Klaagvolk

vr 17 juli 2015

Schermafbeelding 2015-07-17 om 16.34.59
Gisteren een halve dag geen stroom. Dat wist ik natuurlijk wel, de EDF had een paar weken geleden keurig een briefje gestuurd en nog eens een email er overheen voor de zekerheid, er zou aan het net gewerkt worden. Maar dat was ik net zo natuurlijk allang weer vergeten. Ik zat te internetbankieren toen alles uitfloepte, maar de boel werd keurig gesaved door de accu van de computer, dus mij hoor je niet klagen. De buren wel. De Britse buuv van een stukje verderop belde meteen of wij net als zij stroomstoring hadden; ook vergeten dus. En de Zwitserse Monegask een eind lager op de berg hoorde ik stevig vloeken en op de luxe airco meppen; geluid klinkt nogal op hier, en draagt ver. Briefje gemist blijkbaar.
Ik kan er eerlijk gezegd niet mee zitten. Ja, het is warm, heet zelfs, met zo’n graadje of 33-37, en dat duurt al weken. Dus wordt er geklaagd. In de kranten, op tv, in de supermarkt, bij het tankstation en vanzelfsprekend in het café, al verstomt de klachtenstroom daar doorgaans wel enigszins als je een rondje geeft en de pastis en rosé stromen. Maar als de bodem van het glas in zicht komt zwelt het geweeklaag weer aan. Mijn honden kiezen ook voor de slachtofferrol, terwijl ze nota bene in de subtropen geboren zijn, eentje in mijn dorp, de andere in de Portugese Algarve. Met een koel glas in de hand vertel ik hen weleens over mijn toenmalig bestaan in Nederland. De Elfstedentocht van 1963, dat soort ijzingwekkende histories, en over hun collega’s in het noorden die sneeuwballen vangen tot topsport rekenen. Ze kijken me dan ontdaan aan en weten één ding zeker: die maîtresse heeft last van de warmte en we waren er al bang voor.
Ik heb een hekel aan al dat geklaag. En nooit van m’n leven zal ik zo’n ‘klachtenlijn’ bellen. Als iets me niet bevalt, grijp ik zelf wel in. Nog steeds een beetje zo’n Rotterdamse, van de opgestroopte mouwen. En klagen over het weer in de Provence vind ik al helemaal flauwekul.
Kijk, we hebben een vreselijk natte en koude winter achter de rug, plus een totaal verzopen voorjaar. En reken maar dat daar langdurig en uitgebreid op gekankerd en over geklaagd werd. Is het eindelijk warm en droog, weer niet goed.
Tuurlijk, voor sommige bevolkingsgroepen zijn dit geen fijne temperaturen, die wens je een koele zomer toe. Zie het als hoogbejaarde maar eens uit te houden in zo’n verzorgingstehuis zonder airco en te weinig personeel om je een glaasje fris aan te reiken. In Frankrijk zijn er nu al zo’n 750 mensen letterlijk doodgegaan van de hitte. En nee, het is geen pretje om als ‘boulanger artisanal’ zoals die hier op het dorp, al in de vroege ochtend in de hitte van je oven voor het ontbijt van je verwende vakantieklanten te staan zweten. Of om als monteur onder een auto te liggen sleutelen in de bloedhitte van je golfplaatgedekte garage. Of om als debrousailleur onder een verzengende zon in je snikhete beschermkleding met een zware bosmaaier op je rug de wegbermen schoon te maaien. Dán mag je klagen.
Doet de echtgenoot dus niet. Die debroussailleert bij voorkeur als het warm is. “Goedkoper dan de sportschool”, is zijn argument. Ooit heb ik opgemerkt dat afvallen misschien een optie was, vandaar. Mijn honden kijken ‘m na als ie tijdens een hittegolf als deze, geheel verpakt als paratrouper de berges afdaalt. “Ook gaga”, zie je ze denken. Maar die zomersportschool werkt wel. En klagen doet ie niet. Behalve als er na afloop geen frisse fles witte klaarstaat als ie de douche uitstapt.
Het merendeel van de klagers zijn routineklagers, die eigenlijk helemaal niet zoveel te klagen hebben. Jawel, het is warm in huis overdag, maar voor het apéro zit je gewoon in de kroeg en ’s avonds eet je buiten op je terras of balkon. En als het ’s nachts te heet wordt heb je het overdag verkeerd gedaan, dus leer eerst maar eens omgaan met luiken en tochtstromen. Werkt veel beter en is veel gezonder dan airco. Muggen? Slaap onder een klamboe, fabriceer horren voor de ramen en een hang een horgordijn voor de deur. Met een beetje gaas en plakstrip kom je een heel eind. Ik heb het allemaal geleerd in de kwart eeuw dat ik hier nu woon.
Gistermiddag klopte er een Nederlandse toeriste aan die een week of twee zo’n vakantievilla huurt, een paar kilometer verderop. Ik had haar eerder in het dorp ontmoet en stom genoeg gezegd: kom gerust een keer een glaasje drinken. Ze was zo eenzaam. Tja. En daar was ze dus. Nog niet binnen of ze begon te klagen over de hitte. De echtgenoot die – op hoge uitzonderingen na – tegen visite is, rommelde wat op kantoor en even later klonk er zomaar ‘Zeur niet’, van Annie M.G. Schmidt uit de pc-boxjes. Luister hier maar mee. Duidelijk.
Binnen een halfuur zaten we gewoon weer met ons tweeën aan de rosé. We luisterden naar de krekels, onze ‘Bach’ voor als het warm is. We waren tevreden. Niets te klagen.

18 gedachten over “Klaagvolk”

  1. mjum, werelds logje en ja; debrousailler is beter als de sportschool, inclusief het vocht erna :-)
    stukje richting grote super zagen we wegwerkers aan de gang, omdat dat voor augustus af moet, voor al die toeristen die nooit op zulke bochtige smalle steile wegen rijden en zich er nu aan wagen…
    bij jullie ook een Arrete de l’eau?? of verhoogde staat van alertheid op branden?
    btw; van de winter na die orkaan en verzuippartij van moeder aarde heb ik de schade van water gezien, afgelopen weken zie ik de schade van de droogte :-(

  2. Hahahaha, dat doet me goed zo’n verhaal, ook hier in de Dordogne is het heet, eindelijk een mooie zomer en inderdaad, wat kunnen de mensen toch klagen.
    Ik niet hoor, mijn rosé staat altijd koud!

    Vriendelijke groet, Anneke Boes

  3. Zo’n heerlijk nummer, ik zing zo de hele tekst mee.

    Die vrouw komt vast niet meer terug om meer te horen. Anders zorgen dat er variaties op dat thema klaarstaan om te draaien.

  4. Geweldig! We hebben het niet zo slecht, maar doen met z’n allen wel net alsof…. kwestie van aanpassen en accepteren

  5. Hier in de Ardèche is het ook al 4 maanden stralend weer!!
    DAAR zijn we voor naar hier verhuisd!!Ik geniet van iedere dag, en klagen dat het te warm is…NOOIT.In de Lidl was het bier op, gelukkig is de Intermarché dicht bij en de SOURCE du Pestrin is om de hoek voor als het allemaal een beetje begint te draaien..
    Mijn wederhelft kan het ook niet laten om tegen iedereen in Belgie te zeggen dat ze maar eens moeten afkomen terwijl wij eigenlijk helemaal geen bezoek willen en hopen dat iedereen ons met rust laat

  6. Ik lig in een deuk .
    En Annie ook als ze dit van af haar rokerige wolkje ziet.
    Mooi opgelost van de man .
    Tis nooit goed echt nooit
    maar van dat liedje ga ik onthouden
    Al heb ik er zelf ook eentje als mensen me te dicht op mijn huid zitten
    *Je hoeft me niet te zeggen hoe ik leven moet* van Benny Nijman . Heerlijke meezingwr en het liefst knoert hard .
    Warme grot vanaf het water ….

    1. En wat ook geweldig werkt Micheline, is een magnetische moustiquaire voor de deur. Te koop bij onder meer Le Roy Merlin (maar vast ook in andere bricomarkten) en te bestellen bij amazon.fr Zeker met huisdieren en kleine kinderen ideaal. Kost maar 10-14 euri.

Laat een antwoord achter aan Tien Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven