Een jaar of wat geleden werd ik min of meer benoemd tot een soort onofficiële ambassadeur van het departement de Var. Ben ik best trots op, ik woon hier ondertussen nogal een tijdje, en ik mag ‘mijn’ departement graag een beetje promoten. De rest van de Provence ook hoor, tuurlijk! De Vaucluse, de Bouches-du-Rhône, de Drôme Provençale, de Alpes-Maritimes, Alpes-de-Haute-Provence, Hautes-Alpes… Geweldige steden, prachtige dorpjes, schitterende natuur, verrukkelijke streekproducten, fantastisch klimaat en een ‘joie de vivre’ waar je u tegen zegt. En toch heeft de Var voor mij nèt dat tikkie ‘eigens’ waardoor ik me er al een ruime kwarteeuw meer dan thuis voel.
Vandaar dat ik het ontzettend leuk vind dat ‘wij’ van de Var (pas voor de eerste keer aanwezig) zo’n daverend succes zijn op de befaamde internationale landbouwbeurs in Parijs die nog t/m 4 maart duurt. Met een schitterende stand bovendien, waarvan de wanden zijn bekleed met flessen rosé uit de vele Varoise wijndomeinen. Het ‘Centre de recherche et d’expérimentation sur le vin rosé’ geeft je er tekst en uitleg bij. Zo tegen elven – l’heure de l’apéro – wordt het dus dagelijks dringen, want niet alleen kun je hier terecht voor een keur aan overheerlijke rosé’s, maar ook voor bloemen, biologische groeten en fruit, een hapje tapenade, olijven en olijfolie, er zijn speciale Méditerrane gerechtjes die ter plekke worden bereid, én je kunt een oestertje weghappen; voor de komende week is er een ton oesters ingeslagen. Plus zo’n 7.000 speciaal gegraveerde proefglazen, want je glas mag je mee naar huis nemen. Dat stop je, samen met een flesje naar keuze natuurlijk, in een handzaam tasje waarop staat: ‘Le 8e jour, Dieu créa le Var!’ Wie langs komt kan zelf constateren dat dat een prima plan was. Ik bedoel: ‘Et Dieu créa la femme’ – de onovertroffen rolprent uit 1956 met Brigitte Bardot en Roger Vadim – speelt natuurlijk niet toevallig ook in de Var, in Saint-Tropez, dat daardoor uitgroeide van eenvoudig vissersplaatsje tot ‘the place to be’, al ben ik zelf meer van het platteland. Bovendien hielden we daar de befaamde ‘tarte Tropézienne’ aan over, het favoriete taartje van BB, dat door de lokale bakker speciaal voor haar gemaakt werd.
Ik kan me voorstellen dat Dieu op z’n achtste dag weinig fut of zin meer had in wat dan ook; na zeven dagen scheppen zal Hij vast wel moe geweest zijn. Maar àls ie er toch nog een achtste dagje aan vast plakte, dan was het om de kroon op z’n werk te zetten. Inderdaad: de Var, the best by far.