Voor de liefhebbers van de Méditerrane keuken: een kersvers recept. Niet echt ingewikkeld en ook met ingrediënten die in Nederland en België verkrijgbaar zijn, te maken.
Alle recepten zijn bedoeld voor 4 personen.

Nee, pistou is niet hetzelfde als pesto; het is een hardnekkig misverstand dat pistou de Provençaalse vertaling van pesto zou zijn. Ook al lijken ze nog zo op elkaar, het recept is anders. Het Italiaanse woord pesto komt van ‘pestare’, wat persen/verpulveren betekent. En hoewel de oude Romeinen al een pulpje van olie, knoflook en zout fabriceerden om hun eten op te peppen, wordt de ‘uitvinding’ van de pesto toegeschreven aan een Middeleeuwse monnik uit het klooster San Basilio nabij Genua. Die kloosterling – liefhebber van ansjovis – wilde zijn dagelijkse portie zeebanket weleens een beetje anders eten en besloot er wat fijngestampte kruiden, knoflook, kaas en pijnboompitjes aan toe te voegen en dat prutje op z’n dagelijkse visjes smeren. De ‘pesto alla Genovese’ was geboren, al duurde het nog tot 1863 voor het eerste recept in een kookboek opdook.
Intussen had de pesto allang zijn weg gevonden door de rest van Italië. En de Provence. Waar we hier dan weer zo eigenwijs waren om er de kaas en de pijnboompitjes uit te halen en het woord pesto te verbasteren tot pistou.
In mijn pistou zit weer wèl kaas, maar de pijnboompitjes heb ik vervangen door pistachenootjes, en er gaat wat citroensap door. Inderdaad, ook heel eigenwijs. Maar wel lekker.

Ingrediënten:
1 forse bos verse basilicum
5 tenen knoflook
50 gram gepelde pistachenootjes
80 gram geraspte parmesan
3 à 4 eetlepels olijfolie
1 eetlepel citroensap
zout en witte peper

Bereiding:
Haal de basilicumblaadjes van de steeltjes (die mogen weg), snij ze grof.
Pel de knoflooktenen en snij ze in stukken.
Hak de pistachenootjes grof.
Pers een eetlepel sap uit de citroen.
Officieel moet je nu eigenlijk alles fijnwrijven in een vijzel, maar ik gooi gewoon de boel in de keukenmachine en maak er pulp van. Werkt prima.
Doe de parmesan bij de pulp, voeg zout en peper toe en laat de keukenrobot opnieuw draaien, voeg scheutje voor scheutje de olijfolie erbij tot je een lekkere smeuïge massa hebt. Proef nog even of er genoeg peper en zout in zit, en schep – als de smaak in orde is – alles over in een goed afsluitbare pot. De pistou kan in de koelkast minstens een week bewaard worden, wel uitsluitend met een schoon lepeltje doorroeren en uitscheppen. En bij twijfel onmiddellijk weggooien.
Net als in Italië gaat ook deze pistou op een stukje brood, door de pasta, over de pizza en door de soep (in Italië door de minestrone, in de Provence door de soupe au pistou) en past een glaasje rosé of lichte rooie er prima bij.