Raoul Duchemin schrijft al jaren over restaurants en eten & drinken in Zuid-Frankrijk. Met enige regelmaat levert hij ook bijdragen aan ‘Kijk, Zuid-Frankrijk!’

Met het oog op de ‘feestdagen’ waarvan ik nooit zo goed snap wat er eigenlijk te vieren valt, stroomt mijn mailbox dezer dagen bijna over van de reclame voor kerst- oudejaarsavondmenu’s. Vrijwel elk restaurant in deze contreien hoopt dat ik op Noël of Saint-Sylvestre langskom. Het antwoord is nee. Nog afgezien van het aangezwengelde prijspeil is mijn bezwaar dat er bij zo’n gelegenheid niks te kiezen valt. Dat ze het in de cuisine een beetje overzichtelijk willen houden als het op zo’n speciale avond bij veel restaurants zo ongeveer uitverkocht huis is, alle begrip. Maar terwijl ik over het algemeen tamelijk flexibel ben, word ik obstinaat als keuzevrijheid à la carte kansloos gedoemd blijkt. Bovendien zitten er in die cipier-streng verplichte menu’s nogal vaak ‘producten’ die me niet aanspreken, of waarvan ik vind: dat kan niet. Ik heb die menu-mailtjes natuurlijk wel bekeken en zag bijna overal foie gras staan. Ik weet ook wel dat ganzenlever van oudsher een klassieker is in de Franse gastronomie. Die zeker bij feestmaaltijden niet mag ontbreken. Maar ik had enige hoop dat in een beschaafd land als dit het besef is doorgebroken dat foie gras best lekker, maar in de eerste plaats gruwelijk is. Zelfs in New York wordt de verkoop ervan binnenkort verboden. Maar nee, in vrijwel alle festive menu’s die ik toegezonden kreeg, staat foie gras prominent vermeld. Ik werd er somber van. En dacht: er valt eind december dus inderdaad niets te vieren.

Raoul Duchemin