Recept van de week: Pommes au four

vr 29 januari 2016

Categorieën: ,

pommes-au-four_large
Voor de liefhebbers van de Méditerrane keuken: het is weer vrijdag, dus tijd voor een kersvers recept. Niet echt ingewikkeld en ook met ingrediënten die in Nederland en België verkrijgbaar zijn, te maken.
Alle recepten zijn bedoeld voor 4 personen.

Ik kreeg van de week zomaar ineens een fles marc de Provence in handen gedrukt. Zo’n huisgestookte bouteille van ‘ssstttt, niet verder vertellen’. Dat was lang geleden! Uit veiligheidsoverwegingen laat ik zelfs de slappere supermarktversie van die straffe eau de vie doorgaans in het schap staan, maar zo’n flesje afslaan? Jamais! Daar moest op gedronken worden. De onverwachte flessengast wilde z’n borreltje in het traditionele vingerhoedje, maar op het gevaar af niet als ‘de notre’ te worden gezien, goot ik het mijne toch in een bolbuikig cognacglas, zodat aroma’s en smaken beter konden loskomen; even lekker rond laten walsen en opsnuiven is al de helft van het plezier. Jawel, het werd een tweede glaasje, en een derde, en nog heel gezellig. En gisteren stond die halfvolle fles me dus vanaf de buffetkast aan te staren. Borreltje bij de koffie, tuurlijk. Zo’n fles is zó leeg. Maar je kunt er ook wel wat creatiever mee omspringen. In de keuken bijvoorbeeld. Het werden pommes au four. Vanwege de marc die erin zat, door de echtgenoot meteen maar omgedoopt tot pommes d’amour. Maar dat was een glaasje verder.

Ingrediënten:
4 stevige, zoetzure appels
1 sinaasappel
40 gram rozijnen
25 gram gepelde walnoten
25 gram amandelpoeder
20 gram bruine of rietsuiker (cassonade)
60 gram boter
1 eetlepel vloeibare honing
5 cl marc de Provence (of andere eau de vie)

Bereiding:
Zet de rozijnen een uurtje in de week in de marc de Provence.
Laat de boter op kamertemperatuur komen.
Was de appels (niet schillen!), snij er aan de bovenkant een kap vanaf, haal de klokhuizen eruit met een appelboor (vide-pommes) en schraap met een lepeltje nog meer vruchtvlees weg, zodat er een flinke holte ontstaat om op te vullen. Prik de schil hier en daar in met een vork, anders patsen ze straks in de oven uit elkaar. Zet ze naast elkaar klem in een met wat boter ingevette ovenschaal zodat ze rechtop blijven staan.
Verwarm de oven voor op 180 graden.
Hak de walnoten grof.
Gooi de rozijnen door een zeef/vergiet, maar vang de marc op.
Boen de sinaasappel schoon en rasp het oranje van de schil eraf. Hou apart.
Pers de sinaasappel uit en doe het sap samen met de marc in een pannetje, doe er een schepje rietsuiker bij en laat op laag vuur inkoken tot ongeveer de helft.
Meng intussen in een kom de rozijnen, de sinaasappelrasp, de walnoten, de rest van de rietsuiker, de honing, de amandelpoeder en het grootste deel van de zachte boter door elkaar. Hou een beetje boter achter voor een klontje bovenop straks.
Vul de appels met het mengsel; beetje bij beetje en goed tot onderaan doorduwen – met bijvoorbeeld een dikkig messenheft of de achterkant van de appelboor – tot ze helemaal afgevuld zijn. Er mag best een mollig kopje op staan. Leg een klontje van de achtergehouden boter op elke appel, en laat ze in het midden van de voorverwarmde oven in 30 minuten garen.
Serveer de appels in schaaltjes of op bordjes, en bedruip ze voor het opdienen met het marc/sinaasappelmengsel.

7 gedachten over “Recept van de week: Pommes au four”

  1. Eén keer per jaar zie ik op brocante in Bazoches (58) een boertje met in zijn kofferbak allemaal vage flessen met kraakhelder ‘dodelijk’ vocht. Ik verlos hem dan altijd graag van een paar flessen. Al het fruit wat-ie maar kan vinden op zijn land stookt hij en als je vraagt naar het % begint-ie schalks te lachen. Laat ik het zo zeggen, als je er aan ruikt denk je onmiddellijk ‘roken en open vuur verboden’ dus dan weet je het wel.

    1. Precies Arie, dan weten we het wel. Dit was ongeveer mijn eerste ervaring: “Zoals de als Perrier vermomde fles eau de vie die ik ooit in mijn onwetende begintijd voor veel teveel franken via via op een uiterst geheim adresje wist te scoren. “68%”, meldde de trotse brouwer, terwijl hij de Perrierfles in neutraal krantenpapier wikkelde: “ik mag u dit eigenlijk niet verkopen, thuis stoken is verboden”.
      Hetgeen alles natuurlijk extra spannend maakt als je niet weet dat de volgende sukkel al zo’n beetje om de hoek staat te wachten. Aangebracht door dezelfde ober uit dat leuke dorpsrestaurantje, die je aan dit geheime adresje hielp. Thuis proeven van het verboden goedje was minstens zo spannend, de ontluistering totaal: kerosine was er niks bij….” Herkenbaar niet?

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven