Niet mijn Charlie

zo 11 januari 2015

prochain-num
Ik wilde er eigenlijk niks meer over zeggen. Maar ik keek vanmiddag naar de mensenmassa’s in Parijs, elders in het land, in onze regio (Nice, Cannes, Marseille, Aix, Toulon, en verder in vrijwel elk gehucht): zeeën van mensen, je wordt al claustrofobisch bij de beelden. Ik ben niet zo van de mensenmassa’s, maar ik gun iedereen zijn of haar ‘statement’.
En het viel me op dat de ‘manif’ in Parijs toch wel erg een politiek egotripje was geworden. Al die regeringsleiders voorop in de demonstratie. Die eerder op het bordes van het Elysée door Hollande welkom werden gekust. We zagen hoe Sarkozy onmiddellijk de regie in handen nam en druk gebarend iedereen begon te verwelkomen. We zagen hoe daarna op nogal genante wijze al die regeringsleiders in de rij stonden voor de bussen die hen vanaf dat vertrekpunt naar de demonstratie zouden vervoeren, waarvan ze de laatste tweehonderd meter gingen afleggen van een mars die voor het gewone volk van de Place de la République naar de Place de la Nation voerde, zo’n 3 kilometer. We zagen in close up de Israëlische premier Netanyahu zich groen en geel ergeren en uiteindelijk naar zijn mobieltje grijpen om te voorkomen dat ie nog langer doelwit van het druilbuitje en mogelijke aanslagen zou zijn. Hij mocht binnen wachten en kreeg een eigen bus. We zagen Rutte zich een andere bus in ellebogen.
En daarna. De opstelling van al die politieke kopstukken voor die paar honderd meter nabij de Place de la Nation duurde eeuwig: er werd gedrongen om toch vooral vooraan te staan, Sarkozy werd naar de tweede rij verordonneerd maar wist aardig terug te krabbelen. Mevrouw Sarkozy was vooral in beeld wegens een tot aan de neus opgetrokken coltrui, een ‘cagoulage’ waarvan het nut niet geheel duidelijk werd. De president van Mali wist de arm van Hollande te veroveren, Angela Merkel -aan diens andere arm- probeerde er juist aan te ontkomen.
De nabestaanden, die prominent voorop hadden moeten gaan, sneeuwden in onder al dat politieke geweld. Ze waren even in beeld, met witte ballonnen en met hoofdbanden met de namen van hun geliefden erop, toen het eindpunt al bijna bereikt was. Tussen hen, en de stoet van enthousiast naar de uit de ramen hangende buurtbewoners zwaaiende politico’s, een haag van camera- en andere pers.
Toen de laatste meters waren afgelegd en het einddoel -de aftandse kerstboom die godbetere het nog steeds de rotonde van La Place de la Nation ontsiert- was bereikt, taaiden al die politieke hotemetoten ijlings af; straks diner in het Elysée. Hollande bleef nog even plakken om zich ‘onder de nabestaanden te mengen’. De weduwe van Charb draaide in tranen (naar mijn idee terecht, maar waarom was ze daar in godsnaam) haar hoofd af toen Hollande wilde zoenen. Tekenaar Luz en columnist Pelloux hielden het ook niet droog.
Er zat een blijkbaar uitgenodigde imam in een rolstoel te wachten op aandacht, pal voor een op afstand gehouden menigte achter een spandoek ‘Je suis Charlie’, maar hij kwam niet aan de beurt. Premier Valls deed intussen nog een rondje ‘peuple’, straks weer verkiezingen.
Het waren er dus zoveel miljoen daar in Parijs. Allemaal ‘Charlie’. Ze schreven geschiedenis. En zo te zien hadden ze het heel gezellig. Maar hoeveel echte ‘Charlies’ zaten er nou eigenlijk tussen? En hoeveel oprechte ‘Charlies’ bevatte het wereldleiderslegioen?
Ik ben geen ‘Charlie’, als dit is wat het inhoudt. Ik gedenk mijn vermoorde collega’s en die andere onschuldige slachtoffers wel op mijn manier. Gewoon, in stilte. Maar dit wou ik nog even kwijt.
En woensdag is er een nieuwe, nu ineens wèl zwaar gesponsorde, Charlie Hebdo. Eenmalige oplage: 1 miljoen. Als iedereen een abonnement neemt is er zelfs een kansje dat het al jaren noodlijdende satirische blaadje het overleeft. Ben benieuwd wie zich daar over een paar maanden nog druk om maakt.

20 gedachten over “Niet mijn Charlie”

  1. Een beetje cynisch geschreven. Op sommige punten geheel mee eens. Aan de andere kant: Een begin is toch gemaakt? Vandaag was er een eenheid door het gehele land. Charlie Hebdo was/is de aanleiding voor deze manifs, maar voor het doel erachter, voor velen denk ik, is de 1e stap gezet.

  2. schitterende verwoorde ergernis
    die politici zo mooi te kakken gezet
    persvrijheid is zo ongeveer de grootste verworvenheid van de vrije wereld
    dan nog iets heel banaals…………….
    bij zulke enorme mensenmassa’s vraag ik me altijd af :
    ‘en wat als ik ‘nodig moet’…………. ?’
    (ik zeg het maar netjes………. )

  3. je slotzin “Ben benieuwd wie zich daar over een paar maanden nog druk om maakt.” …
    weinigen, net als het 100x grotere bloedbad ergens! in Afrika.
    we hebben weer een korte afleiding die doet vergeten…

  4. Angélique van Lieshout

    Ik moet zeggen dat ik niet alles gezien heb, de beelden die jij besprak heb ik hier via de NOS niet gezien. Nu begrijp ik ook waarom een vriendin van mij, die via een Franse zender had gekeken, zo verontwaardigd was.

  5. Jammer hè als je zeer bewust met open ogen rond kijkt op zo’n dag . . . het hakt zo in het beginsel van vrijheid van meningsuiting en de “originele” gedachte van “la marche républicaine silencieuse”

  6. Een behoorlijk cynische reactie, beste Renée. Kennelijk heb je iets tegen politici in het algemeen en regeringsleiders in het bijzonder. En geef je je er wel rekenschap van dat het in beeld brengen van een evenement niet door politici wordt verzorgd, maar door regisseurs en verslaggevers, collega’s dus van een aantal van de vermoorde mensen om wie het hier (onder meer) gaat? Je kijkt ook bijzonder selectief. Heb je eigenlijk wel de ‘gewone’ mens gezien die wel vanuit zijn hart aan deze manif deelnam. Ik was erbij, weliswaar niet in Parijs, maar in Annecy en ik kan je zeggen dat ik heel andere zaken heb gezien en ervaren dan die jij beschrijft.

  7. Politiekers maken van elke gelegenheid gebruik zich op de eerste rij te vertonen… ( m’as tu vu ? )
    ook al was het gepaster geweest die eer aan de nabestaanden te laten uit respect voor de slachtoffers . …
    Deelname akkoord, maar idd niet zo !

    Ik zit nog even in een warm buitenland, heb niet alles uit de eerste hand vernomen , maar verschillende artikelen spraken me wel aan …
    Zoals dit, een stukje van een jonge FB vriendin ( Maartje Slot Facebook ) en van Jonatan, een jonge toulousense allround artist, wat ik ook op mijn FB kopieerde.

    Er zal nog niet het laatste over geschreven en gezegd worden,
    eenmaal thuis / luister / bekijk / ik dat alles nog eens met een filter …
    en ik denk, gezien de veiligheids maatregelen,
    straks op de luchthavens en (metro-) stations verwelkomd te worden
    door CRS, militairen en gewone polities, “vigipirate oblige” ….

    Groetjes, hanny

  8. Had al een paar dagen een vieze smaak in mijn mond van je suis Charlie. En dan netayahu voorin te zien lopen maakt het er niet beter op. Je beschrijft prima wat zich er heeft af gespeeld. Egotrip !!

  9. Lieve allemaal,
    Merci voor alle reacties. Ik ben blij met de discussie die is ontstaan. Zelf wilde ik het hier eigenlijk bij laten. ‘Je suis Charlie’ is nu wel genoeg gekaapt. Nee, niet door al die welwillende mensen die het oprecht zo (mee)voelen. Maar door (te)veel anderen die er een ‘m’as tu vu’-momentje uit slepen. Want waarom zou -ik noem maar iemand- mister Nespresso George Clooney tijdens de uitreiking van de Golden Globe Awards ineens ‘Je suis Charlie’ moeten roepen?
    De essentie was en is: niet buigen voor terreur, je niet de mond laten snoeren door andersdenkenden die over lijken gaan om jou hun eigen opvattingen door de strot te drukken. Daarom citeer ik nogmaals verzetsman, journalist, schrijver en dichter Hendrik Mattheus van Randwijk (1909-1966): “Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht.” En daarom voeg ik er met instemming het stripje bij dat Pieter Geenen vanochtend in Trouw publiceerde. Wèl mijn Charlie. http://t.co/0mPInAcUUR

  10. ik ben het hier helemaal mee eens Mevrouw Vonk Hagtingius,

    al héb ik wel meegelopen met mijn Pen vanuit Het Franse Consulaat , maar ik bén van mening veranderd…, Mevrouw Vonk Hagtingius

    ook omdát ik een Column las van De Heer Witteman ín De Vara Gids

    een Lieve groet van Egbert ;) :) Mevrouw Vonk Hagtingius

    P.s. eneen Mooie, Zalige zondag en een Mooie , Zalige Komende WerkWeek ;)

    eigenlijk Íedereen hier ;) die hier gezellig aan het schrijven ís…,

Laat een antwoord achter aan Susan Drakenviller Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven