Ik loop al de halve dag van het kastje naar de muur. Stekkers trekken. En nee, dat is geen hobby van me. Maar sinds de laatste keer dat ik te laat was, maakte een gortdroge donderklap in één keer een einde aan al het leven in de satellietontvanger van de tv en de livebox van Orange: de life-line met internet en de rest van de wereld. De nieuwe tv-satellietontvanger moest uit NL komen, voor die livebox mocht ik uren wachten bij het filiaal van Orange in de grote stad in de buurt (lees maar).
En nu rammelt er al een paar uur af en toe een donderroller door het zwerk, soms met iets van een schuchtere lichtflits erbij. Naderend onweer? Zou kunnen. Je weet het niet, dus dan maar voor de zekerheid bij voorbaat de stekkers eruit. Dat is knap onhandig als je ook nog gewoon moet werken, dus als de kust veilig lijkt: hup, de stekkers er weer in. Geeft me meteen weer even de kans om hier te kijken waar de onweren in de buurt zo’n beetje uithangen.
Van regen intussen geen spoor en dat is nou precies waar iedereen hier naar snakt: régen! We beleven de vroegste en intussen ook langste canicule (hittegolf) van het jaar sinds het begin van de weersmetingen. Denk 35-40+ graden in de afgelopen weken. En hoewel Provençalen zo’n beetje het hittebestendigste volkje van Frankrijk zijn, moet het zo langzamerhand toch echt niet veel gekker worden. Tuurlijk, er werd wat afgeklaagd tijdens het veel te koude en door de mistral geteisterde voorjaar. Maar sinds het weer dan eindelijk is omgeslagen, klagen we nog veel harder. De wijnboeren vooral over de straks misschien wel mislukte wijnoogst (maar dat doen ze elk jaar), de middenstanders op het dorp wegens de toeristen die wel/niet komen (doen ze ook elk jaar) en ik klaag volop mee. Hoort erbij, als je de kroeg frequenteert en in de locale épicerie en de dorpscave je boodschappen doet. Intussen zie ik ook wel dat dit weer een beetje extreem is. Dat m’n honden – en zelfs de kat – het zo langzamerhand niet meer trekken, (ze badderen 2 x per dag in de rivier, ja, zelfs de kat baadt pootje), dat de bomen in het bos de bladeren slap laten hangen, dat de stroomstoringen toenemen omdat er overal ineens airco’s draaien en het zwakke Zuid-Franse elektriciteitsnet daar helemaal niet op berekend is. Kleine dorpjes in het achterland als het onze voelen dat het eerste: is er aan de kust en in de stad meer stroom nodig, dan krijgen wij minder. Geldt trouwens ook voor het internet.
Intussen zit ik al een tijdje te tikken en is er van naderend onweer in de verste verte geen sprake meer. Weg, overgedreven, elders neergeslagen met de zo broodnodige regen.
Onze grote Provençaalse schrijver en filmmaker Marcel Pagnol (1895–1974) bedacht er in 1953 een prachtig filmverhaal over: Manon des Sources. Ook toen al kon het gebrek aan regen voor enorme catastrofes zorgen. Er kwamen zelfs dooien van. Wie het plot wil weten klikt hier. Die film liep trouwens een beetje uit de hand. Pagnol was iets te enthousiast te werk gegaan, hetgeen resulteerde in een rolprent van liefst 4 uur. Vond de distributeur wat teveel van het goede, dus die zette er rigoreus de schaar in. Pagnol pissig, filmproject afgeblazen. “Maak ik er toch een boek van”, bedacht Pagnol. Het werden er twee, Jean de Florette – zeg maar de eerste twee film-uren – en Manon des Sources – deel twee – samen uitgebracht als L’Eau des Collines. In 1985 pikte regisseur Claude Berri het verhaal op en verfilmde het – eveneens in twee delen – met een sterrencast van Gerard Depardieu, Yves Montand, Daniel Auteuil, Emmanuelle Béart… Kaskrakers, ruim 7 miljoen bezoekers alleen al in Frankrijk, tot het cultureel erfgoed bestempeld door toenmalig president François Mitterand.
Prachtig allemaal. Maar intussen hier nog geen spatje regen. En het rommelt nog steeds in de verte. Stekkers trekken?

10 gedachten over “Geen spatje”

    1. Kijk, Zuid-Frankrijk!

      De laatste keer dat het insloeg was via de telefoonkabel… Volgens Orange niks aan te doen, behalve de stekkers eruit.

  1. René Lardenoije

    Inderdaad het was snikheet in het zuiden van Frankrijk. Op de terugweg hadden we 47 graden zaterdag. Wat een canicule.
    We hebben op Uw terras een Rosé en koffie en bier gedronken. Echt vooroorlogse prijzen. Hopelijk heeft de serveerster U de groeten gedaan. Nu kunnen we Nog meer genieten van Uw verhalen, omdat we alles herkennen.

    1. Kijk, Zuid-Frankrijk!

      Aha, waren jullie dat, met de Côte & Provence onder de arm? De kroegbazin (nadrukkelijk geen serveerster) heeft de boodschap doorgegeven. Merci, en insgelijks.

  2. Prachtig weergegeven, we wonen wel niet in de Provence, maar hier in Auvergne, Allier, hebben we vergelijkbaar weer. Ook hier is het zwoegen en hopen op die enkele druppels.

  3. Bonjour Renee, we komen ook naar de Var en de Luberon, het klinkt allemaal niet zo geweldig zo met die canicule, maar we komen toch. Je boek in de koffer. het dorp waar je woont weet ik niet maar is niet heel belangrijk. Ik neem aan dat je niet dezelfde toestanden zou willen als Peter Mayle. Ik geniet van je nieuwsbrieven en je heerlijke recepten en nu ook van je boek, kan niet wachten om te gaan lezen en te gaan genieten van alle tips die je inmiddels gegeven hebt. De film Jean de Florette en Manon de Sources hebben we al enkele jaren in ons bezit en bekijken deze ook af en toe, een geweldige, mooie film en een pracht van een verhaal, geweldige acteurs en de locaties zijn zo mooi, diversen al bezocht. Bon, merci Renee, sterkte met de canicule……………………

    1. Kijk, Zuid-Frankrijk!

      Ow, nou ga ik blozen: dezelfde toestanden als Peter Mayle! Mocht ik willen zeg. Maar wat fijn dat jullie fan zijn. Un grand merci! En vanzelfsprekend veel vakantieplezier.

Laat een antwoord achter aan Peter Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven