Dooie Livebox

wo 8 juni 2016

Livebox-1

Eén donderklap bij heldere hemel was voldoende. Einde Livebox, einde internet, einde telefoon. Uiteraard pal voor het weekeinde. En dan mochten we nòg blij zijn dat de televisie gewoon via een eigen schotel geregeld was. Want ook dat had via de Livebox gekund, het decoderkastje dat de firma Orange je verhuurt als je met de rest van de wereld in contact wilt wezen. Maar ja, dat onweer. Niks aangekondigd voor dit deel van de Provence, een hele halve dag stralend zonnig weer. Je zit braaf achter je computer stukjes te tikken en dan ineens: klabam! Werd het donker? Nee. Regende het? Nee. Dat kwam een paar minuten later pas, maar toen was het al gebeurd; bliksem doet hier blijkbaar niet aan een vooraankondiging. Tuurlijk sjorde ik alsnog alle stekers uit de stopkontakten, maar eigenlijk weet je het al wel: cuit, Liveboxje gegrilleerd. Via de noodmobiel wilde ik Orange bellen, om het zeker te weten. Het zou ook zomaar de buitenlijn of een verdeelkastje ergens aan de weg kunnen zijn; je houdt toch hoop.
Vanwege zakelijk gedoe heb ik een NL-mobielabonnement aangehouden, maar daar neemt een internationale firma als Orange geen genoegen mee, het moet wel een Frans nummer zijn als je wat te zeuren/vragen/klagen hebt. De noodmobiel is een prepaid, onlangs nog van de nodige belminuten voorzien, maar toen ik die wilde opgebruiken meldde de computermevrouw van de firma Bouygues monter dat ze die hadden afgejat, wegens nou nèt ietsje te laat ingezet: verlopen. “Maar ik kon natuurlijk wel nieuwe belminuten kopen.” Ik kocht nieuwe belminuten. Dacht ik. De computermevrouw dacht er anders over: “U hebt te weinig beltegoed om een persoonlijk gesprek te kunnen voeren. Koop belminuten bij.” Ik gooide er via m’n bankpasje opnieuw twintig euri tegenaan (wachthangen bij Orange is langdurig en kostbaar), hoestte opnieuw al mijn gegevens op en kreeg aan het eind van de rit te horen dat ik een viercijferige code moest invoeren. Code? Wèlke code? Na drie keer gissen werd de verbinding verbroken en kon ik opnieuw beginnen. Het is uiteindelijk gelukt; van mijn bankrekening is inmiddels € 60 afgeschreven. Dat gevecht moet ik dus nog aangaan.
Bon, met voldoende belminuten fluks Orange weer gebeld. Die met net zo fluks weer in de wacht zette, ik kan dat ***muzakje van ze intussen dromen, ik schijn het zelfs ’s nachts in m’n nachtmerries met gierende uithalen mee te snikken.
Godlof heb ik na ruimschoots oefenen het veelteveelkeuzemenu aardig onder de knie, het was niet de eerste keer dat ik met Orange in de clinch lag. En heus, als je je eenmaal door de ‘kies 1 voor, kies 2 voor, kies 9 (?) voor…’ hebt heen geworsteld en je bent uiteindelijk bij een medewerker van de helpdesk beland, dan is het een en al vriendelijkheid wat de klok slaat. Maar ja, dan ben je al wel een half uurtje verder. En dan moet je nog beginnen.
“Wat is het probleem?”
“Geen internet meer.”
“Hebt u de stekkers er al uitgetrokken en weer ingeplugd?”
“Al diverse keren.”
“ Nog steeds niks?”
“Nog steeds niks. Maar als u nou even vanaf uw kant de boel doormeet, weten we meteen wat en hoe.”
“Ik ga het even checken bij de technische dienst.” (Die kun je trouwens als klant niet meteen bereiken, jij moet via de klantenservice je verhaal doen, die dan weer… enz. Verwarring verzekerd.)
“Ja, ben ik weer. Uw Livebox is doorgebrand.”
“Dat vermoedde ik al. Maar hoe zit het met de rest? Bedrading oké? Schakelkastjes geen problemen?”
“Nee hoor. Gewoon maandag even een nieuw boxje halen. Wel de inruilcode en de rest van de gegevens meenemen.”
“Eh, inruilcode?”
“Oh, had ik die nog niet gegeven? Ogenblikje…” Tuut tuut tuut.
Ik belde opnieuw.
Ik belde opnieuw.
Ik belde opnieuw, en verdomd ik kwam na wat omzwervingen bij een helpdesker terecht die me een inruilcode in-nieste (hij had last van hooikoorts) en als extra service vertelde dat ik aan de balie van Orange moest vragen om de nieuwe Livebox alvast voor me te configureren: “Heus, daar komt u zelf niet uit.”
Om half zes maandagochtend ramde ik de echtgenoot de echtelijke sponde uit: “Ik denk dat we vroeg moeten zijn, we zijn vast niet de enigen.” Dreigende echtscheiding komt in vele gedaanten. Maar hij dook begripvol de douche in.
Nog voor negenen reden we de grote stad binnen waar Orange zich verschanst had. Het riante parkeerterrein in het centrum was afgezet: markt. De rest van de smalle straatjes met parkeerverboden boden weinig soelaas. Ik stapte na de derde passage uit voor het Orangepand – de echtgenoot ging zijn parkeerheil elders zoeken – en dacht door de hoofdingang naar binnen te stappen met m’n verbrande Liveboxje. Dat hadden meer mensen gedacht. Van heinde en verre had men zich voor de deur van de provider verzameld, met een rij tot gevolg die een laatste-restjes-voedselbank niet zou hebben misstaan; hij ging tot om de hoek van de doorgaans sjieke boulevard. Het gedrag van de wachtenden was in elk geval voor mij, verrassend onaangenaam; ik heb Fransen zelden zó zien ellebogen. We werden mondjesmaat binnengelaten, eerst melden aan een balietje met – dat moet gezegd – een heel aardige meneer die in elk geval alle begrip van de wereld veinsde. Daarna wachthangen, maar dan niet virtueel maar fysiek. In een veel te kleine ruimte die eigenlijk als verkoopdisplay voor mobieltjes was bedoeld. Om de haverklap ging er een alarm af; weer iemand te dicht op een gesecuriseerd mobieltje gestaan. Dan kwam er iemand met een sleuteltje om het alarm af te zetten. En vijf minuten later weer. En… Het was tamelijk onrustig, zullen we maar zeggen.
Maar ik kreeg m’n kastje, ik kon naar huis, de boel aansluiten.
Alles volgens de regeltjes en instructies gedaan. Geen internet.
Weer gebeld met Orange. “Niks aan de hand, u moet uw inloggegevens invoeren.”
“Maar dat héb ik al gedaan.”
“O ja, Ik zie het. Dan is er waarschijnlijk iets mis met de telefoonlijn.”
“Welke? De mijne (in huis) of de uwe (buitenshuis)?” Dat is nogal een verschil, buitenshuis betaalt Orange, binnenshuis ben ik de klos.
“Weten we niet. Er komt morgen en technicien naar u toe.”
“Enig idee wanneer?”
“Tussen 13 en 18 uur. Nog een fijne avond.”
En verdomd, hij kwam. Exact om 13 uur: “Tja denk dat het straks weer gaat onweren, en dan kan ik niks meer.”
Een heerlijke man, een echte Provençaal, met verstand van zaken en in de marge een mooi verhaal. Z’n broer woonde hier, hij zelf kende de streek dus ook, wist wat er allemaal mis kon gaan en vaak ook ging. Vertelde van de compleet verouderde verbindingen en printplaten (“antiek!”) die hier een maandje geleden al voor een wekenlange storing hadden gezorgd: “we hebben van hieruit een soort van radiotelegrafieverbinding met Lyon. Dáár moet het vandaan komen. Maar de ontvangstboel hier was zó verouderd dat ze geen nieuwe printplaten voorhanden hadden toen de boel patste. En de fabrikant maakte ze ook niet meer. Dus er moest ergens iets nieuws besteld worden. Dat duurde. Nog een godswonder dat het nu weer werkt.”
Ik zei het hem na, toen hij de nodige nieuwe kabeltjes had getrokken en míjn boel weer aan de praat had gekregen.
Daarna heb ik alle stekkers eruit getrokken. Wegens gerommel boven de bergen. Het onweer kondigde zich dit keer wèl aan.

19 gedachten over “Dooie Livebox”

  1. Wij hebben een gratis anti foudre van Orange gekregen, jaren geleden al. Inderdaad super behulpzame medewerkers als je ze te pakken hebt.

  2. dan denk ik hoe in die goeie ouwe tijd, onze ptt telefoon, zwart bakkeliet, met draaischijf en hangend in de gang…. het altijd deed, ………..in de goeie ouwe tijd………….
    dan mijmer ik met dank aan enkele glaasjes geestrijk…………..’eens, eens, wordt deze tijd ook ‘die goeie ouwe ……………’

  3. Ik kan een boek schrijven over alles wat ik met Orange en SFR meegemaakt heb.Het dossier van Orange beslaat minstens 50 blz, dat van SFR een 10_tal op 1 jaar tijd…
    Ik ga het kort houden,ik ben bij Orange weggegaan omdat we tot 3 coupures per dag hadden en hun technische ingrepen vanop afstand,of op straat of in de huiskamer het probleem niet verholpen.Dan maar SFR, hetzelfde verhaal, de ene Coupure na de andere.
    Mijn eerste contract bij Orange dateert van 2010, en in 2016 gebruiken ze nog steeds identiek dezelfde liveboxen!!!
    Op een dag kreeg ik telefoon van FREE,of ik misschien geïnteresseerd was om naar hen te komen voor € 1,99 per maand gedurende 1 jaar….
    Mijn echtgenoot was doodsbenauwd…ik ging toch niet laten verleiden door zo een ridicuul aanbod….dat kon toch nooit goedkomen…en ja, ik deed het toch, had toch niets te verliezen,al het forfait van mijn mobiel ging op aan oproepen naar de provider wegens weer geen internet..en,
    Sindsdien,geen seconde meer zonder internet gezeten,.leve FREE

    1. aaahhhrrgggg ….

      Zo ongelooflijk straf en herkenbaar allemaal! De positieve als de negatieve aspecten van het verhaal. Vandaag was ik blij om een tevredenheidsenquête van Orange naar waaarheid te mogen invullen….alleen al om het gewoon eens te kunnen afvinken ;-)

      Gelukkig kan ik nu nog vanuit België gratis bellen na 16u (totaal toch opgelijst van -schrik niet- €1000 aan klantendiensttelefoontjes) maar dat verandert want vanaf 1 juli hebben we enkel nog de vaste telefoonlijn van Orange …

      Vorige week pleitte ik zelfs op een gegeven moment voor een internetloos bestaan, aiai.

      Maar bon, alles komt altijd wel weer goed …

  4. Hmmm ja lelijk onweer en dat terwijl het zonnetje schijnt, echt verraderlijk, gelukkig hield hier de livebox het wel uit . . . maar de printer helaas niet . . . hoop dat het alleen het kabeltje zal zijn !
    warme groet Ine

  5. Ben inmiddels overgegaan op een abonnement Orange Pro en geloof me de Livebox die dààr bij hoort is te sterk voor wat er op onze lijn in de “campagne” aan kracht binnenkomt. Dus vanaf 20 april t/m 6 geen internet. Zo heel af en toe. Ze zijn wel 6 keer geweest en gaan in étapes. Eerst dit dan dat en ” joh wat raar ” nog steeds geen internet.. Op 6 juni is er zelfs een nieuwe kabel getrokken voor de internet en “joh nog steeds geen internet. Uiteindelijk hebben we het type Livebox van voor het abonnement Pro. En hij doet het..!! Ik kan weer offertes wegsturen, scannen etc. Ik kan me je vreugde voorstellen, zoals ook wij hier in de Vendée. Maar ik ben eerlijk als ik zeg, gedeelde smart is halve smart. Ik zat op het moment ik je bericht las, goh, ja, ik ken dat..
    Maar godsallemachtig, geduld is een schone zaak…..Afin, we richten ons op de toekomst…

  6. Ohhh Renee, genoten heb ik weer!
    Wij hebben ook erg veel ervaringen met Orange achter de rug en te gaan in die 8 jaar. 3x verzekeringswerk voor de pc’s en de stereo (bliksem, de bliksem(af)leider is die EDF hier onder ons nog in de gorges, slaat in de grond en vindt onze elektra)
    maar nog nooit die livebox! tot sinds wat weken terug
    in 5 minuutjes in de Orange winkel geregeld
    sinds 17-11-15 is het bagger en boos met een versleten kabel a ruim 4km lang door moeilijk begaanbaar terrein
    we tobben verder

    1. Oh Tien, als ik je zo lees heb ik niks te klagen. De kabel hier op eigen terrein is een metertje of 800, dus best te doen. Maar naar de weg en verder gaat het net als bij jou om kilometers. Ik zag ze hangliggen, vlakbij het dorp. Ook vandaag nog. We duimen maar weer…

Laat een antwoord achter aan Tien Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven