Er kunnen je tijdens je Zuid-Franse vakantie eigenaardige dingen op terrassen, in cafés en restaurants overkomen waarvan je vindt: onzin! Dat vindt de Franse wetgever dan soms ook. Of je er ‘een zaak’ van maakt, moet je zelf weten, maar formeel sta je soms sterk.
Voorbeeld: uurtje of zeven ‘s avonds, lekker terras, je hebt zin in een kopje espresso.’t Komt vaak genoeg voor dat je dan te horen krijgt: we doen geen warme drankjes meer.
Maar volgens de Franse wet is dat verkoopweigering, mag niet! Tenzij er een redelijk argument is om niet te leveren, zoals het espresso-apparaat is kaduuk.
Ander voorbeeld: je bent met z’n tweeën, er is in het restaurant nog één tafeltje vrij. Géén bordje: ‘réservé’, maar er is voor 5 man gedekt. De ober verbiedt je aan die tafel plaats te nemen.
Geldt ook als verkoopweigering en is dus illegaal.
Nu wordt het ingewikkelder. Je zit op een terras, glaasje wijn erbij. Je vindt één consumptie wel genoeg, ook al blijf je nogal lang hangen. Tot ergernis van de ober die steeds komt vragen of je nóg iets wilt drinken en vrij duidelijk maakt dat opkrassen ook een optie is.
De wet zegt er niks over. Er is wel een ‘mening’ van de DGCCRF (Direction générale de la concurrence, de la consommation et de la répression des fraudes): als een café of een terras vollopen, is het redelijk dat ze je dan ‘uitnodigen’ benen te maken.
Terug naar de wetgever. Je tippelt een terras op, bestelt wat te drinken en haalt een croissantje te voorschijn dat je net bij de bakker om de hoek hebt gekocht. Mag je dat dan gaan zitten opeten?
Ja, zegt de wet. Tenzij er bij het café buiten of op het terras een bordje hangt dat het snacken van meegebracht voedsel uitdrukkelijk verbiedt.
Nog iets waarmee de wetgever zich heeft bemoeid? Stel, je bent met z’n drieën, je bestelt op het terras één flesje Orangina en vraagt om drie glazen. De gérant staat dan in zijn recht als hij dat niet ziet zitten en met maar één glas aan komt zetten. Als ’t druk is, mag hij de ‘non-consommateurs’ ook nog vragen weg te gaan.
In dit verband: als iemand niet mee eet in een restaurant of op het terras mag het bezet houden van een plaats aan tafel in rekening worden gebracht. Tenminste, als dat buiten op een bord staat vermeld en/of op de menukaart.
Lekker eten, maar wel een beetje véél op je bord, en zelfs de wijn niet op? De doggybag! Of: ‘sac à emporter’. Sinds 1 januari van dit jaar verplicht(!) de Wet ‘Grenelle 2’ de ober je dan aan te bieden de restanten mee te nemen. Er zou eventueel iets in rekening gebracht mogen worden voor het verpakkingsmateriaal dat het restaurant overigens niet in huis hoeft te hebben. Die wet bepaalt dat restaurants die meer dan 10 ton per jaar aan etenswaar weggooien, een boete (kunnen) krijgen. Ook zij hebben dus een financieel belang bij de ‘doggy bag’ die in Frankrijk al steeds gewoner wordt. ‘Gaspillage’ (verspilling van voedsel) is in Frankrijk een ‘hot item’.
Tenslotte: cafés en restaurants mogen baby’s, kleine kinderen, kinderwagens, etc. de toegang niet weigeren. Wie dat toch doet, kan volgens het Wetboek van Strafrecht wegens discriminatie vervolgd worden. Maximumstraffen: 3 jaar cel en € 45.000 boete. Er is een aantal restaurants van een zeker niveau dat kleine kinderen nadrukkelijk buiten de deur wil houden. In Zuid-Frankrijk loopt er nu een proefproces.