flonkerende sterrenhemel die de sereen stille nacht overstraalde. Meer dan eens kwam mijn schoonvader met zijn twee honden juist daarom de jaarwisseling bij ons vieren. Ze waren alle drie niet vies van de oesters die tegen middernacht op tafel kwamen. Ze zijn er inmiddels niet meer, maar ik weet zeker dat ze nu ook niet meer langs gekomen waren.
Ik ben tegen vuurwerk, behalve op Quatorze Juillet als mijn dochter jarig is, en professionals met het spul aan de slag gaan. Ik begrijp er niks van dat er in Nederland deze jaarwisseling blijkbaar € 67 miljoen is uitgegeven aan vuurwerkgeweld, afgeknald door onbenullige idioten. “Omdat het traditie is, en zo gezellig.” En dode, afgerukte ledematen, ogen waaruit het licht voorgoed verdwenen is. Hoeveel slachtoffers moeten er nog vallen voor het lampje gaat branden?
Vanmiddag in de dorpskroeg, waar iedereen iedereen een gelukkig nieuwjaar kust (de verbouwereerde blik van mijn man toen hij in 1992 voor het eerst door een man gezoend werd zal ik niet gauw vergeten) stelde ik het vuurwerk aan de orde. ´Non, non´, zoiets hadden we inderdaad nog nooit meegemaakt, kreeg ik bevestigd.
´Leuk?´, vroeg ik.
Er werd wat somber gemonkeld. Niet alleen mijn honden waren in de war geraakt, maar ook de geiten op de heuvel halverwege het dorp, de schapen in de bergerie, de kippen, de katten. Een paar ouwetjes in het bejaardentehuis aan de rand van het dorp wilden dekking zoeken ‘omdat het oorlog was’.
En niemand wist waar die herrie vandaan kwam.
Zojuist kwam mijn buurman langs. Hij had navraag gedaan. Dat idiote vuurwerk met alle ellende van dien was afgeschoten door Nederlanders die iets verderop zo´n tweede huis bezitten. Beschaamd deed ik er het zwijgen toe.
“Ach”, zei mijn buurman (bijna negentig) die ik al net zolang ken als dat ik hier woon, maar we ‘vousvoyeren’ elkaar nog steeds, zoals het hoort: “Nederlanders? Ils sont fous, ces Bataves! Maar daar heeft u toch niets mee te maken?” Ik heb hem een beschaafde klapzoen gegeven.

16 gedachten over “Vuurwerk & verdoemenis”

  1. frankrijk, o, heerlijk land
    geen geknal met ouwe jaar
    mooie annekedote van tante babs zaliger
    niet geschikt voor onder de kerstboom……….,
    tante babs was bij leven, lange jaren wijkzuster in een grotestads volkswijk
    zij mocht ons, haar toen rondom 18 jarige nichtjes graag vertellen dat lieden die zo tekeer gaan met vuur- en vooral knalwerk, over het algemeen, door moeder natuur slechts schamel waren bedeeld en nauwelijks aan hun huwelijkse verplichtingen, zoals zij dat noemde, konden voldoen
    tante babs wist waarover ze sprak,
    ze had beroepshalve heel wat schamel bedeelden onder en in handen gehad
    nee, geen van de aangetrouwden houden zich met knal- of vuurwerk bezig
    gewaarschuwde nichtjes tellen ook voor twee

  2. gisteren reed ik sinds anderhalf jaar de drechtsteden in en stond ik in een polder op een 300m van bebouwing en betuwelijn. ik sloot de ogen en zag Syrie. Non-stop bommen en granaten, ver weg en dichtbij. Op een kruispunt met de A15 zag ik lichtflitsen bij klaarlichte dag in het park, vlakbij de oude korfbalkantine. Maar later, ik miste de wenende moeders, kindjes in tranen zonder schoenen en zoekend. geruineerde en brandende huizen, rommel en geblakerde auto’s.
    oh nee, ik zit in Nederland waar ze 67 miljoen verspillen aan vuurwerk. wat een volk…..
    :-(

  3. Volkomen eens met bovenstaande, het is volkomen krankzinnig. Hier in Lorgues was het gelukkig rustig op een enkele vuurpijl na.
    Vwb de jachthonden, die komen regelmatig binnen bij de SPA ze zijn zonder uitzondering doodsbang voor mensen en broodmager. Ik juich altijd als ik hoor dat een chasseur een collega heeft doodgeschoten. Good riddance.

    1. Dag Lois,
      Inderdaad, die arme dieren zijn duidelijk mishandeld. En ik juich stiekem met je mee, al hoeft zo’n gek van mij niet echt dood. Maar een beetje pijnlijk verminkt mag best.

      1. de jachthonden in de Aveyron worden als troetelkindjes behandeld, ze leven dan wel buiten in flinke kennels, maar krijgen zorgvuldig uitgebalanceerde maaltijden met rijst/pasta/groenten, vlees van de slager (restjes), de meest geavanceerde zendertjes op de halsband met penning met telefoonnummers, uitgebreidde training en gechipt.
        nee, jachthonden staan hier op een voetstuk!
        helaas kregen ze afgelopen jaren iets minder lichaamsbeweging, de oudste zoon (13) van de brandweercommandant nog niet vergeten. Die wilde spelen met het geweer, het resultaat was hetzelfde als een flinke vuurwerkbom van dichtbij ontploft….

        vuurwerk in NL
        de jacht in FR
        oorlog er van het bed

      2. Dag Tien,
        Dat klinkt als een sprookje! Je zou die uitgemergelde scharminkels hier eens moeten zien….
        En sinds wanneer kan/mag een kind van 13 bij een geweer? Dat zou achter slot en grendel opgeborgen moeten zijn. Er hadden net zo goed doden kunnen vallen.

      3. Nouhou Renee, de kogel ging er in zijn kaak in en kwam er boven zijn ogen weer uit, welke was niet meer duidelijk, zijn vriendje is voor het leven getraumatiseerd en ja, ‘men’ heeft zijn lesje weer geleerd; wapens achter slot en grendel

  4. hier idem, enkel een NL gek die vuurwerk afschiet, gelukkig werd er tijdens ons reveillon-diner gezegd, jullie…jullie zijn geen echte Bataves meer want jullie passen je aan, pfffft, wat ben ik daar blij mee zeg :-)

      1. weer thuis zal ik zwijgen over dit Nederlands ‘gebruik’, durf het geen cultuur te noemen, niet meer na afgelopen dagen.

  5. Ineke van Straaten

    Helemaal mee eens met bovenstaande reacties. Het is hier al dagen knallen geweest met oudjaarsavond als hoogtepunt(?). Door de dikke rook was het licht van de vuurtoren niet meer te zien. Hoe kan je een jaar lang duurzaamheid, plastic en papier recycling, minder uitstoot preken en dan in een paar dagen het milieu zo sterk belasten?
    De vogels kwamen vandaag pas voorzichtig te voorschijn om de overgebleven oliebollen op te eten.
    In Rouen was er altijd een georganiseerd vuurwerk zichtbaar vanaf te bruggen, maar er werden wel al veel rotjes afgestoken in de wijk waar ik woonde.

  6. Inderdaad zijn ook wij gelukkig met het ontbreken van particulier vuurwerk hier in Zuid Frankrijk, ik deel je verontwaardiging Renee.!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven