Oorlog in m’n achtertuin

di 30 september 2014

yourfileVan militaire zaken heb ik geen verstand, en dat wil ik graag zo houden. Of dat lukt is een tweede, want sinds het Franse leger meedoet aan de coalitie tegen de barbaren van IS, is het oorlog in m’n achtertuin. Ook vannacht werd ik weer wakker door het lawaai van laag overscherende heli´s van het Franse en andere legers die hier komen oefenen. Die heli´s vliegen namelijk van en naar het Camp de Canjuers, het grootste militaire oefenterrein van Europa. En dat ligt min of meer in mijn achtertuin, onzichtbaar verstopt achter een bergketen. Vergat de makeleuse er zo’n 25 jaar geleden even bij te vertellen toen ik als onervaren kooplustige uit de polderdelta in voorzichtig brabbelfrans informeerde of er eventueel nog nadelen aan deze omgeving kleefden. Ze had het alleen over de sangliers en de lastig verstaanbare boerenburen met hun patois. Over de internationale schutterij geen woord.
In de praktijk valt het normaal gesproken allemaal wel mee. En ik ben eraan gewend geraakt dat met enige regelmaat de ruiten in mijn huis bijna uit de sponningen rammelen als met zwaar geschut wordt geoefend op dat camp. Dorpelingen die het kunnen weten, vertelden in de kroeg dat er een soort oefenraketten richting Méditerrannée worden afgevuurd. Die dan over mijn huis vliegen. Ik heb mijn honden -die dan steeds in waakzame woede ontsteken- uitgelegd dat het weinig zin heeft om te proberen dat oorlogstuig uit de lucht te blaffen.´s Zomers, als de toeristen onze omgeving onveilig maken, houdt het internationale leger op Canjuers zich trouwens gedeisd. Zal wel een deal zijn met de Franse regering en de regionale VVV´s en/of de makelaars. Beetje raar, ´s zomers niet trainen terwijl je nooit weet wanneer er een oorlog uitbreekt. Maar ja, ik weet dus niets van militaire zaken.
De nachtelijke heli´s vliegen (ook ’s avonds trouwens) nu wèl hun rondjes langs de heuvels en door de dalen rond mijn huis. En dus vragen ook mijn honden zich mèt mij af waarom er nog geen fluisterstille heli’s zijn ontwikkeld die de tegenstander overrompelen doordat ze sluipenderwijs komen aanvliegen. Maar ´t zal wel een dom idee zijn van iemand die wapengekletter verafschuwt en ’s nachts graag wil slapen.
Voor wat betreft de straaljagers die overdag laag langs scheren en knallend door de geluidsbarrière gaan bedenk ik ook nog wel wat; oordopjes helpen niet.
Al die herrie brengt de oorlog wel dichtbij. En sinds de onthoofding door zo’n IS-idioot van Hervé Gourdel, een berggids uit de Mercantour hier om de hoek, is die oorlog nóg dichterbij. Ook in mijn gehuchtje is nu ´vigipirate´ weer van kracht, de extra anti-terreurmaatregelen van de Franse regering. Parkeren bij het dorpsschooltje mag niet meer, de gendarmes uit het nabijgelegen grotere dorp komen nu ineens wel erg vaak langs als we op het caféterras aan het aperitief zitten. Omdat je maar nooit weet of zo’n fanatiekeling niet juist zo’n handzaam gehuchtje uitkiest om de boel eens lekker op te blazen.
In het moskeetje in onze Grand´Rue wordt IS scherp veroordeeld. Niet dat dat veel zoden aan de dijk zet, maar het is mooi dat we het eens zijn. En bang zijn we niet. Als we dat wel zouden zijn, hàdden die ji-hufters al gewonnen.

4 gedachten over “Oorlog in m’n achtertuin”

  1. oorlog en alles erom heen is ‘just business’
    business heeft eigenlijk een heel simpel basisprincipe
    dat hoeft niemand je uit te leggen
    vandaar die relatieve rust zomers….

    fijne log weer :-)
    ook hier vliegen vaker en vaker de straaljagers door de kloof, ze kunnen me potdories zien wieden

Laat een antwoord achter aan Renée Vonk-Hagtingius Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven