Simpel geluk is voor geen miljoenen te koop

do 3 augustus 2017

Categorieën: , ,

Helma Roosenthaler verblijft al sinds 1998 een groot deel van het jaar in het dorpje Gassin in Zuid-Frankrijk. Ze schildert al bijna 60 jaar, maakt met haar schilderijen bedrukte tassen (binnenkort in mijn webshop) en kookt beter dan menige sterrenchef. Neem ook eens een kijkje op haar Facebookpagina: https://www.facebook.com/helma.roosenthaler

“Een goede vriend van ons woont in twee vissershutten in St. Tropez waar hij de naaste buurman is van de vissershut van Brigitte Bardot: daar wonen nu alleen nog honden: BB is verkast naar een andere stek omdat iedereen in haar tuin kon kijken want het strand is vrij…
De hutten liggen aan een schitterende baai met rotsstrand voor de deur en wekken de jaloezie op van de miljardairs die hun meer dan riante behuizingen daar boven hebben aan de andere kant van het ezelspad waar je slechts met een Landrover of gelijkwaardig vervoermiddel kunt komen. De miljardairs hebben echter een toegang aan de Route des Salins.
Het huis van onze vriend is al bijna 200 jaar in de familie en hij is er ook geboren. De ene hut bevat een keuken, eetkamer met magnifiek uitzicht en een mini TV-hoek. De andere hut bevat twee slaapkamertjes een douche/toilet en opslagruimte.
Een lommerrijk terrasje met adembenemend uitzicht en verder is het mega grote terrein in gebruik als moestuin, wijngaard, olijf- en dadelplantage en met stip op één TOMATEN !!!!
De grote trots van onze vriend, waarvan hij meer houdt dan van zijn alcoholische dochter.
Behalve vrijetijdsvisser is hij gepensioneerd wiskundeleraar en beschikt dus over engelengeduld en een aardig pensioen, aangevuld met de centjes van zijn juist overleden moeder die hij naar goed Frans gebruik tot haar dood (97) heeft verzorgd. Doen ze allemaal hier want verzorgingstehuizen zijn schrikbarend duur en dat komt in mindering op de erfenis…
Elk jaar aan het begin van het vakantieseizoen komt de bovenbuur/miljardair, wiens in opspraak geraakte naam ik even niet noem – maar denk richting een geboren Saint-Tropezien en Olympique Marseille – een bod doen op het terrein met de vissershutten om zodoende zijn tuin uit te kunnen breiden tot aan het strand. Dat strand waar hij overigens nooit komt. Hij heeft in 30 jaar niet gezwommen, sinds de dood van zijn vader; gevaarlijke stroming. Mijn schat en de vrienden hebben het vastgeroeste slot gisteren geforceerd om in zee te gaan, waarna de broeken nat waren en enkele gasten in de blote bast met een handdoek om aan tafel zaten, hilariteit alom.
De buurman is begonnen met een bod van 5 miljoen en dat is intussen al opgelopen tot 10, of meer.
Evenals onze kompaan jaren geleden een zendmast heeft geweigerd die bereik zou moeten geven tot aan de jachten die in zijn baai liggen, heeft hij tot nu toe helemaal geen interesse in welk bod dan ook: de zendmast geeft straling dus niet goed voor zijn groente en wat zou hij moeten zonder zijn tomaten… Heel primitief geluk is voor geen miljoenen te koop.
Als wij daar gaan eten is het menu steevast hetzelfde:
Mosselen vooraf en sardijnen op de (nu elektrische i.v.m. brandgevaar) grill.
Super simpel, super vers, en in hoeveelheden waar je ‘U’ tegen zegt.
Zijn nieuwe Mosselcreatie: Moules Hans-Helma smaakte overheerlijk en ik heb 3 volle borden moeten eten; met minder kwam ik niet weg.
Om nog maar niet te spreken van de 15 sardijnen die ik heb weggewerkt en dat alles met Champagne…”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven