Touche pas a mes amies!

wo 24 februari 2016

IMG_0007

Ik ben boos. Nee, ik lieg, ik ben razend. Klopt ook niet, ik ben godvergeten woest, ziedend en voorlopig even ontoerekeningsvatbaar als niet benaderbaar. Kijk even naar de foto. Dit is Jip, de allerliefste hond ter wereld en haar baasje is m’n allerbeste vriend. Mooi plaatje hè? Behalve dan dat Jip hier ligt dood te gaan. In d’r eigen mandje, bij het baasje thuis. Jip heeft namelijk een stukje gewandeld. Doet Jip wel vaker, rondje in de buurt, even de pootjes strekken. Jip woont ‘en campagne’, lekker rustig, in de buurt van één van de mooiste dorpjes van de Var, zeer in trek bij toeristen. Niks aan de hand zou je denken. Maar een dag of wat geleden kwam Jip terug van zo’n ommetje. Ze liep een beetje moeizaam. Misschien wat aan d’r pootje, dacht de bezorgde baas. En ging met haar naar de dierendokter. “Vergiftigd”, luidde diens oordeel, “denk aan rattengif.”
Het enige waar haar baasje aan kon denken was aan haar: gaat ze het redden? Hij kreeg een pak medicale rommel mee. “Over een dag of twee weten we meer.”
En daar ligt ze dan. Moeizaam ademend, lusteloos, apatisch. Zeg maar voor lijk.
We hopen, we bidden (al hadden we dat eigenlijk al lang geleden afgeschaft, maar een oer-christelijke opvoeding verloochent zich blijkbaar niet) en we vloeken om de kwaadwillendheid en/of het totale onbenul van genadeloze idioten die her en der rattengif rondstrooien. Omdat er wat ritselt in hun (tweede) huis, omdat ze een spuit Roundup van de firma Monsanto op hun grindpad zetten vanwege een sprietje opspruitend gras, omdat alles dat ze niet welgevallig is dood moet. Morsdood. Dus ook een toevallig passerende hond die een ommetje maakt mag creperen. Of het opzet was? We zullen het nooit weten. Maar die mooie Provence is wel een stukje minder mooi geworden. En ik bid dat Jip geen Rip wordt. #@!±^((^&$%$##&**#!

30 gedachten over “Touche pas a mes amies!”

  1. Beste Renee, ik leef met je mee. Onze labrador werd ook eens vergiftigd. Ze had het gelukkig ‘gered’. Ook ik was Ziedend!
    Zal duimen dat Jip opknapt. succes Ingrid
    Ps ik geniet altijd van je leuke verhaaltjes.

  2. Beste Renée en partner,

    Heel veel sterkte en Tineke en ik hopen van harte dat Jip het gaat redden! Door al jouw prachtige verhalen is Jip deel van je lezersfamilie geworden..

    Johsn en Tineke Stoffels Verstuurd vanaf mijn iPad

  3. Lieve Renée,
    Ik bid niet, geloof daar allang niet meer in, maar ik leef met jullie mee en hoop, dat jouw maatje het nog kan redden.
    Die angst en hulpeloosheid is hemeltergend, je ziet iets voor je ogen gebeuren en bent machtelood en woedend, omdat er nog steeds onverlaten zijn die niets begrijpen van dierenliefde.
    Ik denk aan jullie, heb een kaarsje aangestoken en dat helpt misschien.
    Heel veel sterkte, hoop op een goede afloop,
    Jacqui.

  4. Heb het zelf ook mee gemaakt. De buren hadden slakkegif gestrooid in hun voortuin. De dierenarts gaf niet snel op. Omdat haar eetlust weg was kreeg ze zelfs advocaat. Dat wekt de eetlust op ( werkte wel ). Ze heeft het helaas niet overleefd. Een slechte dood ook. Hoop dat je meer geluk hebt. Sterkte

  5. Wij weten hoe inmiddels (helaas) hoe het voelt, onze hond is recent 2 keer vergiftigd…Wij hebben heel veel geluk gehad met een dierenarts die haar beide keren aan het infuus heeft gezet en bij hen heeft gehouden om haar zo goed mogelijk in de gaten te houden. Niet mee naar huis dus met medicijnen….Ik weet natuurlijk niet of de situatie eender is, maar niet te lang wachten met terug naar de dierenarts te gaan. Veel sterkte!

  6. Oh Renée wat verschrikkelijk,
    wij hebben zo onze “Droppie” verloren zo’n 20 jaar geleden, toen waren er geen dierenartsen in de buurt die in ‘t weekend dienst hadden . . . Hetzelfde verhaal, ze maakte een keer per dag een rondje in de buurt, op een dag lusteloos , kon alleen nog maar liggen hijgen in ademnood, ze is diezelfde nacht gestorven. Wat een troep hè, het maakt me nog steeds razend.
    Hoop dat Jip het redt met het middel van de dierenarts, wij voelen met jullie mee !

    warme groet Ine

  7. Idioten! Ik zal wat servies op scherp zetten, kaarsen op de schouw zijn aan en de enige zigeuner hier in Rotterdam Noord is aangehaakt.. heb Flappie deze keer met rust gelaten, die kan nu meer op 4 pootjes. Zodra ik uitgetyped ben gaan mijn vingers terug in de knoop en duimen draaien over uren..
    Sterkte

  8. Vreselijk! En ook voor de andere honden en katten in de buurt zorgelijk. Wij hebben op die manier Pilou een wekend in de clinique aan’t infuus gehad. Hij deed er lang over maar kwam er weer bovenop. Het kan altijd weer gebeuren en je weet niet waar en hoe. Die reclame van dat hondje dat z’n bot opgraaft in een vers bespoten roundup tuin valt onder de grootste leugens ooit!
    Sterkte met jullie vriendje! X

  9. Wat een afschuwelijk verhaal!
    We hebben hier, in Midden-Frankrijk, iets soortgelijks meegemaakt. Maar in dit geval was de gifaanval gericht op katten. Ze gingen kreupelend over straat. De dierenarts die snel ter plaatse was stond erbij te janken. Voor lieden die zich hieraan bezondigen, moet de Oud-Romeinse gifbeker in ere worden hersteld. Geen pardon, leegdrinken!

    Ton Hilderink | Teksten uit Frankrijk

  10. Ik leef enorm met jullie mee. Ik heb zelf ook een border collie en iets soortgelijks meegemaakt. We waren voor het eerst bij mijn zus om haar net aangeschafte vakantiehuis in the Morvan te bewonderen. Ze het het huis met inboedel en al gekocht. Mijn hond Zara verdween ineens onder de keukenkastjes en ik grapte naar mijn zwager dat eronder blijkbaar al een tijd niet geveegd was. Ze kroop eronder vandaan, heftig kauwend op iets wat haar blijkbaar erg beviel. Toen zag ik dat er een fel blauwe kleur rond haar bek zat. Mijn zus schrok en zei dat de vorige eigenaar, een Nederlander, overal gif gebruikte, tegen ratten, vliegen, slakken, onkruid en dus ook tegen ratten en muizen. Ik wurmde direct een al gescheurd zakje gif uit haar bek en hoopte dat dat alles was. Stomtoevallig had ik precies hetzelfde al een keer meegemaakt bij vrienden op bezoek met een vorige hond. Die mensen hadden nota bene kleine kinderen, het gif hadden ze in diverse hoeken van het huis op de grond gelegd.

    Destijds vonden we razendsnel op internet wat je moest doen: een enorme berg zout achterin de bek en alles wordt direct uitgekotst. Maar dat heeft natuurlijk alleen zin als je er snel bij bent en weet wat er is gebeurd. Wij waren er gelukkig twee keer snel bij. Mijn zus had gelukkig aardig wat zout in huis, een klein beetje helpt niet. Zara gaf snel over, ze bleek al 4 zakjes in haar maag te hebben. Na het drinken van heel veel water ging ze slapen. Ze heeft er verder niets van gemerkt en ging daarna gewoon verder met hond zijn.
    Ik heb me op die momenten moeten voorstellen hoe het zou voelen als ze er aan dood gegaan was. Vreselijk, toen ik je bericht las sprongen de tranen in mijn ogen. Ongelofelijk verdrietig wat mensen onwetend, onachtzaam en onverdraagzaam anderen aandoen. Ik wens jullie en Jip heel veel sterkte.

    Adriaan Lokman

  11. Sterkte, lieve Renée en Peter! Wat een droefenis. Ik bid mee. Liefs, ook van Roel, Mensje (Al is dit geen troost, hopelijk is m’n jongste boek inmiddels bij je aangekomen, is een dag 10 terug verstuurd)

    Verstuurd vanaf mijn iPad

Laat een antwoord achter aan Roos Ketting-Verschuur Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven