Gevederde vrienden

do 26 februari 2015

kerstmis14
Het zal wel weekhartige onzin zijn, maar gedurende de wintermaanden voer ik de vogeltjes een beetje bij. Dat viel in het begin nog niet mee. Omdat er hier met regelmaat een paar weldoorvoede buurtkatten rondsluipen die zo’n vederdosje -gewoon voor de lol- best een kopje kleiner willen maken, hing ik vetbollen in de jasmijn die zich rond de balken van het overkapte terras heeft geslingerd. Beschut tegen de vele stortregens en lekker hoog, daar waar er geen lustmoordenaar bij kon. En nog net zichtbaar; je wilt ook lol hebben van je moeite tenslotte. Dat ging een tijdje goed. Tot die vetbollen ineens wel heel erg snel op waren, in één nacht foetsie. Dat kon niet kloppen. Voor zover ik weet slapen huis-tuin-en-keukenvogeltjes ’s nachts. Bovendien waren de plastic netjes rond die bollen in een rechte lijn finaal doormidden geratst. Knaagdieren dus, waarschijnlijk de losbandige bende ‘loirs’ (relmuizen, zevenslapers) die op zolder woont en tegen alle natuurwetten in geen zeven maanden winterslaapt, maar gewoon doorgaat met pokkenherrie maken zodat ik ook geen oog dicht doe. Prachtige beestjes om te zien, daar niet van, maar het ging met toch wat ver om die nachtrustterroristen ook nog eens vet te mesten.
Een tafeltje met een bolletjesbakje erop in de tuin was na één nacht hoosregen geheel disfunctioneel, ik ging op zoek naar een vogelhuisje. En werd bij de Gamm Vert, de enige winkel in de wijde omgeving waar ze die dingen verkopen, door een verveelde blondine met teveel vrije tijd in de baas z’n tijd, bejegend als een hoogbejaard pluispermanentje dat even vanachter de geraniums was ontsnapt om nota bene háár lastig te komen vallen.
“Madame cherchez?”, geeuwde ze.
“Une mangeoire pour oiseaux sur pied”, zei ik standvastig.
Na een langgerekt “Aaaahhhmm” dat net zo goed had kunnen eindigen in ‘achgutteguttegut’ wees ze met een slap handgebaar naar ergens achterin de enorme loods waarin de Gamm Vert gevestigd is. Om vervolgens weer in haar vegetatieve toestand terug te glijden.
Achterin de loods vond ik inderdaad een aantal vogelhuisjes, van rustiek tot hoogst modern, en flink aan de prijs. Ik koos voor een knoestig geval van ruwe boomstammetjes en mocht € 39,99 aftikken bij de kassa.
“Uitverkoopje zeker?” bromde mijn man toen hij het gedrocht in de tuin zag staan.
Ik gaf geen krimp en vulde een solide bak met vetbollen en een andere met pelpinda’s.
De volgende dag lag het geval op z’n zij. Ik raapte de vetbollen uit het gras, graaide de pinda’s bij elkaar, zette de boel weer overeind en trapte de poten wat beter de grond in; het had hard gewaaid die nacht en de mistral was nog niet gaan liggen, dat deed ie tegen de avond pas.
Toch lag de ochtend erop het ding opnieuw op zijn kant, ditmaal in een wolk van veertjes. Dat kon maar één ding betekenen, moordkatten! Blijkbaar klommen ze in de vroege uurtjes als het vogelspitsuur was, langs het stammetjesding omhoog, sloegen een klauw uit en hadden beet. Waarna het voederhuisje omdonderde, maar dat kon die katten niet schelen. Er was vast wel weer een mens die het voor ze overeind zette.
Er staat nu een uit de opslag afkomstig spekglad metalen tafeltje op drie wijd uiteen lopende poten onder de overkapping van het terras. Met daarop de voederbakken. Niet bereikbaar voor knaagloires vanaf de balken, niet om te trekken door moordkatten en beschut tegen storm en regen.
Al weken zien we vinkjes, roodborstjes, koolmeesjes, musjes en hoe ze allemaal ook mogen heten, komen fourageren. Hapje vetbol en dan een pinda mee voor thuis. Er is maar één probleem: in de supermarkten is er zo langzamerhand geen vetbol of pinda meer te krijgen. Hoog tijd dat het lente wordt.

30 gedachten over “Gevederde vrienden”

  1. Het loeren van de katten ken ik.
    Het mee eten van de muizen ook.

    Bij mij staan de schalen drinkwater op en onder de tuintafel.
    De potjes pindakaas, vetbollen en het strooivoer zijn goed in het zicht.

    De duiven slaan hun vleugels geregeld tegen het raam.

    Het is dus ook bij mij: vogels vliegen af en aan.

    Vogelvriendelijke groet,

  2. goshie, voor jou en de vogels
    goshie, voor de relmuizen en voor de katten
    goshie voor de winkelier die best wat meer had in mogen slaan als ie had geweten dat pluispermanentjes ook nog aan het einde van de winter dienst doen
    ;-)
    liefs, van een kattenliefhebber die in een vogelreservaat woont

  3. De gevederde vrienden hebben hier geen last van de kat; in tegenstelling tot de zevenslaper is zij namelijk wel bezig maar haar 7-maanden-winterslaap-slaap.

    Overigens Rob, mocht het ‘mensen’pindakaas zijn, eet dit liever zelf op… is te zout voor vogels!

  4. Gamme Vert is zowat met alles te duur. Buurman Weldom is ook niet bepaald goedkoop maar de franchisenemer en familie zijn zeer vriendelijk en gedienstig.
    Wat de relmuizen betreft, daar voerde ik in de Aveyron al jaren strijd tegen, zonder succes. De middeltjes die men mij adviseerde werden steeds wreder. Uiteindelijk heb ik een lijmval gekocht. Je smeert de inhoud van een tube zeer sterke lijm op een stuk karton, de relmuis wordt aangetrokken door de geur, en wil over het karton trippelen. Gevolg is dat ze omkomt van uitputting en ontbering. Voor ik het huis vorig jaar afsloot heb ik het eerst uitgebrobeerd en, inderdaad, een dag later had ik zo’n rotzak gevangen. Ik heb het diertje maar meteen uit zijn lijden verlost en met karton en al in het riviertje geworpen naast ons huis. Toch zag het eerst nog de kans om in mijn duim te bijten. Het bloed spoot er uit.
    Benieuwd of, als ik in april langs kom, mijn huis bezaaid zal liggen met relmuizenlijken (mooi scrabbelwoord).

    Met vriendelijke groet,

    Max

      1. Eng? Meer dan 10 jaar ‘s nachts uit je slaap gehouden worden door het gerollebol boven je hoofd, een nest vinden in je boekenkast, bovenste centimeter van AL je boeken weggeknabbeld, een hond die als gek door het huis begint te rennen, nest in je matras, vlooien in je bed, nest tussen je linnen, dakisolatie opvreten, lekkage in je dak door het wegvreten van je onderdak, liner van 2 zwembaden naar de filistijnen door de knabbelgaatjes, vieze drekstrepen op je muur, stront ruimen…na al die jaren werd het me inderdaad teveel. Kilos ratten- en muizengif hebben ze met plezier opgevreten. Eerst muizenvallen geplaatst, en vervolgens rattenvallen. Alle soorten lokaas geprobeerd, niets hielp…De locals hadden me er trouwens voor gewaarschuwd dat die beestjes zeer moeilijk uit te roeien zijn. Ik ben benieuwd of dit eerste succesje bevestigd wordt bij aankomst in april. Mooi of lelijk, als “huis”dieren zijn het inderdaad enge beesten.

        Max

      2. Renée, bedankt voor je opzoekwerk.
        Met ultrasonische toestelletjes ben ik begonnen, maar daar verdelg je de relmuizen niet mee. Ik heb ondertussen 8 van dergelijke toestelletjes staan, m.a.w. één in elke kamer. Ze staan dag en nacht aan, tenminste voor zover tijdens mijn afwezigheid de electriciteit niet uitvalt.
        Die ultrasonische toestelletjes zijn bedoeld om ze weg te jagen, m.a.w. naar de buren, maar ik heb geen buren …:-(

      3. Wordt dit een roman fleuve…?

        Uiteraard wordt het huis, dat 7 maanden onbewoond is, en “au bout du monde” ligt, hermetisch afgesloten. Maar het is wel een watermolen uit 1742, met muren van gemiddeld één meter dik en met murs et poutres apparentes. Zo’n mormel vindt telkens wel een kiertje waar het door heen komt. De dikte van mijn pink is blijkbaar al voldoende. Wanneer je die dan dicht spuit, hetzij met PU-schuim, hetzij met soliconen kit, dan helpt dat voor even, maar volgende lente hebben ze er zich weer doorheen geknaagd.
        Uiteraard laat je geen etensresten achter wanneer je in september de deur achter je dichttrekt. Trouwens aan eten hebben ze geen gebrek. Om het huis staan note-, kastanje-, appelbomen voldoende om de ganse horde een jaar lang te voeden. Aan drinkwater is er -per definitie- in een watermolen ook nooit gebrek.

        Nog suggesties? Laat maar komen…

      4. De reden om binnen te komen is dus de beschutting voor de winterse koude? Water en eten worden buiten gehaald?

        Afdichten van kleine openingen met metalen pannen sponsjes helpt.

        Wat is de natuurlijke vijand van het beestje gedurende de winter?

        Dierentuinen hebben ooit een prachtige reclame actie gehouden. Tijgermest tegen konijnenvraat in uw tuin. Goede voeding voor de planten …

        Misschien is het een idee om eerst de woning echt af te sluiten voor deze diertjes en een gastenverblijf verder weg in de tuin beschikbaar te stellen?

        Gif heeft altijd het bezwaar van resistentie en de verkeerde slachtoffers.
        Mechanisch vangen zorgt dat je precies de looproutes en de eetgewoontes gaat herkennen.

        Nu heb ik meer het idee dar er maar in het wilde weg geschoten wordt.

        Succes, met het echt leren kennen van je ongenode gasten.

        Vriendelijke groet,

      5. Neen, de relmuizen wonen permanent bij ons in. Vandaar mijn opmerking dat ze me zelfs ‘s nachts uit mijn slaap houden.
        En een echt gastenverblijf is er ook al. We hebben de bergerie ingericht als gastenverblijf en daar zijn ze dus ook ingetrokken.

        De truk met de pannensponsjes kende ik nog niet. Ik hou je op de hoogte.

        Ik heb enkele jaren geleden zowel een Belgisch als Frans bedrijf geraadpleegd, gespecialiseerd in verdelgingsmiddelen, en die konden ook geen oplossing bieden.

        En om iemand onder jullie voor te zijn, ja, met metalen rattenkooien heb ik het ook al geprobeerd. Het lokaas is verdwenen, het deurtje is dicht geklapt, maar van de relmuis geen spoor…

  5. Bon soir Renee,
    Voor ons huis hangen de bomen vol vetbollen en vetsliertjes, in het vogelhuisje de zonnebloempitten en defijngestampte toastjes.
    Het is de hele dag een komen en gaan van de kleurigste vogeltjes
    Mijn 3 zwerfkatten eten hun buikjes vol op 3 meter afstand en doen geen enkele poging om een vogel te grijpen.
    De tekst van Max snap ik niet helemaal, je geeft om dieren of niet, maar om relmuizen zo wreed aan hun einde te laten komen?
    Mischien kun je een mildere oplossing verzinnen Max,
    En Renee, jij als expert op gebied van eten ,jij vindt vast een vervanging voor vetbollen,bijv. gesmolten vet met zaden en pitten, of pindaslingers, hoewel die hier blijven hangen.
    En nog bedankt voor je recept van de Fritelles, ze waren in ‘n mum op,zaterdag ga ik weer bakken.
    Mooi weekend,
    Jacqui

  6. evelien hiltermann

    Ik heb een rechthoekige plank genomen (20 bij 30cm ongeveer), met een paar latjes er een randje omheen gemaakt, in elke hoek een oogje geschroefd en met 4 touwtjes die boven bij elkaar komen het zaakje aan een lage tak van de kersenboom voor mijn huis gehangen. Geen dakje, is nergens voor nodig, als het regent kan ik het geheel omdraaien om het water weg te gieten. Dit heeft me geen cent gekost. Daarop alleen zonnepitten, dat is, naar wat de ornithologen beweren, het beste universele voedsel voor alle vogels in de winter en het af en aan vliegen houdt niet op. Mijn 3 katten talen er niet naar en er kan geen muisje bijkomen.

    1. Ook een mooi idee Evelien. Ik ben alleen bang dat als ik zoiets hier in een boom hang, de loirs het als zelfbedieningsrestaurant zullen gaan gebruiken. Die komen echt overal bij. Lees maar wat Max er hieronder in een aantal reacties over schrijft.

    2. Zoals de muizen bij langs een draadje op en af lopen vind ik telkens weer een prachtgezicht.
      Dat zij niet alleen het restafval van de grond eten, maar ook gewoon naar het vogelvoer klimmen vind ik prima.
      Een mug wil nog weleens door een openstaand raam naar binnen vliegen. Maar verder blijft elk dier lekker buiten.

      Diervriendelijke groet,

  7. evelien hiltermann

    Dat probleem heb ik niet Renée, want relmuizen zijn vnl nachtdieren en ik voer de vogels alleen overdag, ‘s avonds is het schoon op. Ik doe dat een paar keer per dag zelfs, want ik roep (fluit) de vogeltjes, die dat heel snel doorhebben; het leuke is dat ze dan van alle kanten komen aanvliegen (10 -15 meesjes tegelijk), boven mijn hoofd in de kersenboom neerstrijken en me dan aankijken van “wanneer komt het nou ?” En die 4 koordjes vinden ze heerlijk om op te gaan zitten alvorens op de tafel af te dalen en vechtpartijen te voorkomen. Appelvinken eten op de tafel (de andere vogels gaan er steeds vandoor met een zonnepit) en om de overgebleven schilfertjes op te ruimen hoef ik alleen maar even het plankje om te keren en klaar is Kees.
    Ik heb nog nooit een muis in de boom gezien Rob, maar mijn katten staan klaar om hem op te vangen.

      1. Internet afstruinend begin ik steeds minder van deze relmuizen te begrijpen.

        Met metalen sponzen de openingen afsluiten kom ik wel vaker tegen.

        Voor knaagdieren zie ik wel steeds meer verschillende vangtechnieken voorbij komen.
        Waarbij ook slimme en eenvoudige methodes met een flessenfuik er zeer doeltreffend uitzien.

        Vriendelijke groet,

Laat een antwoord achter aan Renée Vonk-Hagtingius Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven