Traditie op 1 mei: Muguet, lief maar link!

za 29 april 2017

 

Zo rond deze tijd duiken overal de bosjes en potjes muguet weer op. In de winkel, op de markt, maar ook in een zomaar geïmproviseerd kraampje langs de weg, want onder bepaalde voorwaarden mogen ook particulieren muguet verkopen. De traditie wil dat je elkaar op 1 mei, de dag van de arbeid, zo’n bosje geurige teerwitte bloemetjes geeft, om geluk te brengen. Dat lukt helaas niet altijd want het spul is razend giftig. Ik heb er ooit twee doodzieke honden aan overgehouden; ze hadden het vaasje om getikt en op de takjes liggen knauwen. Dus ik waarschuw nog maar weer eens…
Wat er zo giftig is aan muguet? Alles! De bloemen, de bladeren; zelfs het water waarin een tuiltje staat is vergeven van glycosiden (chemische stoffen) die voor de giftigheid zorgen. Dus ik hou het spul liever bij ze uit de buurt. Zou ik trouwens ook doen met kleine kinderen over de vloer. Bloemetje in het mondje, likje aan een blaadje, slokje uit het vaasje…. Niet alleen honden doen rare dingen. En ook peuters wil je niet opzadelen met duizeligheid, braken, misselijkheid, buikloop, of zelfs hartritmestoornissen. In de farmaceutische industrie wordt het plantje trouwens wel verwerkt in hartmedicijnen.
De parfumindustrie laat de plantjes juist weer links liggen, ondanks het geweldige parfum van de bloempjes. Je kunt er namelijk geen etherische oliën uit destilleren. Daarom wordt het parfum met behulp van geurstoffen nagemaakt.
Maar goed, het is nu eenmaal traditie om elkaar op 1 mei muguet te geven. Een gebruik dat stamt uit de tijd van de Germanen. Het was het bloemetje van de zachtmoedige godin Ostara, de zus van dondergod Donar, die er de lente mee aankondigde. Maar sinds de komst van het christendom neemt Maria de honneurs waar. En op 1 mei zijn we allemaal aan de beurt.
Kwekers halen alles uit de kast om de meiklokjes op tijd op de markt te krijgen. Dat lukt vrijwel altijd, maar als het voorjaar te nat, te droog of zoals nu te koud is kunnen de prijzen flink de hoogte inschieten. Een takje muguet (dat minimaal zes klokjes moet bevatten, wettelijk bepaald) kost rond de € 1,50. Voor een bosje/potje van drie stuks betaal je tussen de € 12,50- à € 15. En als je dan bedenkt dat er zo’n 60 miljoen takjes over de toonbank gaan, snap je waarom de Franse economie alle reden heeft om de traditie in ere te houden. Niks mis mee, met zo’n welriekende traditie: ‘t geeft een aardig opkontje aan de bloemkwekerij, ‘t is een mooi gebaar naar vrienden en beminden. Maar ‘t wordt een nog mooier gebaar als je ze ook even waarschuwt. Bonne fête!

18 gedachten over “Traditie op 1 mei: Muguet, lief maar link!”

  1. mooi verhaal weer
    m.n. de verwijzing naar de Germanen brengt me aan het mijmeren. Zou er over zo’n 2000 jaar óók een traditie of volksgebruik zijn wat naar ónze tijd verwijst ? en hoe zouden wij als mensen van nu dan aangeduid worden ??

    daar ga ‘k es over fantaseren bij het haardvuur , ‘t haardvuur ja!!BINNEN dus !!
    want ondanks de kalendertijd is het hier stervenskoud(nachtvorst) en moet je op de fiets je handschoenen nog aan ( zouden klimaatsceptici dan toch een ietse pietsie gelijk hebben ??)

    wat de meiklokjes betreft
    ze groeien als onkruid
    als je een polletje plant heb je er binnen een paar jaar een tuin vol van

  2. De potjes met drie takjes waren hier euro 2,99…. Hb ze dus op de gastenkamers geplaatst. Ze mogen ze morgenochtend meenemen. Zal wel waarschuwen er niet aan te likken :-) :-)

  3. Dag Renée,
    Ik geef jou in gedachten een bosje muguet, gevaarloos, maar uit ‘n goed hart.
    Hiermee kan ik je dan bedanken, voor al je mooie verhalen, waar niet alleen ik van geniet, maar ook mijn zus in Son.
    Ik stuur alles nl.door.
    Geniet van je lange weekend,
    Jacqui.

    1. Merci Jacqui, lief van je. Ook jij een fijn weekeinde, en groet je zus. Overigens kan ze ook gewoon zelf een gratis abonnement op m’n blog nemen hoor, krijgt ze m’n stukkies rechtstreeks in de mail. ?

  4. Ooit heeft mijn eerste baas vlakbij Le Tombeau de Napoleon mijn eerste “muguet” aangeboden, want ik werkte in “le tourisme”. De bussen van Paris by Night en al dat gedoe meer, wat een heleboel internationale toeristen met zich meebracht , leerde me al iets meer omtrent le 1ière mai. Vanuit het oerdegelijke Noord-Holland hebben de -lelietjes -van dale” me nooit iets gezegd, maar nu kijk ik er iets anders tegenaan. Laten we zeggen- cultuurverschil binnen Europa – en dan kan ik het wéér niet laten, te glimlachen bij die bosjes Lelietjes van Dalen, die trouwens heerlijk ruiken.

  5. Vorig jaar op mijn werk gekregen Leuke geste v mijn huidige werkgever.. goed te weten dat ze niet echt ‘schoon’ zijn Wist ik niet Dit jr vrij op 1 mei…

  6. Wat een mooi en leerzaam verhaal. Vorig jaar op een brocante was een aardige meneer die bosjes l-v-d aanbood. Ik vroeg hem naar de achtergrond van het verhaal. ‘Simplement, ca porte du bonheur!’ En met een grote grijns bood hij mij een bosje aan. Van betalen wilde hij niets weten. Mooi volk hoor, die Fransen!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven