Kijken, kijken, niet kopen

do 19 april 2018

Zag op de televisie onlangs weer zo’n onaangename reclamespot van de doe-het-zelfketen Hornbach. Vorige spotjes waren vooral onbegrijpelijk, met minipaardjes in je woonkamer en zo, maar de nieuwste serie is vooral agressief. Kijk hier maar.
Daar wil je niet heen, naar zo’n winkel, voor geen goud. Doe mij maar Le Roy Merlin, Mr. Bricolage, Point P of een vergelijkbare bricomarché. Niet dat ik als doe-het-zelver iets voorstel, maar ik heb een merkwaardig zwak voor dit soort bouwmarkten vol dingen die ik waarschijnlijk van m’n leven niet nodig zal hebben, maar het zijn winkels waar ik wel uren in kan rondverdwalen. Van waterpomptang naar inbussleutelsetje, van kroonsteentjes naar aardlekschakelaar, van metseltroffel naar slaglijnmolen, van kitspuit naar purschuimpistool, van vleugelmoer naar hollewandplug: ik raak niet uitgekeken. Heerlijk woord trouwens, hollewandplug. ’t Is een plug die als een soort parapluutje openklapt, zodat je ook aan een gipsplaten wandje iets kunt ophangen bijvoorbeeld. Bij dat Hornbach krijg je het gevoel dat ze je wandje er liever meteen uittrappen, net als jij.
Tuincentra, ook zo iets. Wat is er rustgevender dan te dwalen tussen draineerspades en graskantenstekers, snoeischaren en kooimesmaaiers? Ik vond zelfs een damesspade en een onkruidborstel! Over al die voorgetrokken (en volgend jaar gegarandeerd overleden) trendy tuin- en kamerplanten zullen we het maar niet hebben, die afdeling sla ik meestal meteen over. Wèl weer leuk om rond te struinen tussen het toonaangevende buitenmeubilair dat je volgens de jongste trend in je tuintje moet planten. Veel (namaak) riet, dikke vette lounge-hoeken, en – helemaal hip – de hangstoel. Geen stoel waarin je onbekommerd je ledematen drapeert, maar eentje die zelf hangt, aan een standaard. ’s Avonds bij-verwarmd door een gashaard die eruit ziet als een uit de kluiten gewassen bloempot, en bijgelicht door ledlamp-tuinfakkels die aangaan zodra je er langs loopt. Ik kan ook in bewondering stil vallen voor de barbecues. Het simpele driepootje heeft plaats gemaakt voor complete buitenfornuizen met infinity ontsteking, flavorizer bars, vetopvangsysteem, high+ warmte-instelling, zijbranders, handvatverlichting, stack away-warmhoudrek, zijtafels met geïntegreerde gereedschapshaken en… eenvoudige toegang tot opslag van de gasfles! Ook wel handig natuurlijk.
Als ik daar dan zo’n tijdje langs gedwaald heb, en me heb verwonderd over al dat vernuft, kan ik er weer even tegen. Dan ga ik tevreden naar huis en denk: “Heerlijk, ik hoef niet.”
Ik kan keurig een spijker recht in de muur slaan, kan geheel zelfstandig de gootsteen ontstoppen en het schilderijtje in de logeerkamer hangt netjes aan een solide verankerde hollewandplug. Wat wil een mens nog meer?
Oké, zodra ik ergens een plantje in de grond stop moet ik om de een of andere geheimzinnige reden niet lang daarna altijd verhuizen, dus dat doen we maar niet meer. Ik woon hier prima, aan de natuur rondom m’n huis ontbreekt niks – daar moet je vooral vanaf blijven – en barbecuen is hier in de zomer hoe dan ook verboden wegens brandgevaar. Kijken, kijken, niet kopen: het kan niet mooier.

5 gedachten over “Kijken, kijken, niet kopen”

  1. Met mijn twee ultralinkse handen zijn dat soort zaken verboden terrein. Klussen moet ik niet aan beginnen. Ik garandeer je dat er water uit het stopcontact komt en stroom uit de kraan. BBQs of buitenkeukens, ik ben in staat om ze geheel onbedoeld in één seizoen geheel te slopen.

Laat een antwoord achter aan Kijk, Zuid-Frankrijk! Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven