Not so Nice

do 9 mei 2019

Ik moest iemand ophalen van het vliegveld van Nice. Dat is mijn hobby niet. Ik moet dan de A8 op en mijn relatie met die autoroute is niet je dát. Misschien overdrijf ik, maar volgens mij wordt er in de 30 jaar dat ik hier woon, echt altijd wel ergens aan die weg gewerkt. Dan schiet het niet op als je op tijd op dat vliegveld moet wezen. Ik ben wel zo verfranst dat ik te laat komen heel gewoon vind, maar dat kun je mensen die uit een ander en wellicht iets punctueler land komen invliegen, niet aandoen. Al helemaal niet als ze niet of nauwelijks Frans spreken. Ik bedoel, ik ben altijd een beetje opgefokt – of hoe heet dat tegenwoordig in nieuw Nederlandsch – als ik beloofd heb iemand in Nice op te pikken. Zeker als je weet dat de kans niet gering is dat je op die A8 in een file verstrikt raakt. En niet alleen tijdens de spitsuren, les heures pointées. Nee hoor, op elk moment van de dag kun je zomaar gedwongen worden tot aansluiten achter in een onverwachte rij. En dan maar hopen dat die auto achter je ook op tijd remt. Die matrixborden boven de weg geven doorgaans de info van een half uurtje of langer geleden. Ik ben principieel en zelfs fundamenteel tegen bouchons, maar ja, dat slaat natuurlijk nergens op.
Moet ik ‘en passant’ toch even een van m’n heimelijke genoegens bekennen: ’s ochtends voor het ontbijt op het terras of in de serre kijk ik altijd snel even naar het RTL-Nieuws. Nog iets spannendst gebeurd in het oude vaderland? Meestal niet, en anders heeft RTL dat wel grandioos gemist. Ik vind die licht getoonzette Jan de Hoop ondanks het matinale tijdstip best te pruimen, vooral als hij je na weer zo’n nixige nieuwsupdate een fijne dag wenst ‘namens het hele team en dan vooral namens….’ En dan volgt de naam van iemand die geen buitenstaander kent en die waarschijnlijk achter de schermen in een deuk ligt. Of gewoonweg niet bestaat, dat kan ook. Maar mij gaat het toch vooral om de verkeersinformatie. Niet dat ik ook maar iets te maken heb met 10 km file en 5 kwartier vertraging bij de Van Brienenoordbrug of zo, gelukkig niet zeg, maar ik kijk gretig naar de verbijsterende cijfertjes. Zóveel vastloperij, in zo’n klein landje. En maar roepen dat het ‘niet vol’ is. Mocht de echtgenoot ook de sponde reeds verlaten hebben, dan doen we een weddenschapje: hoeveel deze ochtend nou weer als je de breekpunten bij elkaar optelt? Vijftig kilometer, honderdtwintig? Wie er het dichtst bijzit, hoeft de sinaasappelen niet uit te persen en krijgt de espresso aangereikt. We weten dat je op vrijdag heel laag moet inschatten. Is ons nooit verteld, maar dankzij die verkeersinformatie weten we nu dat er in Nederland een vierdaagse werkweek is afgesproken. Op vrijdag werkt niemand, anders zouden die files niet zo kort zijn. Waarom we dit kinderachtige spelletje enthousiast spelen? Leedvermaak natuurlijk. Zoals veel mensen naar ‘Ik vertrek’ kijken om te zien hoe er van alles misgaat, doen wij de files. Om vergenoegd vast te stellen dat wij er niet in staan. Dat het toch zo dom niet was te emigreren en hoe te snappen valt dat die automobiele ex-landgenoten gewoon wegenbelasting blijven betalen. Om gezellig stil te staan? Ik heb gehoord dat je wel mensen hebt die zo’n file helemaal geen probleem vinden. Radio aan, broodje eten, beetje koffie uit de thermoskan, met behulp van de achteruitkijkspiegel de maquillage bijwerken, doe maar lekker rustig aan, het is niet anders.
Ik betaal geen wegenbelasting en dat die autoroutes steeds iets duurder worden, soit. Je kunt er ook omheen en langs rijden. Maar ik moet dus toegeven dat dát lekkere leedvermaak me in de steek laat zodra ik over de A8 naar het vliegveld van Nice moet. Ik vrees opstoppingen. Voor de rit van op papier anderhalf uur, trek ik bij voorbaat bijna het dubbele uit. Je weet maar nooit tegenwoordig. Op die A8 lijkt het Nederland wel.
Dit keer viel het mee. Alleen voor de péage ter hoogte van Antibes een minuut of tien in de eerste versnelling, vrachtwagen met pech. Een gemankeerde Portugese combi. Als je zelf een paar jaar in dat land hebt gewoond, verbaast je dat echt niet.
Ik was dus veel te vroeg bij Terminal-2 op Nice. Daar landt de KLM. Geen punt, ik was God of Allah zij dank op tijd en je kunt er en passant goed eten. Maar ja, dan moet je een steile roltrap op met een hellingspercentage waar zelfs een wielrenner op hoogtestage niet aan begint. En ik heb hoogtevrees. Het werd een broodje en een glaasje fris, bij de ‘snack op afhaalhoogte. Je moet iets overhebben voor je gasten en de verkeersveiligheid. En toen keek ik op zo’n bord met ‘arrivées. Schiphol had anderhalf uur vertraging.
We zijn uiteindelijk veilig thuisgekomen. Verder wil het er niet meer over hebben.

10 gedachten over “Not so Nice”

  1. Leuk ! Heb precies dezelfde ervaring ! Het werd steeds voller en dichter om ons heen er werd steeds meer gebouwd in de buurt van Draguinan . Derhalve verhuisd naar de Tarn. Wat een verademing …..wat een vriendelijkheid ..een prachtig toscaansachtig uitzicht ….geen files….en het vliegveld Blagnac van Toulouse ( ongeveer 500.000inwoners) binnen een uur bereikbaar ! De stad Albi met de terrasjes en bezienswaardigheden restaurants goed en betaalbaar ! Een aanrader ! Na twee jaar nog niet een moment spijt gehad van de verhuizing vanuit de Provence. Geen mistral hier !
    We genieten altijd van je stukjes ??? waarvoor dank !
    Groet Coco

  2. Renée, van mijn lijf geschreven weer dit stukje maar het is “aux heures de pointe”, echt waar ;-) . Toen ik nog niet met pensioen was en in Sophia werkte stond ik ook regelmatig in die file of je nou de afslag Cannes of die van Antibes nam onderweg en bij de “sortie” altijd file . . . en toen stopte die ene auto achter me niet . . . gelukkig ben ik er “heelhuids” (alleen maar een whipless) afgekomen maar heb nog jarenlang in de file gestaan en dan angstig in die achteruitkijkspiegel geloerd ! prettig weekend, Ine

    1. Kijk, Zuid-Frankrijk!

      Dag Ine,
      Het is ‘op’ mijn lijf geschreven, echt waar ;-]. En officieel is het inderdaad ‘heures de pointe’, maar hier in m’n plattelandsdorpje zeggen ze heus waar ‘heures pointées’. Komt ongetwijfeld uit het pétanque-jargon (pointer ou tirer), maar ik vind het een leuke verbastering, dus ik laat het lekker staan.
      Ik kan me trouwens goed voorstellen dat je schichtig bent geworden van die klap. Ik heb dat met bosbranden sinds ik er een keertje middenin zat.

  3. Ben het helemaal met je eens, met het “op” m’n lijf geschreven, hahaha zo liep ik er zelf weer in, gebruik het nederlands nog maar zelden, in welk “au milieu de nulle part” – oord ben jij uiteindelijk verzeild geraakt, dacht dat E . . . . . . x niet zo heel ver van je oude dorpje lag . . . nou ja andere kant van Draguignan hè ?!!
    rustig en prettig weekend (de visite is weer vertrokken) Ine

Laat een antwoord achter aan Kijk, Zuid-Frankrijk! Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven