Wat een raar weer weer

do 3 januari 2019

Ik woon hier nu alweer een aardig tijdje, maar waar ik nog steeds geen chocola van kan maken, is het weer. Ja ja, klinkt als de binnenkomer van het jaar, maar neem vanmorgen bijvoorbeeld. Het ochtendrondje met de honden en de kat (inderdaad, die loopt ook mee). De thermometer in de serre stond op een diepvriescore van min 4. ‘On attend!’ blafte ik dus op z’n honds en kats tegen het viervoetig gekwispel dat na een nachtje plas ophouden toch wel graag even van hun buitentoilet gebruik wilde maken. En liefst snel een beetje. 
Jammer dan, ik ging toch eerst op zoek naar m’n winterverpakking. Gisteren nog nergens voor nodig, vanochtend dringend noodzakelijk. En intussen mooi onvindbaar. Te goed opgeborgen, dat onverwoestbare legerjekkie, minstens 40 jaar oud, dat ik ooit in een dump in Alkmaar op de kop heb getikt. M’n beste aankoop ooit trouwens, en op de een of andere manier nog mode-bestendig ook. In elk geval kijkt geen mens me raar aan als ik ermee door het dorp loop. Nou ja, in Nice of in Aix-en-Provence zou ik waarschijnlijk als provinçale (zeg maar: boerentrien) worden weggezet. Zal best. Als ik daar naartoe moet, trek ik uit voorzorg hoe dan ook mijn zogenaamd sjieke wintermantel (bestaat dat woord nog?) aan. Keertje in Rome gescoord toen ik m’n paspoort moest verlengen – maar dat is een ander verhaal – en het daar ineens begon te sneeuwen. Zal je altijd zien: net als ik er ben, die ene dag per eeuw of zo, dat je bij die Romeinen kunt arresleeën. 
Maar daar had ik het niet over. Ik vond m’n jekkie uiteindelijk terug in de gangkast aan een haakje boven de stofzuiger. Ontbrak alleen nog mijn in een grijs verleden in Ierland opgedane regenhoedje. Niet dat het regende, maar die ‘Donegal tweed’ geeft zo’n lekker warm hoofd. Ik vond hem op de buffetkast. Bestaat ook dat woord nog? Ik ben weleens bang dat mijn Nederlands niet meer helemaal van deze tijd is. 
Mijn getreuzel ook niet, vonden honden en kat, die inmiddels met de pootjes voor het kruis in de serre stonden te trappelen: beetje opschieten, madame!
Het was verdomd veel kouder langs de rivier onderaan het terrein dan de min 4 die de thermometer in de serre aangaf. Meer iets van min 10 als je het mij vraagt. Gevoelstemperatuur. Maar dat kan ook aan het vroege tijdstip gelegen hebben, ik was nog in de net-je-bed-uit-bibberfase. Hoewel, de auto stond er ook bij als een iglo. Had ik wel een ijskrabbertje of heet dat een ruitenkrabber? Ik wist het zo gauw niet. En waarom had ik geen handschoenen aan? Dat wist ik wel: die heb ik niet. Gelukkig vonden de honden het al na een halfuurtje mooi geweest, de kat was al eerder op huis aan gegaan. Twee Provençalen (hond, kat) en een Portugees (hond): ze zouden me voor geschift verklaren als ik over de charme van de Elfstedentocht zou beginnen.
Dat doe ik ook niet. Ik heb er mooie herinneringen aan, heus. Ik heb vroeger lange tochten geschaatst, maar ik moet er niet meer aan denken. Gruwelkou, ik kan er niet meer tegen. Toen ik vanmorgen door de tuin banjerde, dacht ik zelfs: doe mij vooral global warming.  
En warempel, tegen het middaguur, l’heure de l’apéro, stond het metertje in de serre ineens op plus 15. Kon dat kloppen? Ik liep het terras op en voelde de zonnewarmte. Best een lekker weertje: dat werd buiten lunchen. Jawel, met een koel glas rosé. Het was zo aangenaam als op een mooie lentedag. 
En dát is dus wat ik almaar niet kan snappen: in een paar uur van min 4 naar plus 15. Gewoon op je eigen terras in een mum van tijd van de Noordpool naar de Méditerranée. Ik zal er morgen in de kroeg weer eens naar vragen; of dat altijd al zo was. Het schouderophalend antwoord zal wel zijn: “C’est comme ça.” En daarna nemen we er nog een. 

12 gedachten over “Wat een raar weer weer”

  1. Echte winters zijn er hier niet meer.
    Af en toe wat druppels, maar het blijft vooral nog te droog.

    Klagen kunnen we wel nog steeds over het weer.

    Maar jij maakt er gewoon een vermakelijk blog over.

    Vrolijke groet,

  2. Abraham van Heusden

    Renée,
    Ik ga nu eens lekker niet opscheppen hoe koud het hier wel niet is, dat is het namelijk niet.
    Wat ik me wel herinner, is een temperatuur-val van 10 graden in een half uur! We woonden toen nog niet eens permanent hier, maar waren met vakantie.
    Het was om 12u heerlijk (nou ja heerlijk voor zweedse begrippen dan) 2 graden met een zonnetje erbij. Om 12:30 was het -8! Wel met nog steeds dat zonnetje erbij gelukkig.
    De zweden zeggen dan: mmmmmm, så er det, en ze nemen er nog een (of twee, kan ook).
    Groet,
    Abraham

    1. Kijk, Zuid-Frankrijk!

      Sverige har rätt, Bram. Precis som Provençalsk. Skål! ;-] Maar intussen vind ik -8 om 12.30 uur toch knap aan de frisse kant hoor.

  3. Je gelooft het niet In NDL is het nog steeds niet echt koud Hier aan de kust is het zelfs niet rond het vriespunt geweest. We hebben tegenwoirdig raar weer.

Laat een antwoord achter aan Abraham van Heusden Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven