Voor de liefhebbers van de Méditerrane keuken: een kersvers recept. Niet echt ingewikkeld en ook met ingrediënten die in Nederland en België verkrijgbaar zijn, te maken.
Alle recepten zijn bedoeld voor 4 personen.

Er wordt hier handenwrijvend door het huis gehuppeld (nou ja, gehuppeld…) want morgen is het weer zover: La Candelouso. Provençaals voor kandelaar, het feest van het licht en de kaarsen. La Chandeleur in het Frans en wat algemener bekend als Maria Lichtmis, en één van hoogtepunten van de Provençaalse kersttraditie. Inderdaad, kersttraditie. Want La Candelouso vindt precies 40 dagen na kerstmis plaats. Volgens de Provençaalse (en joods/christelijke) traditie moest iedere vrouw na een bevalling die periode binnenshuis blijven, dus ook Maria. Pas daarna mocht ze de deur weer uit en aan het normale leven deelnemen. Dat werd en wordt in de Provence gevierd met La Candelouso: een processie met brandende kaarsen, waarbij het vuur de ‘zuivering van de Maagd’ symboliseert. Die kaarsen worden gezegend voor ze worden aangestoken, en ze worden geacht gedurende het hele jaar huis en haard tegen onweer te beschermen. Maar pas op als je brandende kaars onderweg uitwappert of dooft door de regen: “Quand plòu sus la candèlo, plòu sus la misèrio” (regent het op de kaars, dan regent het ellende).
Van oorsprong was La Candelouso een Romeins feest, waarbij met fakkels en toortsen de doden werden herdacht. Toen de paus van dienst in de 5e eeuw besloot het feest te annexeren, trokken duizenden enthousiaste pelgrims naar Rome. Uitgehongerd kwamen ze daar aan. Om die menigte te voeden was goedkoop en simpel te bereiden voedsel nodig: meel, melk, eieren. Even door elkaar klutsen en bakken: de pannenkoek! Crespèu in het Provençaals, en dan niet van die dikke Hollandse plakken, maar knisperig dunne crêpes belegd met allerhande lekkers, zowel hartig als zoet. 
Tja, daar is morgen dus geen ontkomen aan, met liefhebbers in huis. Maar ik bak alleen de ‘bodem’, beleggen doen ze zelf maar.  
Mijn hartige favoriet: schijfjes rijpe peer, brokkeltjes bleu de Auvergne, scheutje sirop d’érable, snufje vers gemalen peper. 
De zoete: vijgenconfiture, in marc de Provence gewelde rozijnen, scheutje volle room.
Glaasje rosé erbij, misschien een frisse salade, en iedereen aanraden het aantal crêpes een béétje binnen de perken houden: ‘t is een hele hap. En een hoop werk ook trouwens. O ja, wel ruim tevoren beginnen: het beslag heeft tijd nodig om te rijzen. 
 
Ingrediënten:
165 gram bloem (gezeefd)
33 cl bier (= 1 blikje)
2 eieren
een stevige snuf zout
plantaardige olie om te bakken
beleg naar eigen keuze
 
Bereiding:
Meng in een ruime kom de bloem en het zout. Klop de eieren los in een schaaltje of bord.
Maak er een kuiltje in de bloem en giet de eieren erbij.
Meng alles goed door elkaar en giet er al roerend scheutje voor scheutje het bier bij tot je een mooi glad beslag krijgt.
Leg een theedoek over de kom en laat het beslag op kamertemperatuur een uurtje of twee rusten. Wordt het beslag te dik, doe er dan wat water bij en roer opnieuw door. Te dun, beetje bloem erbij zeven. 
Verhit een scheutje plantaardige olie in een ruime koekenpan.
Laat een pollepel beslag goed over de bodem van de pan uitlopen en bak de crêpe eerst aan de ene (pas omkeren als het beslag geheel gestold is) en dan aan de andere kant goudbruin.
Omkeren door ‘m in de lucht te gooien hoeft niet: leg een grote platte deksel (of bord) op de koekenpan, keer alles ondersteboven en laat de omgekeerde crêpe van het deksel af terug de pan in glijden.