Tartare de melon

vr 20 juli 2018

Voor de liefhebbers van de Méditerrane keuken: een kersvers recept. Niet echt ingewikkeld en ook met ingrediënten die in Nederland en België verkrijgbaar zijn, te maken.
Alle recepten zijn bedoeld voor 4 personen.

Je hebt meloen en je hebt de ‘melon de Cavaillon’, veruit de populairste meloen van heel Frankrijk en ver daarbuiten. En van mij natuurlijk. Ik kán er eenvoudigweg niet aan voorbij lopen als ze voor de épicerie op het dorp liggen te verleiden. Een echte Cavaillon-meloen is niet groot, groen-gestreept van buiten en oranje van binnen, met stevig vruchtvlees en makkelijk te verwijderen zaadlijsten. Hoe zwaarder de meloen weegt, des te zoeter en sappiger hij zal zijn. Voorwaarde is wel dat hij goed rijp is. Dat controleer je niet door er op te kloppen (je valt meteen als onbenul door de mand) maar door zachtjes aan het steeltje te trekken, het moet een beetje loslaten (dat vinden ze niet overal even leuk, maar op de markt en het platteland doen ze er niet moeilijk over) en onderop te kijken of je met een vrouwtje of een mannetje te maken hebt: bij rijpe vrouwtjes stulpt het ‘kontje’ een beetje uit, bij mannetjes is het meer een deukje. En vrouwtjes zijn zoeter en sappiger. Aldus de épicier.
De originele melon de Cavaillon stamt al uit de Romeinse tijd. En zelfs toen al was Cavaillon – een vestiging op een belangrijk knooppunt van wegen – zo’n beetje de hoofdstad van de meloen, ideaal gelegen aan de toegang tot de Luberon in de Vaucluse.
Vast staat dat de meloen zijn oerwortels in de Oriënt heeft, India, Egypte. En in eerste instantie ‘onze kant’ op kwam als medicijn. Tijdens het verblijf van de naar Avignon uitgeweken pausen (Babylonische ballingschap, 14e eeuw) kwam de meloencultuur tot grote bloei. De grond in de buurt van Cavaillon bleek ideaal, het water van de nabij stromende Durance uitbundig, de pausen gulzige genieters. Met name ene kardinaal Mazarin heeft veel voor de promotie en ontwikkeling van de ‘goddelijke’ vrucht betekend. Hij kwam vanuit Rome naar Avignon en nam meloenzaad mee vanuit de pauselijke moestuin die in een klein plaatsje vlakbij Rome was gelegen, Cantalupo. Dat werd Cantaloup in het Frans en dus heet de Cavaillonese meloen sinds die tijd ook zo.
Overigens was ook schrijver Alexandre Dumas (die van De drie Musketiers) er dol op: hij bedong voor zijn boeken die de stad Cavaillon in de bibliotheek wilde hebben een ‘huur’ van 12 meloenen per jaar. Levenslang.
Vanuit de Vaucluse begon de opmars van de meloen, samen met die van het spoor, tot aan Parijs en verder, over de landsgrenzen heen naar Algerije, Tsjaad en zelfs Egypte. En Marokko. En daar wringt een beetje de schoen, want inmiddels wordt er meer en meer ‘melon de Cavaillon’ in bijvoorbeeld Marokko geproduceerd. Die aanduiding is namelijk niet beschermd door een AOP (appellation d’origine protégée) omdat de meloen oorspronkelijk niet uit Cavaillon komt maar ooit als zaadje uit het buitenland werd meegenomen. Dat er jaarlijks ruim 70.000 ton meloen van Franse bodem wordt geproduceerd maakt blijkbaar niet uit.
Bon, meloen op het menu dus. Dit keer een ‘tartare’, met komkommer, mint en fêta. Lekker fris, lekker zonnig en een ideaal lunchhapje.

Ingrediënen:
1 Cavaillon-meloen
1 kleine komkommer
200 gram feta
1 citroen
2 eetlepels olijfolie
1 bosje mint
zout en peper

Bereiding:
Snij de meloen in parten, haal de zaadlijsten eruit, snij het vruchtvlees los van de schil en snij het in blokjes.
Boen de komkommer schoon (of schil hem) en snij hem in de lengte in vieren, haal de zaadlijsten eruit en snij het vruchtvlees in blokjes.
Snij de feta in blokjes.
Snij de mintblaadjes fijn.
Pers de citroen uit.
Doe de meloen, de komkommer en de feta in een ruime kom en voeg het citroensap, de olijfolie en peper en zout naar smaak toe.
Meng alles voorzichtig door elkaar en zet de kom een half uurtje weg in de koelkast om op te frissen.
Verdeel vlak voor het opdienen over vier kommen of diepe borden en geef er een stukje stokbrood en een glaasje wit of rosé bij.

7 gedachten over “Tartare de melon”

  1. Ik stond net op het punt om naar de grote zaterdagmarkt in Le Vigan af te dalen toen ik dacht: ff kijken of Renée nog een leuke tip heeft. Dat werd dus Meloentartaar, tot ieders genoegen hier. En zelfs zonder dat half uur in de ijskast omdat ik zoals gewoonlijk te lang op de markt bleef hangen vanwege alle praatjes die gemaakt moeten worden, en man bij thuiskomst zo snel mogelijk gevoederd wilde worden. Enfin, het viel me op dat veel streekgenoten jouw stukje gelezen moeten hebben vanochtend, want aan talloze meloenen ontbraken de steeltjes.

    1. Kijk, Zuid-Frankrijk!

      Oei! Straks word ik nog beschuldigd van aanzetten tot meloenmishandeling… Maar als ie maar gesmaakt heeft!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven