Seizoenswisseling

do 11 oktober 2018

Tuurlijk ben ik meer dan nogal gehecht aan ‘mijn’ Provence. Maar er zijn soms van die dagen en nachten… Météo France waarschuwde keurig op tijd dat het foute boel ging worden. Leek me onzin. Ik zat gewoon bij 25 graden in de volle zon en stelde tevreden vast dat het bijna half oktober was en nog knap warm. Dus we deden de lunch op het terras, een zomerse salade, mijn ‘light’ variant van de authentieke Niçoise, flesje rosé binnen handbereik. We keken naar de blauwe lucht, geen wolkje te bekennen, geen zuchtje mistral. Het was allemaal oké en ik dacht: altijd hetzelfde verhaal met dat Météo France. Ik weet niets van weerwetenschappen, maar foutloos zijn de voorspellingen zelden. Althans die van Météo France, als het over de Provence gaat. Hoe vaak heb ik niet een dikke trui aangetrokken omdat er gezegd was dat het koud ging worden? Die ik vervolgens op het café-terras wegens hitte uit moest trekken. Ik ben niet zo van half uitkleden en plein public.
Ik ken iemand die vaak beweert dat het dieptragisch gesteld is met de wetenschap van het weer. Een broodje kroket op de maan? Geen probleem. Maar even feilloos uitrekenen welk weer we morgen, overmorgen, of volgende week krijgen, dat is blijkbaar nog altijd te hoog gegrepen voor hoogleraren in de weerkunde.
Zal allemaal wel. Maar woensdagnacht stond ik om een uur of drie, gelaarsd en gehuld in een soort regenpakharnas dat ik lang geleden nog bij een legerdump in Alkmaar had gescoord, naar de wassende rivier te kijken die onderlangs het huis loopt. Zou ie het houden? Het had die hele avond allerverschrikkelijkst geregend, zoals Météo France had aangekondigd. Er kwam in een paar uur voor minstens twee maanden aan achterstallig hemelwater in één keer naar beneden. Van slapen was al niet veel gekomen. Leg mij maar uit waarom er dan uitgerekend Rob de Nijs met ‘Zachtjes tikt de regen tegen ’t zolderraam’ door m’n hoofd spookte terwijl mijn eigen dak dreigde te bezwijken onder de rammende regenoverlast. M’n onrust nam toe, toen we halverwege de helling (ja ja, op veilige afstand) zagen hoe de rivier woedend tekeer ging. Ik wist dat ie in 2010 al vernietigend had toegeslagen. Toen had ie nog net niet het huis bereikt, dat godlof een stuk hoger op een ‘berge’ staat. Met twee zaklantaarns beschenen we de vallei beneden, waarin de rivier tekeer ging als een hooligan die van z’n gezond niet afweet. De honden wilden niet eens meelopen, de kat trok een lange neus.
Ik heb een kwartiertje bibberend staan kijken, het leek me dat de oevers het wel zouden redden. Ervaringsdeskundige? Hmm. Voor de zekerheid ging ik maar niet meer naar bed. Beetje buishangen voor het laatste nieuws. Maar na een halfuurtje hield de schotelantenne het voor gezien. Ik haalde de kaarsen maar weer tevoorschijn in afwachting van de stroomuitval. Nee, niet aangekondigd maar daar kon je op wachten. En jawel hoor. Ik ben niet eens meer gaan kijken of er nog internet was. En viel in slaap op de bank.
Geen goed idee. Toen ik tegen 6 uur wakker werd getreiterd door de zelfbenoemde huiskat die wegens revolutionaire rotstreken niet toevallig vernoemd is naar Ché Guevarra, stond ik strak van de spierpijn. Maar de overige schade viel mee: het huis stond niet onder water, de rivier had zich uiteindelijk keurig aan z’n bedding gehouden, maar wèl ‘en passant’ even een grote mond opengetrokken: het zomerstrandje was compleet weggespoeld. Ik hield en houd van mijn rivier, ’s zomers mijn ‘piscine’ en dat van mijn honden.
Het internet deed het de volgende ochtend ook zowaar weer. Ik keek naar het nieuws uit de omgeving. Vooral aan de kust had het dus vreselijk huis gehouden. Zelfs dodelijke slachtoffers. Er werd gewaarschuwd: ga niet de weg op. De routes staan onder water, en er zijn modderstromen. Jawel, tuurlijk, maar een paar kilometer naar het dorp, dat moest toch kunnen. Wijn, sigaren, knoflook, ui en pasta… Ik haalde notre village met gemak, beetje veel plassen, beetje manoeuvreren rond los gespoeld gesteente, geen probleem.
Tja, dan stap je ook nog even het café binnen, routine oblige. “Erg hè”, gooide ik het meteen maar in de groep barklevers, “dat weer, die slachtoffers.”
Het laconieke schouderophalen maakte me duidelijk dat ik nooit een echte Provençaalse zou worden. “Het regende wel vaker toch? En aan de kust, “c’est pas d’ici, hein”. Nee, de echte opwinding ging over het café dat in november maar liefst 3 weken dicht ging. Vakantie. Welverdiend hoor, het was een druk zomerseizoen. Zeven dagen per week vanaf 7 uur ’s ochtends tot de laatste habitué vertrekt hakt erin.
Maar ja, de twee restaurantjes waar je ook iets kon drinken, zijn al sinds 1 oktober gesloten. En wat moeten wij dan?
Nou, niks. Het dorp gaat in winterslaap. Volgend voorjaar verder.

8 gedachten over “Seizoenswisseling”

  1. Angélique van Lieshout

    Het is hier nog even mooi weer, daarna zal de herfst en de winter wel hun ware snoet tonen. Dat is voor mij het moment om tot maart in winterslaap te gaan. Goed voor mijn “teint”! (en mijn humeur)

  2. Hoi Renée, hoe is het daar met regen en wassende water van de rivier achter jullie huis? Niet te geloven wat een omslag dat weer kan maken, na dagen van zon & hoge temperaturen. Hopelijk alles onder controle voor jullie?! Hartelijke groeten Wilma

    1. Kijk, Zuid-Frankrijk!

      Jawel Wilma, alles in orde. Er komt nog een flinke storm deze kant op, maar we redden het wel. Lief van je, dank je wel.

  3. Antje Keller-van Mol

    Hoi Renée,
    Gelukkig dat het bij jullie uiteindelijk toch is meegevallen.
    Jullie huis staat er nog, gelukkig!
    We kunnen tegenwoordig van alles verwachten met deze
    extreme uitschieters!
    Wij genieten hier van een prachtige nazomer.
    Maar als je hier door de bossen loopt kan je zien hoe
    de droogte heeft toegeslagen. En nog valt er geen druppel
    regen. Helaas want nattigheid is wel hard nodig!
    Maar niet al te heftig!
    Hartelijke groet,
    Antje Keller

    1. Kijk, Zuid-Frankrijk!

      Ja Antje, dat is het voordeel van op een ‘hellinkje’ wonen: het water roetjst naar beneden. Inmiddels is de nazomer hier ook niet verkeerd, de kachel mag zelfs af en toe uit. Maar regen hebben we weer volop, het bos zuigt het water met volle teugen in. Komt wel goed allemaal.

Laat een antwoord achter aan Antje Keller-van Mol Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven