Je wordt weleens getipt en er was me door verschillende mensen vrij dwingend voorgeschreven dat ik een keertje naar Tourtour (Var) moest. Ik was er eerder geweest, een min of meer charmante toeristische trekpleister, een van die ‘plus beaux villages de France’. Vanwege zijn ligging op 630 meter hoogte afficheert het dorp (600 inwoners) zich graag als ‘village dans le ciel’, wat een beetje bombastisch is. Er zijn in de Var immers een paar veel hoger gelegen gemeenten. Mons bijvoorbeeld op 800 meter en Bargème op 1.097 meter. Maar oké, als het helder weer is kun je tot wel 300 km ver weg kijken. Een vriend heeft er een tijdje gewoond, op een heuvel iets buiten het centrumpje. Vanwege de vrijwel permanente wind keerde hij Tourtour toch de rug toe.
De tipgevers hadden op restaurant La Table gedoeld. Dat kende ik van naam dankzij de vermelding op de Bib Gourmand-lijst van Michelin. Ik had gereserveerd en dat was maar goed ook: uitverkocht huis. Nou is daar niet zo heel veel voor nodig, bij een stuk of acht tafels. Op de zolder. Ik vond het een beetje benauwd, er waren alleen van die Velux dakvensters. “Op zolder in de hemel”, grapte de tafelgenoot. Je weet het niet, maar ik vermoed dat de hemel iets meer uitzicht biedt.
Ik bestudeerde de kaart en die van de wijn. Van die laatste schrok ik. Bib Gourmand staat voor een vriendelijk prijspeil, voor de maaltijd. Passen daar dan gepeperde wijnprijzen bij? Ik schatte een gemiddelde van € 50 à € 60. Tuurlijk, om enigszins rendabel te draaien moeten restaurants vooral aan de wijn verdienen. Alle begrip, al helemaal nu er zelfs in Zuid-Frankrijk bij het eten minder wijn wordt gedronken, ook in de restaurants. Ik keek om me heen, het watermanagement leek me bij dit déjeuner duidelijk aan de winnende hand. Ik word daar nooit zo vrolijk van. Ik bladerde verder in de wijnkaart en stuitte op een omvangrijk hoofdstuk digestieven. Cognac, armagnac, calvados en heel veel tamelijk exclusieve rums. De chef moest een liefhebber zijn, dat kon niet anders. Maar ja, wie durft er tegenwoordig nog aan de lokgroep van het digestief toe te geven? Ik ook nog maar zelden, zelfs als ik niet hoef te rijden.
De tafelgenoot en ik gingen voor het menu van € 47 en van de wijnkaart koos ik uiteindelijk de rosé 2018 van het Corsicaanse Domaine Fiumicicoli (€ 39). Voortreffelijk! Ik weet niet waarom niet iedereen dat al lang weet, maar op Corsica maken ze uitstekende rosé, waarvoor je vaak niet de hoofdprijs betaalt.
De maaltijd opende voor mij heel overtuigend met ravioli, gevuld met garnalen en spinazie in kreeftbouillon en streepjes zwarte truffel. Mijn hoofdgerecht was geroosterde zeeduivelstaart in champagnesaus en ik moet zeggen: top! Niet vaak zo’n subliem bereid en vooral lekker ‘visje’ voorgezet gekregen. Aan de overzijde van de tafel werd vol lof gesproken over de duif met champignon-risotto in vijgensaus.
Bij de desserts haalde chef Laurent Guyon (maître restaurateur) nog een keer verrassend uit: crème brulée met iets van groene thee en moelleux au chocolat met olijfolie-ijs. Genieten!
Ik ga zeker terug naar dit adres. Maar dan van de zomer als we op het bescheiden terras buiten kunnen eten.
Terzijde: er zijn méér Bib Gourmand-adressen waar op een veel hoger niveau wordt gekookt dan je zou verwachten.
La Table, 1 Travers du Jas les Ribas, Tourtour, +33 (0)4 94 70 55 95.

Raoul Duchemin