Heb ik weer, een hond met een hernia. Huppelde gisteren vrolijk de terrastrap af en bleef halverwege als een standbeeld steken. Geen beweging meer in te krijgen. En nee, even onder de arm nemen ging niet. Om te beginnen is ie te zwaar en bovendien ben ik zelf ook zo’n hernia-type (schiet het erin of niet, that’s the question) dus ik kijk wel link uit. ‘Vooral blijven bewegen’ zeggen ze dan tegen je als je weer eens geheel op slot slaat en zelfs het verschuiven van een teen al tot het afroepen van hel & verdoemenis over alle bekende en onbekende goden van het heelal uitnodigt. Ik voelde dus zeer met hem mee, maar had geen idee hoe ik ‘m weer bovenaan de trap en vervolgens in z’n mand zou kunnen krijgen. ’t Is uiteindelijk toch gelukt. Met dank aan een vindingrijke echtgenoot en iets met een kleedje en takelgedoe. De avondmaaltijd kreeg hij (de hond dan hè) gepresenteerd op een verhoginkje, zodat hij niet hoefde te bukken. De waterbak werd ook opgehoogd en onder pootbereik gezet. En bij wijze van hoge uitzondering mag ie voorlopig in de bloemenborder naast het terras bovenaan de terrastrap piesen en poepen; zal niet meevallen om hem dat straks weer af te leren als het beter gaat, maar dat zien we dan wel weer. Als je een huisdier hebt, hoort ook de narigheid erbij. Of zoals de echtgenoot het zegt: “een dier heb je voor het leven.”
Zijn héle leven wel te verstaan, niet totdat ie wat ongemakken begint te vertonen, of tot het baasje genoeg van ‘m heeft. Bijvoorbeeld omdat hij met vakantie wil, geen oppas kan vinden, een pension te duur vindt. Ik kom erop omdat ik recent een indrukwekkend filmpje zag van La Fondation 30 Millions d’Amis, die zich inspant voor dierenwelzijn, 250 dierenasiels financieel steunt, en die ook dit jaar weer campagne voert tegen het achterlaten van huisdieren. Da’s niet voor niks: elk jaar worden er vlak voor de grote vakantie alleen al in Frankrijk zo’n 60.000 gezelschapsdieren in de steek gelaten, merendeels honden.
Bij de pay off van het filmpje moest ik even slikken: “Quand un chien abandonne son maître, ce n’est pas pour partir en vacances”. Vrij vertaald: “Als een hond zijn baasje in de steek laat, is dat niet om met vakantie te gaan.”
Zien? Klik hier. En kijk dan maar eens of je het zelf droog houdt.
De herniahond maakt het inmiddels alweer beter. Hij strompelde vanmiddag zowaar geheel zelfstandig naar de terrastrap waar hij een tijdje naar het verleidelijke gras onderaan bleef staan kijken. Uiteindelijk koos hij toch maar voor de border. Morgen dan maar. Of overmorgen. We zien wel. Een hond heb je voor het leven. Graag.