Het einde van een Vonk

ma 16 juni 2014

Mairie Liberté égalité fraternitéIk ga het doen. Op het gevaar af dat alle feministen over me heen vallen. Per heden schaf ik de naam Vonk af en ga ik verder onder die van mijn echtgenoot. Het wordt me namelijk echt te gortig. Ik vond het al niks dat er een op z’n minst dubieuze wetenschapper diezelfde achternaam heeft. In het begin kostte het me de grootste moeite om mijn boeken onder mijn eigen voor- en achternaam bij Bol, Bruna en bibliotheken geregistreerd te krijgen; men nam automatisch aan dat die Roos Vonk ook mijn boeken wel geschreven had. R. Vonk, nietwaar?
Toen kwam De Volkskrant met een nieuw katern. Dat moest ook zo nodig Vonk heten. Bijlage-hoofdredacteur Kustaw Bessems vond het wel grappig, ik vond het gezeur met verkeerd zoekende zoekmachines een stuk minder leuk.
Vervolgens legde Eva Jinek het aan met oerwoudloper Freek Vonk, wandelen er al geruime tijd zowel een Hans Vonk als een Michel Vonk in de voetballerij rond, is er een ‘creatief’ reclame-duo dat opereert onder de naam Vonkvonk, en duiken er steeds meer Vonken op in mijn tijdlijn. Het moet maar eens afgelopen zijn, ik ga me weer onderscheiden.
Jarenlang heb ik vastgehouden aan mijn ´nom de fille´, kort, krachtig, makkelijk. Leek me handig, met name hier in Frankrijk, waar vrijwel elke buitenlandse naam per definitie verbasterd wordt. Ook het simpele Vonk werd echter Vank, Venk, Veunk, Wonk en zelfs Konk, ondanks dat ik het nadrukkelijk spelde. Zelfs in m’n trouwboekje stond het in eerste instantie verkeerd. Dat gaf een hoop gedoe.
Dat trouwen in Frankrijk is hoe dan ook een hoop gedoe: even snel naar de ‘mairie’ is er niet bij. Wie als buitenlander in Frankrijk in het huwelijk wil treden heeft papieren nodig, veel papieren, tot er een uitpuilend dossier overlegd kan worden. En er moet medisch gekeurd worden. Tenzij je een gezondheidsverklaring van je eigen arts kunt overleggen. Dat kon. Ik vulde de verklaring netjes in, kocht bij de speelgoedafdeling van LeClerc een stempelsetje en schiep dokter Bokma uit Schiedam; noblesse oblige, nietwaar.
Het dossier werd probleemloos goedgekeurd. En op een koude, maar stralend zonnige winterdag meldden we ons bij de mairie aan het steil oplopende straatje
bovenin het dorp. De locoburgemeester verbond ons in de echt, met twee fonctionnaires als getuigen, kosten waren er niet aan verbonden, maar we
hadden voor ieder een fles champagne meegenomen; dat viel goed. Ik zei ‘oui’, en op het moment dat de beoogde echtgenoot ‘volontiers’ zei, ging de buitendeur van het trouwzaaltje open en stormde er een fotograaf van het streekdagblad naar binnen: flits! en hij was weer weg, ons verbijsterd achterlatend.
“Voor de trouwrubriek”, verduidelijkte de loco.
De dagen erna pluisde ik de lokale krant uit, maar er dook niks op. Tot we een paar weken later de kroeg binnenstapten. Er werd een beetje gniffelend naar ons gekeken. De vrouw van de bakker stond tegen een tafeltje geleund de krant te lezen en keek me onderzoekend over haar bril heen aan: “Bon, il est prévu pour quand, le petit?” (wanneer komt de kleine?). Mijn “ah, non” wilde er bij haar niet in, een glaasje wel. We hebben het feestelijk afgeblust met diverse rondjes voor de hele kroeg. Maar de bakkersvrouw heeft me nog maanden ‘nonchalant’ begluurd om te zien of ik écht niet begon te bollen. Dat ik de naam van de echtgenoot niet droeg, vond ze bovendien helemaal onbegrijpelijk.
Dat ga ik nu alsnog goed maken. Vanaf vandaag ga ik door het leven als Renée Hagtingius. Voor officiële instanties en op de sociale media zal ik er nog Vonk voor plakken omdat ik anders in totale bureaucratische computerchaos ten onder ga. Of ik noem me voortaan Vonkje Hagtingius, zoals onze jongste dochter me altijd voorstelt aan mensen die zij kent en ik niet. Renée vindt ze niks.
Trouwens, dat Renée is dan wel Frans, maar nogal veel Fransen kennen hun eigen taal niet: dat René (mannelijk) vervoegd moet worden tot Renée (vrouwelijk) is weinigen bekend. Dus ben ik in correspondentie pijnlijk vaak ´Cher Monsieur René Vonk´.
Soit. Het is mooi geweest. Als ik straks ergens een tafeltje reserveer heet ik kortweg Hagtingius.
“Comment?”
“ Asj-aa-zjee-thee-ie-en-zjee-ie-uu-es: Hagtingius”.
Het zal niet meevallen, in het begin. Probeer het zelf maar eens zonder haperen uit te spreken, te spellen of op te schrijven. Ik heb inmiddels zo’n 34 jaar kunnen oefenen. Hoog tijd dat de rest van de wereld dat ook eens gaat doen.

31 gedachten over “Het einde van een Vonk”

  1. Angélique van Lieshout

    Hoi Renée, hoe spreek je Hagtenius uit in het Frans ??? Ik heb het diverse keren hardop geprobeerd, mijn GHR denkt nu dat ik keelontsteking heb …

  2. Ik heb ook last van mijn keel nu, na trachten, en wat kramp in de lachspieren. Een week nadat ik mezelf officieus (sociale media en email) mijn meisjesnaam weer heb toebedeeld, kom jij met het omgekeerde. Ook een leuke om aan Fransen te vragen dit uit te spreken; Stabij. Voorlopig lift ik gemoedelijk mee op de enigszins wel uit te spreken achternaam van manlief. Dit om het concervatieve Franse achterland niet in verwarring te brengen. Het heeft hier immers voor mij nog vele voordelen, het vrouw-van zijn. Keurig, zoals het hoort. Hoe ik te boek sta bij de officiele instanties kan me gestolen worden en in geval van nood heb ik nog een naam achter de hand.

    1. Dat zal wel ‘stebie’ worden of zo? En verder ben ik het helemaal met je eens Tien, breng de conservatieven niet in verwarring. En tegen de zere keel probeer je gewoon de Franse uitspraak: Ak-tèn-qui-oes. Maar ook daar krijg je vast kramp in je lachspieren van ;-]

  3. Zeer waarschijnlijk geen onderwerp gevonden en dan maar snel over je naam begonnen, toch normaal dat dit in ‘la douche France’ problemen geeft. Ook hier in Vlaanderen kent men er ‘bijna’ alles van.

  4. Wat een vreemde reactie, hierboven.
    Ik vind het herkenbaar, maar bij mij is het juist andersom. De naam van mijn man is zo algemeen, dat ik hem om die reden zelden gebruik. Verhaspelen van namen is de Fransen inderdaad niet vreemd. “Zal ik het even spellen”, vroeg ik aan de dame achter het loket. “Niet nodig”, zei ze arrogant, waarop ik mijn naam krachtig met extra harde g’s heb uitgesproken. Haar gezicht bleef uitdrukkingloos en vervolgens schoof ze het formulier onder het loket door, zodat ik het zelf kon invullen.

  5. Wijlen mijn moeder vroeg in het kader van het feminisme altijd als ze om haar naam vroegen: die van mijn man of die van mijn vader? Ha, tuk!

  6. Het leidt af te toe tot frustratie hier in ‘t Zuiden dat de officiele instanties mij de naam van mijn man hebben toebedeeld. Doch enkel mijn meisjesnaam kan op mijn identiteitskaart vermeld worden. Ik was er dan ook niet mee opgezet dat ik het opgestuurde verjaardagscadeau voor mijn zoon (die de naam van mijn man draagt) niet meekreeg toen ik het ging afhalen bij het postkantoor. Dan maar heelder dagen met m’n paspoort op zak of met een copie van onze huwelijksakte, liefst de internationale versie. Aiaiai.

  7. Dag Vonkje,
    Je bent er niet op achteruit gegaan, een moeilijke, maar prachtige achternaam, echt om trots op te zijn.
    Als meisje droomde ik van een mooie, aparte achternaam, liefs een dubbele, fransklinkende naam. Ik had al 4 Franse voornamen, het wachten was nog op de man met de enz….
    Wie verscheen op het tapijt, ene Janssen, jammer van de naam, maar interessant was hij wel.
    Na een plotseling overlijden leerde ik mijn huidige man kennen, wel interessant en alles wat hij moest zijn verder, edoch, de naam was Jansen,verloor dus ook nog een S.
    We zijn in Frankrijk getrouwd op een regenachtige winterdag ( mariage pluvieux, mariage heureux) en dat is uitgekomen.
    De burgemeester die ons trouwde, hij is boer, kwam het laatste moment aanhollen, zo van de tractor, in zijn trui, klompen nog aan, maar in zijn supermarkttasje zaten glimmend gepoetste schoenen. Nog snel z’n sjerp om, de secetaresse was inmiddels ook gearriveerd, maar moest de krullers nog uit het haar en toen kon de ceremonie starten.
    Het was een aandoenlijk tafereel, maar een mooie en gedenkwaardige dag voor ons.
    Ik blijf Jansen, ben toch een tikkie jaloers op jouw nieuwe naam
    Groetjes,
    Jacquemine, Sophie, Marie, Thérèse Jansen.

    1. Dag Jacquemine, Sophie, Marie, Thérèse Jansen (Jansje mag zeker niet? ;-] )
      Zeker is het een prachtige achternaam, die we te danken hebben aan een verre voorouder uit de 16e eeuw. Deze professor in de filosofie mocht als bewijs van zijn geleerdheid van de Universiteit van Franeker (jawel, die bestond) de uitgang ‘ius’ achter zijn naam plakken. Vandaar Hagtingius.
      Enne, onze loco-burgemeester had in de haast zijn toupetje niet helemaal jofel op z’n kale schedel geplant, dat leidt toch af :-]
      Wees vooral niet jaloers op die naam. Hier in de Provence zeggen ze: ‘longo mai’ (que votre bonheur dure à jamais) als gelukwens bij een bruiloft. Dáár gaat het om, dus: longo mai!

  8. Bericht van Jansje!!!
    Heb vroeger wel gedacht aan Jansenius, maar het ontbrak ons aan de Professor uit Franeker.
    Kunje jij misschien van Vonkje, Flamme maken, makkelijk voor de Fransen.k

      1. Eureka, ik heb het gevonden: Nieuwe naam voor Renée Vonk, nl. René, zonder 2e E, betekent figuurlijk: ‘zij die te teugels in handen heeft” en dat heb jij. Plus Etincelle, vertaling van Vonk..hoe klinkt dat, onze beroemde Nederlandse schrijfster, doch woonachti in Z-Frankrijk: René Etincelle.
        U zult nog veel van haar horen.Benieuwd hoe ze op het boekenbal gaan reageren?
        Jacquemine Jansenius groet U.

  9. Een lekker recalcitrant stukje.
    Ik heb een Friese achternaam (jaja uit Franeker) en dat is in mijn huidige woonplaats in Brabant een aparte naam.

  10. Had een mooie nieuwe naam, maar mijn antwoord werd niet geplaatst door de redaktie, rara?
    Een keurig voorstel in korrekte taal.
    Jacqui

      1. Zie het nu ook, weer te snel gedacht, moet ik hier in dit trage maar wondermooie land eens afleren.
        Morgen vertrekken we naar de Auvergne voor een paar dagen, alwaar een prachtig chateau de Savennes, onder Nederlandse leiding.
        Donderdag belangrijke dag, opname van diverse personen in de confrè´rie des sabres d,´or, zij promoten de champagne van Reims, all over de world.
        Het is een middeleeuws schouwspel.
        Laat nog iets horen erover.
        Slaap lekker,
        Jacqui

  11. Apropos de Universiteit van Franeker (Academia Franekerensis) (1585 opgericht door de Staten van Friesland en in 1811 opgeheven door Napoleon) heeft een grote rol gespeeld in het uitgeven van Protestantse theologische werken, die door de vele Hongaarse studenten meegenomen zijn naar Hongarije en daar bewaard gebleven zijn. Zie:

    http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieuws/academie_sarospatak_in_hongarije_doorstond_stormen_1_752706

    Johannus Hachting werd in 1622 professor in de logica aan deze universiteit. Hij doceerde niet alleen logica, maar schreef ook gedichten in het Hebreews en Latijn. Zie:

    http://www.franekeruniversiteit.nl/professorenportretten

    en

    http://alleboenders.blogspot.fr/2009/03/johannes-regnerus-hachtingius-professor.html

    Je man heeft dus een illustere voorvader.

    1. Dag Henri, wat leuk dat je dat allemaal hebt uitgezocht. Ik ben bekend met de illustere voorgeschiedenis van mijn echtgenoot, ik vond het alleen wat ver voeren om dat allemaal in een luchtig blogstukje uit de doeken te doen. Het portret (nou ja, een kopie) van Johannes hangt in de gang. Dat van die Hongaarse studenten wist ik dan weer niet, merci. En voor jou ook nog een leuke aanvulling: oom Tobias http://www.dbnl.org/tekst/_tie002199001_01/_tie002199001_01_0010.php Het klopt niet helemaal, Tobias overleed in 1991.

Laat een antwoord achter aan elz Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven