Het spel is op de wagen

wo 28 mei 2014

deux rocs
Ge-email en getelefoneer, mijn ex-landgenoten zijn weer onderweg, liggen op koers richting Zuid-Frankrijk. Misschien zelfs iets eerder dan voorgaande jaren. Plak aan Hemelvaart een vrije dag om het weekeinde te halen en je hebt zomaar een minivakantie. Vandaar.
Hoe dan ook: ik werd vandaag als vanouds weer ingeschakeld om even vlug logies te regelen. Voor de belangrijkste misdaadverslaggever van Nederland met wie ik al jaren bevriend ben. Geen punt. Maar inmiddels is het qua boekingen zo druk dat ik een soort agenda ben gaan bijhouden. Dinsdag komt een goede vriendin met haar zus, woensdag een jeugdvriend van mijn man, donderdag iemand die we geen van tweeën kennen, maar die ´doorverwezen´ is door een kennis in België.
´La vie est dure en Provence´, verzuchtte mijn echtgenoot. Hij attendeerde erop dat niemand uit het noorden ons ooit bezocht toen we in Portugal verbleven. Of in de wintermaanden.
“De charme van zonnig Zuid-Frankrijk!” , reageerde ik nog tamelijk opgewekt. Ofschoon ik erg opzag tegen het onvermijdelijke rondhangen in cafés en restaurants, de essentie van zomerse visite van noordelingen die denken dat het bij ons in het zuiden allemaal fantastisch is. Ik heb dat wel eerder geroepen: waarom begrijpen vakantiegangers niet dat ik hier niet alleen wóón, maar ook en vooral moet (en wil) werken? Straks voor de zevende keer deze zomer met de pont naar St. Trop? Ik zie er tegenop.
En ik heb nu dus zo´n agenda. Met boekingen, alsof ik een hotel run. Juni en juli zijn al praktisch ´uitverkocht´. Al hou ik de deur dicht rondom Quatorze Juillet, als mijn dochter er is. Ze is uitgerekend op die datum jarig en viert dat liever in besloten kring. Maar ook in augustus gaan we weer vrienden en kennissen verwelkomen die niet zo goed snappen dat ik gewoon een werkezel ben. Die toevallig in Zuid-Frankrijk woont.
Volgens mijn man ben ik te gastvrij. Daar denk ik dezer dagen ernstig over na. Niet, als ik in een café of restaurant zit, de conversatie gaande hou en ondertussen zo´n beetje luister naar wat er allemaal over en uit het oude vaderland verteld wordt. Toch nieuwsgierig.
Maar wel, als ik me voor de zoveelste keer realiseer dat m’n zomer alweer is overgenomen door de horden uit het noorden.
‘Nee’ zeggen is ook een vak, vindt mijn man.
Hij heeft gelijk. Voortaan mag hij dat doen. Ga ik lekker rustig stukkies tikken en bladen maken.

21 gedachten over “Het spel is op de wagen”

  1. Jeetje het is wat je kan bijna een B&B beginnen.
    Ik hoor dit vaker van vrienden die in Frankrijk wonen.
    Sterkte en ik hoop toch een rustge zomer .. gr Leni

  2. ik blijf me er ook over verbazen dat als er dan Nederlandse vrienden of familie op bezoek komt, ik hen hardnekkig uit moet blijven leggen dat ik geen tijd heb om te animeren, ik niet elke avond met een wijntje gezellig kan komen zitten om ‘ff’ bij te babbelen, dat ik niet met hen & dure diesel de omgeving kan verkennen, (die ik allang ken), net zo min als de bende cateren.
    nee, leven is gelijk aan werken en andersom, dat het leven hier de essentie meer raakt en de Fransen hier nauwelijks vakantie kunnen hebben, net als wij. het kwartje is bij een enkeling gevallen, vandaar dat we het na 5 jaar redelijk voor elkaar hebben; als er mensen komen dan wordt er meegewerkt. dat werkt natuurlijk niet voor het schrijven.
    hou je taai Renée, de winter is er snel genoeg om in te halen.

  3. Nodigen die vrijpostige Nederlanders zichzelf uit of kan je geen “neen” zeggen?
    Wij nodigen zelf uit, en dat gebeurt maar zelden. Bij mooi weer nodigen we onze gasten wel steevast uit voor de lunch op het terras van Les Deux Rocs. Heerlijk!

      1. Vermits wij weinig gasten uitnodigen, komen we ook niet zo vaak in Les Deux Rocs, hoor. Vlaamse gasten zijn ook nieuwsgierig naar de Place Fred De Bruyne en dan hebben ze meteen twee vliegen in één klap. Gelukkig staan er nu geen vuilniscontainers meer, want dat werd door de wielerfanaten zowat als heiligschennis hervaren.
        Ons dagelijks lunchadres houden we veel meer bescheiden, met als top 3 Les Terrasses (Chez Bruno), L’Escale (Chez Marie) en de brasserie van Leclerc.
        BTW: ik heb nog het adres van de “ritselaar” van je tegoed :-).

        Morgenvroeg vertrekken we weer naar onze Franse stekken. Eerst Fayence en daarna -als het voor mijn vrouw te warm wordt- naar notre petit paradis au bout du monde en Aveyron.

  4. Een beetje laat Renee, voeg ik me bij het koor van reageerders.
    In de eerste, tweede en derde plaats: man heeft groot gelijk.
    Bespeur ik een villein trekje in je en zet je dit stukje op je blog om de noorderlingen, die naar ik aanneem je stukjes lezen, af te schrikken? In dat geval: bravo. Mensen die toch nog durven te komen hebben zo’n dikke huid dat je ze met een gerust hart nee kunt verkopen.
    Als ik het mis heb hier een paar ideetjes.
    1. Mensen die doorgestuurd worden zonder pardon afwijzen en aan je vrienden op een aardige manier duidelijk maken dat je dat niet wilt. Tenzij het om mensen gaat die je graag zou ontmoeten natuurlijk.
    2. Je afvragen wat voor vrienden het zijn die zo weinig gevoel hebben voor jouw situatie. What’s in it for you, dat je ze toch tolereert? En waarom vind je nee zeggen eigenlijk zo moeilijk? Een cursus nee-zeggen is zo gek nog niet.
    3. Je gasten alle vrijheid geven om hun eigen ding te doen en alleen meegaan als je er zelf zin in hebt.
    Ik zeg dit alles vanuit ruin 40 jaren ervaring als inwoner van Amsterdam Centrum met sinds 30 jaar een Engelse echtgenoot en ontelbare hoeveelheden gewenste logees. Nu we een groot deel van het jaar in de Cevennen wonen passen we plus ou moins dezelfde ‘tactiek’ toe.
    A la prochaine, hartelijke groet,
    Atty

    1. Mijn man vindt zelf dat ie altijd gelijk heeft Atty ;-]
      En dat vileine trekje heb je feilloos tussen de regels uitgevist.
      Overigens zijn er ook logees die meer dan welkom zijn hoor, het is niet altijd kommer en kwel :-]

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven