Zo rond deze tijd duiken overal de bosjes en potjes muguet weer op. In de winkel, op de markt, maar ook in een zomaar geïmproviseerd kraampje langs de weg, want onder bepaalde voorwaarden mogen ook particulieren muguet verkopen. De traditie wil dat je elkaar op 1 mei, de dag van de arbeid, zo’n bosje geurige teerwitte bloemetjes geeft, om geluk te brengen. Dat lukt helaas niet altijd want het spul is razend giftig. Ik heb er ooit twee doodzieke honden aan overgehouden; ze hadden het vaasje om getikt en op de takjes liggen knauwen. Dus ik waarschuw nog maar weer eens…
Wat er zo giftig is aan muguet? Alles! De bloemen, de bladeren; zelfs het water waarin een tuiltje staat is vergeven van glycosiden (chemische stoffen) die voor de giftigheid zorgen. Dus ik hou het spul liever bij ze uit de buurt. Zou ik trouwens ook doen met kleine kinderen over de vloer. Bloemetje in het mondje, likje aan een blaadje, slokje uit het vaasje…. Niet alleen honden doen rare dingen. En ook peuters wil je niet opzadelen met duizeligheid, braken, misselijkheid, buikloop, of zelfs hartritmestoornissen. In de farmaceutische industrie wordt het plantje trouwens wel verwerkt in hartmedicijnen.
De parfumindustrie laat de plantjes juist weer links liggen, ondanks het geweldige parfum van de bloempjes. Je kunt er namelijk geen etherische oliën uit destilleren. Daarom wordt het parfum met behulp van geurstoffen nagemaakt.
Maar goed, het is nu eenmaal traditie om elkaar op 1 mei muguet te geven. Een gebruik dat stamt uit de tijd van de Germanen. Het was het bloemetje van de zachtmoedige godin Ostara, de zus van dondergod Donar, die er de lente mee aankondigde. Maar sinds de komst van het christendom neemt Maria de honneurs waar. En op 1 mei zijn we allemaal aan de beurt.
Kwekers halen alles uit de kast om de meiklokjes op tijd op de markt te krijgen. Dat lukt vrijwel altijd, maar als het voorjaar te nat, te droog of zoals nu te koud is kunnen de prijzen flink de hoogte inschieten. Een takje muguet (dat minimaal zes klokjes moet bevatten, wettelijk bepaald) kost rond de € 1,50. Voor een bosje/potje van drie stuks betaal je tussen de € 12,50- à € 15. En als je dan bedenkt dat er zo’n 60 miljoen takjes over de toonbank gaan, snap je waarom de Franse economie alle reden heeft om de traditie in ere te houden. Niks mis mee, met zo’n welriekende traditie: ‘t geeft een aardig opkontje aan de bloemkwekerij, ‘t is een mooi gebaar naar vrienden en beminden. Maar ‘t wordt een nog mooier gebaar als je ze ook even waarschuwt. Bonne fête!
mooi verhaal weer
m.n. de verwijzing naar de Germanen brengt me aan het mijmeren. Zou er over zo’n 2000 jaar óók een traditie of volksgebruik zijn wat naar ónze tijd verwijst ? en hoe zouden wij als mensen van nu dan aangeduid worden ??
daar ga ‘k es over fantaseren bij het haardvuur , ‘t haardvuur ja!!BINNEN dus !!
want ondanks de kalendertijd is het hier stervenskoud(nachtvorst) en moet je op de fiets je handschoenen nog aan ( zouden klimaatsceptici dan toch een ietse pietsie gelijk hebben ??)
wat de meiklokjes betreft
ze groeien als onkruid
als je een polletje plant heb je er binnen een paar jaar een tuin vol van
Wie weet Maaike. Maar dan moeten we ze wel warm houden, anders valt er niks terug te blikken…
En hou jezelf ook warm! ;-]
De potjes met drie takjes waren hier euro 2,99…. Hb ze dus op de gastenkamers geplaatst. Ze mogen ze morgenochtend meenemen. Zal wel waarschuwen er niet aan te likken :-) :-)
Wat schandelijk goedkoop Clasien! Maar wat leuk voor je gasten. Prima dat je ze waarschuwt, per slot moet jij de boel weer opruimen als ze eraan geknabbeld hebben. ?
Dag Renée,
Ik geef jou in gedachten een bosje muguet, gevaarloos, maar uit ‘n goed hart.
Hiermee kan ik je dan bedanken, voor al je mooie verhalen, waar niet alleen ik van geniet, maar ook mijn zus in Son.
Ik stuur alles nl.door.
Geniet van je lange weekend,
Jacqui.
Merci Jacqui, lief van je. Ook jij een fijn weekeinde, en groet je zus. Overigens kan ze ook gewoon zelf een gratis abonnement op m’n blog nemen hoor, krijgt ze m’n stukkies rechtstreeks in de mail. ?
Heel armzielig komen bij de buren deze bloempjes ook te voorschijn.
Ik houd van dat plantje.
Zonnige groet,
‘t is een heerlijk plantje Rob.
Ooit heeft mijn eerste baas vlakbij Le Tombeau de Napoleon mijn eerste “muguet” aangeboden, want ik werkte in “le tourisme”. De bussen van Paris by Night en al dat gedoe meer, wat een heleboel internationale toeristen met zich meebracht , leerde me al iets meer omtrent le 1ière mai. Vanuit het oerdegelijke Noord-Holland hebben de -lelietjes -van dale” me nooit iets gezegd, maar nu kijk ik er iets anders tegenaan. Laten we zeggen- cultuurverschil binnen Europa – en dan kan ik het wéér niet laten, te glimlachen bij die bosjes Lelietjes van Dalen, die trouwens heerlijk ruiken.
Mooi verhaal, en leuk dat de muguet ook Noord-Holland veroverd heeft. Wat nou, cultuurverschil? ;-]
Ik heb ze ook graag, ze ruiken zo heerlijk!
Absoluut JasMien.
Vorig jaar op mijn werk gekregen Leuke geste v mijn huidige werkgever.. goed te weten dat ze niet echt ‘schoon’ zijn Wist ik niet Dit jr vrij op 1 mei…
Gewoon een beetje uit de buurt houden van huisdieren en kleine kinderen, niks aan de hand.
merci Renée, zijn vaak leuke verhalen en mooie anekdotes!!
keep up the good work! grtz Martin (tarn)
We doen ons best Martin, en het is altijd fijn als iemand reageert. Merci!
Wat een mooi en leerzaam verhaal. Vorig jaar op een brocante was een aardige meneer die bosjes l-v-d aanbood. Ik vroeg hem naar de achtergrond van het verhaal. ‘Simplement, ca porte du bonheur!’ En met een grote grijns bood hij mij een bosje aan. Van betalen wilde hij niets weten. Mooi volk hoor, die Fransen!
Deze traditie kende ik nog niet, deze komt op mijn lijstje om een paar lieve mensen te verrassen en voortaan staat er bij mij ook een bosje op tafel!