Nou dat weer. Onze vooruitstrevende burgemeester heeft in zijn energieke voortvarendheid een bord laten plaatsen naast het stadhuis. Niet zomaar een bord, maar een hoogst modern elektronisch zelfstandig verspringend mededelingenbord. Niet dat er wat mee te delen valt, hier gebeurt nooit iets, maar het oogt natuurlijk wel lekker eigentijds. Het gevaarte klieft het smalle trottoirtje naast het gemeentehuis, gevestigd in een sober maar karakteristiek voormalig kapelletje van de Pénitens Blancs, in tweeën. En je hoofd ook als je niet oppast, de onderkant van het bord zit zo ongeveer ter hoogte van de haarlijn. Wat dat betreft vormt het bord tevens een acuut gevaar voor bezoekers van de naastgelegen dorpskroeg voor wie een botsing zo ongeveer op hun weg ligt, zeker met een slok op.
Nog een vervelende bijkomstigheid is dat er op de doorgaande weg aan de andere kant naast het bord een verkeersdrempel ligt. Een ‘dos d’âne’ noemen ze dat hier, een ezelsrug. Dat was al een vervelend obstakel (we hebben er zelfs twee achter elkaar), maar sinds dat bord er naast staat is het zelfs levensgevaarlijk geworden. Weet ik uit ervaring. Kijk, die drempels zijn te hoog volgens de geldende normen, ik schat toch al gauw zo’n centimetertje of tien. Door achterstallig onderhoud is ook nog nauwelijks te zien dat er een tweetal ferme dwarsliggers op je pad komt, er staan geen waarschuwingsbordjes bij. Officieel zouden die drempels allang vervangen moeten zijn, maar om de een of andere reden heeft onze groene burgemeester daar niet zo’n haast mee. Bijgevolg stuitert vrijwel iedereen die niet met de situatie ter plekke bekend is met een klap op de ezelsruggen. En nee, daar hoef je niet hard voor te rijden, ook met een slakkengangetje krijg je een optater. Zelfs als je wéét dat je voor zo’n drempel moet afremmen moet je ernstig geconcentreerd die hindernis nemen. Voor twee drempels achter elkaar, met een tussenruimte van slechts enkele tientallen meters, is zelfs opperste alertheid geboden. Ik schrok me dus kapot toen ik voor het eerst langs dat vers geplaatste mededelingenbord hobbelde en het ding ineens van boodschap verschoot. Van ‘BIENVENUE!’ naar ‘nous avons 16 ºC aujourd’hui’. Dat alles in een fluoriserend elektronisch lettertype dat per mededeling van kleur verschoot. In de categorie zinloze mededelingen een toppertje, maar het scheelde niet veel of ik had de kroegbazin van de achterliggende zebra gereden. Op dit centraal gelegen punt van het dorp liggen er trouwens 5 over een traject van circa 40 meter, waarvan drie schuin naast elkaar op het dorpspleintje. De kroegbazin was met dozen en een vuilniszak op weg naar de vuilcontainers zo’n twee straten verderop. De burgemeester heeft namelijk in zijn onverdroten groene ambities ondergrondse afvalcontainers laten aanleggen op het dorpspleintje zelf, nabij de kroeg, de tabac, de slager en de bakker. Helaas hebben die dingen zulke kleine openingen dat de hele middenstand die wat weg te gooien heeft naar de ‘ouwe bakken’ uitwijkt die een eind verderop bij het schooltje staan. En doordat die spuuglelijke vuilbekken (vier op een rij) voor gescheiden afval, pal naast het monument voor de gevallenen en de fontein ook nog eens het dorpspleintje ernstig ontsieren, is er de laatste tijd sprake van behoorlijk gemor. Ook bij de vuilophaaldienst trouwens, die wekelijks vrijwel voor niets die ondergrondse containers moet openslopen. Om even verderop bij het schooltje een stelletje overvolle poubelles à l’anciennes leeg te halen.
Over de laadpaal voor stekkerauto’s die de burgemeester vorige winter liet plaatsen en waarvan niemand in het hele dorp ooit gebruik maakt (hier rijden we in ouwe dieseltjes) zullen we het maar niet hebben. Over het door de burgemeester geambieerde glasvezelnetwerk dat ons vóór 2023 van razendsnel internet moet gaan voorzien ook maar niet, daar zit vooral onze ambitieuze burgemeester zelf op te wachten.
Sinds enige tijd mag ons dorp zich ‘village de caractère’ noemen. Vanwege het authentieke Provençaalse karakter dat het dorp typeert. Ik vraag me af hoelang die onderscheiding bestand zal blijven tegen het futuristische karakter van de burgemeester. In maart zijn er gemeentelijke verkiezingen. On verra.