Een lentezondag in de zon

do 7 maart 2019

Vast weleens eerder opgetikt: de mistral reken ik tot mijn voornaamste vijanden. Zal wel ergens goed voor zijn, die activistische wind die van geen ophouden weet, maar ik word liever niet omver geblazen als ik de 1.7 kilometer van m’n huis naar de brievenbus afleg. Na een dag of drie terreur van deze klimaatblaaskaak hield hij zich zondag eindelijk gedeisd en had de Provençaalse Zonnekoning de macht weer in handen. Op naar het vernieuwde terras van de dorpskroeg! Met of al zonder trui, ik aarzelde. Ik heb al zo vaak meegemaakt dat het weer in het dorp toch net even anders uitpakt dan bij mij thuis, een paar kilometer verderop. Ik koos voor iets vestachtigs, dat kon ik altijd weer makkelijk uittrekken. Ofschoon ik me niet liever op een café-terras verkleed.
Het was er druk. Kennelijk had zo ongeveer het hele dorp besloten dat er wat te vieren viel: de mistral het zwijgen opgelegd, het begin van de lente, wat wilde je nog meer? Mijn vaste tafeltje was bezet, maar soit, links in de uiterste hoek stond nog wel een stoel met tafeltje voor me geparkeerd. Ik ben vaste klant, ik hoef nooit iets te bestellen, zodra ze me gezien heeft, komt de kroegbazin mijn glaasje rosé brengen. Nu even niet aan m’n ideale stamtafeltje (met riant uitzicht over àlles), maar toch.
Was het de lente? Ik woon nu zo’n 3 jaar in mijn tweede Provençaalse dorpje, ik ken vrijwel iedereen van gezicht en ik weet een beetje: die hoort bij die. Ik heb het plaatje wel min of meer compleet. Maar direct contact, aanschuiven en samen wat drinken, nee. Dat nog even niet. Tot op zekere hoogte ben ik ervaringsdeskundige. In mijn vorige dorp duurde het ook een aantal jaren voor de ‘locals’ me met andere ogen bekeken. Geen toerist, want het hele jaar in het café, wat moet dat mens hier? Hun nieuwsgierigheid won, en ik leerde: dring je niet op in een Provençaals dorp, houd je gedeisd, het duurt even, maar het ‘samen’ komt toch wel.
Afgelopen zondag was het zover. De postdirecteur die ik zo noem omdat hij dat is (de baas van het postkantoortje) kwam me ineens een hand geven. De champêtre, de veldwachter, dit keer niet in uniform, ook. De Suzuki-Brit met zijn brutale hondje kuste me. Hele gezinnen die er ook waren, stuurden hun kinderen naar me toe. Voor een kus. Ik wist: nu hoor ik er echt bij. Ik was geen toerist meer.
Ik werd ook meteen bijgepraat. Wist ik al dat de pizzeria een doorstart maakt? Nee, het bericht had me niet bereikt. In mijn vorige dorp had je de tamtam van de weduwen in het bejaardenhuis die alles zagen, wisten én doorvertelden. In mijn nieuwe dorpje is er niet zo’n ‘reality-roddel-app’, of ik ben er nog niet op aangesloten.
Ik vond het goed nieuws. De Serviër van de pizzeria had me in september verzekerd dat hij ermee stopte, hij ging in het stadje verderop beginnen. Mislukt avontuur? Wie weet. Maar voor het dorpje is het topnieuws dat hij er gewoon weer is, we hebben amper een alternatief. Ik zal ook bij hem weer vaste klant worden en gasten naar zijn terras-restaurantje verwijzen.
Ik kwam monter thuis. Toegelaten tot de ‘inner circle’ van het dorp, én die pizzeria die er vertrouwd weer zou zijn.
Een zondagmorgen in de lente ‘en Provence’. Ik had het slechter kunnen treffen.

8 gedachten over “Een lentezondag in de zon”

  1. Angélique van Lieshout

    Sterkte hebben we nu nog even nodig. Storm… Ik word nog net niet opgeheven om te vliegen, mijn kleine hondje wel, en dat zonder vleugels!
    Geniet daar bij jullie maar volop van zon en hogere temperaturen!

    1. Kijk, Zuid-Frankrijk!

      Extra sterkte dan maar, ik las in de krant dat jullie een heel onstuimig weekeinde tegemoet gaan. Hou je hondje maar goed vast!

  2. Antje Keller-van Mol

    Heerlijk die LENTE !
    Geniet daar met volle teugen!
    Ik geniet altijd van de smeuende verhalen.
    Dank daarvoor!
    Zit met mijn gedachten in St. Martin de Castillon, vlakbij Apt.

Laat een antwoord achter aan Kijk, Zuid-Frankrijk! Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven