UTP-kabeltje in de uitverkoop

do 25 juni 2015

gallerieslafayettes_sipaIk heb een Mac. Na 100 jaar eenzaamheid achter een PC (en minstens zoveel virus-, handige mannetjes- en andere ellende) ben ik overgestapt. Nou ja, overgestapt…, eigenlijk meer overgeschópt. Koudwatervrees, zullen we maar zeggen. Maar een steeds vaker falende PC en de belofte van vriend Marcel dat ie me ‘wel zou helpen’ dwongen me over de streep. Het werd een memorabele zaterdag, verdeeld tussen computergedoe, de Indische maaltijd die ik had bereid en zeven honden (twee van mij, twee van Marcel en drie van de Britse buren die twee weken voor familiebezoek aan de overkant van het Kanaal bivakkeren, maar daarover vertel ik later nog wel eens). Hoe dan ook, Marcel heeft ’s avonds laat met zijn bokkige XM huis gehaald en inmiddels een CX aangeschaft, maar daarover vertelt ie zelf wel (http://reimer.fr/duurste-citroen-cx-ooit).
Zondag sloop ik nog zo’ n beetje om het apparaat heen, tripte eens wat onwennig over het nieuwe toetsenbord, zette het ding uit en nam een kijkje op het Fête de la Musique. Maar maandag zou ik serieus aan de slag.
Maccie, grapte ik bij mezelf toen ik eindelijk genoeg moed verzameld had. Ik snap het allemaal best, al zitten de knopjes net even anders, kloppen de symbooltjes niet en scrolt zo’n ‘magic mouse’ precies de omgekeerde kant op. Dapper ploegde ik me door alle mogelijke computervarianten op Dante’s helletocht uit La Divina Comedia heen. De hele maandag. En de hele dinsdag. Maar aan het eind van die dag gloorde er zowaar licht: ik begon de hele handel een beetje door te krijgen, de Mac-hemel leek binnen handbereik. Er was alleen nog één dingetje, er moest een UTP-kabeltje komen voor de printer die zonder zo’n snoertje niets van de nieuwe Mac wilde weten.
Hebben ze vast wel bij het Espace Culturel – het elektronica Walhalla van de grote LeClerc een paar dorpen verderop – dacht ik optimistisch.
En monter gestemd stapte ik op woensdagochtend in alle vroegte de auto in om dat onmisbare verbindingsattribuut te gaan scoren. Die LeClerc gaat om half negen uur open, ik was er keurig op tijd. Met moeite vond ik een plekje in een uithoek van het immense parkeerterrein dat zich voor de supermarché uitstrekt en repte me tussen al het geparkeerde blik door naar het helemaal aan de andere kant gelegen Espace Culturel. Naarmate ik dichterbij kwam hoorde ik geluiden die ik niet kon thuisbrengen; boze stemmen, hier en daar een uitroep, onduidelijk gedruis. Ik rondde de laatste bestelbus. En zag een horde ongedisciplineerde kooplustigen zich – soms duwend en trekkend – het beste plekje voor de toegangsdeuren toe-eigenen. Op het moment dat de rolluiken ratelend omhoog gingen ramde de hele kluwen als een meute opgewonden jachthonden naar binnen. En ik wist: ‘ soldes’, uitverkoop. De eerste dag nog wel. Daarbinnen zou gevochten worden. Om dingen die wellicht niemand nodig had, maar die iedereen toch wilde hebben omdat ze nu eenmaal in de aanbieding waren. En die waarschijnlijk speciaal voor deze goldrush waren ingekocht, maar dat stond er natuurlijk niet bij op de bordjes ‘van/voor’.
Zoveel grootsteedse gekte had ik op het Provençaalse platteland niet verwacht. Maar ja, crisis en zo, de werkloosheid loopt hier nog steeds op, dus elk voordeeltje is inpikkenswaardig. Ik bekeek het gewemel achter de veiligheidsglazen schuifdeuren vanaf een afstandje.
Ik kon kiezen, óf het kabeltje vergeten en naar huis gaan, of doorzetten en me in het krijgsgewoel wagen. Het werd de laffe middenweg, een straffe espresso in de ‘coin café’ van de supermarché en dan maar zien of het straks rustiger werd. Na een half uurtje ging ik polshoogte nemen, het wemelde nog steeds, maar minder. Ik besloot door te drukken, neem dat gerust letterlijk, en bereikte na hier en daar een licht handgemeen en een litanie aan ‘gros mots’ die over me werd uitgestort toen ik bijna dwars door een fors beeldscherm heen werd geduwd waaraan twee middelbare dames stonden te trekken, de draadjesafdeling. Waar het opmerkelijk rustig was. Ik inspecteerde het aanbod maar zag nergens een UTP-kabeltje. Terwijl ik me in een laatste poging diep vooroverboog naar de alleronderste rekjes, werd ik vol in de flank getroffen door een jeugdige vakkenvuller met een bijna ontorsbare stapel verse waar. “Oh, mes excuses”, stamelde hij meteen, hij had me niet gezien.
“Mais ça tombe bien!” zei ik enthousiast terwijl ik overeind krabbelde.
Hij keek naar de berg gevallen dozen en doosjes op de vloer en toen naar mij, met zo’n blik van ‘ dat kan er ook nog wel bij’.
“Nee, niet die valpartij”, legde ik zijn misvatting uit, “ ik heb een vraagje, ik zoek een UTP-kabeltje. Waar vind ik dat?” Zijn schouders zakten een paar centimeter in, zijn blik werd glazig, duidelijk geen idee. Met een moedeloos handgebaar wuifde hij me naar de vrijwel door dringende mensen aan het zicht onttrokken infobalie. Ik bedankte hem netjes en werkte me een weg naar de uitgang. Op de parkeerplaats sloot ik aan in de file voor de uitgang.
Thuis startte ik de Mac, bij amazon of bol was vast wel zo’n kabeltje te scoren.
Geen internet. Ik besloot te emigreren. In de binnenlanden van Portugal schijnt het nog redelijk rustig te zijn. Griekenland, straks uit de EU, ook een optie.
“Wanneer gaan we?”, vroeg de echtgenoot handenwrijvend, hij vindt onze (niet meer zo) eenzame berg al te druk.
Op dat moment sprong het internet weer aan. Ik logde snel in en bestelde mijn begeerde kabeltje.
“Nog even niet” , vond ik, “maar zodra mijn kabeltje is bezorgd….”
Dat kan nog wel even duren. De posteuze werkt – vanwege een verse amant op haar route – tegenwoordig in deeltijd, al weet haar patron dat niet. Zo’n kabeltje kan dus best wel eens een tijdje langer dan de officiële bezorgduur onder weg zijn.
Heb ik nog even bedenktijd.

13 gedachten over “UTP-kabeltje in de uitverkoop”

  1. Paul Raasveldt

    Gefeliciteerd met je nieuwe Mac. Het kost wel iets, maar dan heb je ook wat. En na een jaar of 6 ( of later) is hij 2e hands ook nog wat waard. Ik heb destijds ook moeten wennen na de overstap, maar dat duurt niet lang en als je gewend bent wil je nooit meer iets anders. Vast lopen? Wat is dat? Het ‘verkeerd’ scrollen van de muis kan je eenvoudig wijzigen.

  2. Hoi Renee,
    Misschien moet je er rekening mee houden dat de stroom in jouw regio vaker uitvalt en een oplossing is dan een UPS. Een voedingsapparaat wat je Mac nog even kort van stroom voorzien, zodat je m netjes kan afsluiten. Schakle je tussen het net en je computer.
    een mooie zomer …

    1. Dag René,
      De stroom valt hier met grote regelmaat uit,dus daarom hebben we een speciale ‘onduleur’ waarop alles is aangesloten, een soort van noodaggregaat zeg maar, dat doorgaat als de stroom uitvalt en dat ook gelijkmatige stroom levert als het net fluctueert. Kan het je beslist aanraden. Jij ook een mooie zomer!

      1. Pfff … woonde ik maar daar ..ergens. Beurt voorbij laten gaan.
        Het begint hier in NL net zomer te worden. Typisch nederlands; de dagen korten (heel langzaam gelukkig) en nu gaat de zon regelmatiger schijnen.

  3. Allemaal zo herkenbaar Renée. Aangezien ik in Frankrijk op het platteland zit, minstens 25 km van het dichts bijzijnde stadje, doe ik zulke dingen vaak on-line. Wat de Mac betreft, ik ben het meest tevreden over de inter-connectie tussen iPhone, IPad en Macbook. Je fotos, afspraken, addressen worden allemaal automatisch op ieder machientje geplaatst. Heerlijk. Veel plezier ermee. (Oh ja, even back-uppen. Heb ik al een tijdje niet gedaan…..)

  4. Renee,
    Een Mac! Ik ben trots op je. (Ik heb de overstap al zo’n 15 jaar geleden gemaakt). Ik heb nog één W€&@?(oude scandinavische vloeken)indows machientje rondslingeren. Gebruik ik alleen nog als ik een masochistische bui heb. Opstart-tijd: minimaal 20 minuten.
    Printen via WiFi kan als je een routertje neerzet dat dat WiFi ‘spreekt’. Dat routertje is tegelijkertijd je aansluiting aan de grote boze WAN wereld. Een printer erbij die dat ook doet, en je kunt via je lokale netwerk (LAN) printen, onafhankelijk van je internetverbinding(die loopt immers via je WAN poort). Verder kun je met alle draagbare phones, pads, pods etc. die je in huis hebt het internet op als dat er WEL is. Allemaal via ‘t routertje. Kijk n’s bij Dovado, die maken heel mooie routertjes. Er staat er een te snorren in m’n keuken hier.

    1. Bloos Bram! Een compliment van een expertT (Rotterdamse eind-T), merci! En ik moet zeggen dat het begint te wennen. Maar ik heb nog lang niet alles onder de knieschijf. Er zit bijvoorbeeld een routertje aan vast, maar de printer is nog voor(1e wereld)oorlogs, dus die zal wel geen wifi blaffen. We komen er wel.

Laat een antwoord achter aan Elly Wright Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven