Tip voor straks! Favoriet: Lourmarin in de Vaucluse

zo 29 maart 2020

Categorieën: ,

Door Margôt van Slooten-Preng

Margôt van Slooten-Preng is vinoloog, met een passie voor de Provence. Je kunt haar volgen op haar blog ‘Tussen Noordzee en Méditerranée’ https://margotvanslooten.com
Op Kijk, Zuid-Frankrijk! vertelt ze over wijn en over haar belevenissen.

Het is een beetje raar om in deze periode met een vakantietip te komen. Maar over een tijdje zal de beul corona zelf wel opgeknoopt zijn, hoop ik, en kunnen we weer onbelemmerd van en in Zuid-Frankrijk genieten. Zodra het kan, ga ik dan naar Lourmarin in de Luberon, de Vaucluse. Eén van die ‘plus beaux villages de France’. Hoewel het dorp de naam heeft een tikje snobistisch te zijn, ben ik dol op deze village. De status ‘snob’ dankt Lourmarin volgens mij vooral aan de toeristen: kouwe kak uit Parijs of met strooien hoed getooide toeristen met hun veel te grote auto’s en dito mond, die de weinige parkeerplaatsen in het dorp confisqueren. De dorpsbewoners en winkeliers lijken mij echter volkomen normaal, vooral in de vroege, toeristloze ochtenduren is er altijd tijd voor een praatje over het weer, eten of wijn. Tussen haakjes: op vrijdagochtend is er een zeer druk bezochte Provençaalse markt. Als je niet heel vroeg bent, kun je parkeren wel vergeten.

Beknopte terugblik
De geschiedenis van Lourmarin, 50 km ten oosten van Avignon, nu iets van 1.200 inwoners, gaat terug tot Romeinen, of nog eerder. Ga ik het niet over hebben. Nou, een beetje dan. Want het dominerende kasteel (foto bovenaan), dat is wel wat. Gebouwd tussen 1475 en 1560, bestaat uit twee delen, waarvan één als eerste kasteel in Frankrijk in renaissancestijl, je kunt er een kijkje nemen. Verder is er de protestantse tempel, historisch monument. Lourmarin was lang een enclave van de hugenoten.
Ook zo’n historisch monument is La Fontaine de la Place. Maar meer bijzonder vind ik La Fontaine aux trois masques. Volgens de gevierde Provençaalse romancier Henri Bosco (1885-1976) vertegenwoordigen die drie hoofden de natuurlijke elementen van de omgeving: de Rhône, La Durance en de Luberon. Een ander idee is dat je kijkt naar Neptunes, de god van het water, Apollo, de god van de schoonheid en Pan, de god van de kuddes en de herders. Tja. Er is trouwens nog een tweede beroemde schrijver die bij Lourmarin hoort: Albert Camus (1913-1960), zijn boek La Peste wordt nu weer veel gelezen. Verongelukte ‘en voiture’ op weg van Lourmarin naar Parijs, hij ligt in het dorp begraven.

Als de bakker open gaat
Terug naar nu. Smalle straatjes, oude huizen, galerietjes, zoals je dat mag verwachten. Het leukste terras is Café Gaby. Je kunt er de hele dag terecht, vanaf 07.00 uur. Zoals het hoort: als de bakker open gaat, moet je ook koffie kunnen krijgen. Dát is wat zo aantrekkelijk is aan het Zuid-Franse leven. Ondenkbaar dat je in het noorden van Nederland voor je aan het werk gaat, terecht kan in het dorpscafé voor een dagelijkse ochtendkoffie. Een croissant erbij koop je (behalve op maandag), eerst bij de bakker, boulangerie Stéphane Riquier. De bakkerswinkel bevindt zich op deux-pas van het terras. Specialiteit van het huis: de Gibassier, een koek van zanddeeg op basis van olijfolie. Daar zal ik het later nog een keer over hebben.
Het dagelijks leven op dit terras, met zijn markante bezoekers, wordt veelvuldig vastgelegd door de buurman van het café: de flamboyante kunstenaar Isirdi. Hij weet de clientèle van het terras – maar ook het fijne landschap rondom Lourmarin – (wijnranken, olijf- en amandelbomen) treffend vast te leggen in zwierige penseelstreken. En ik snap hem wel: het is heerlijk om de toeristen die door het smalle straatje flaneren, ongegeneerd te observeren. Vooral wanneer je een tafeltje met-de-poot-op-de-trottoirband kiest. Ogen en oren te kort daar, er is altijd iets te zien. En op het moment dat je aan de ene kant van de weg een bijzonder creatuur ontwaart, wringt zich vanaf de andere kant een bestelbusje het beeld binnen met een vracht verse groenten voor de lunch. Begroetingskussen links en rechts. En ongeduldig geclaxonneer (van snobs waarschijnlijk). Puur genieten, dit dagelijks toneelstuk.

Uit eten:
Auberge La Fenière, 1660 Route de Lourmarin (1,6 km, in Cadenet), www.aubergelafeniere.com Eén Michelinster. Zelfde adres de Bistrot La Cour de Ferme.
Le Numéro 9, 9 Rue du Temple, +33 (0)4 90 79 00 46.
La Calade de Lourmarin, Rue de la Juiverie, +33 (0)4 90 68 04 44.
Monk’Afe, 8 Rue du Temple, +33 (0)6 29 11 43 28 (crêpes).
Bamboo Thai, Route d’ Apt, +33 (0)4 90 68 88 15.

2 gedachten over “Tip voor straks! Favoriet: Lourmarin in de Vaucluse”

  1. Over de Gibassier, een koek van zanddeeg op basis van olijfolie wil ik later op deze plek nog meer komen lezen.

    Hier zijn de toeristen weggevaagd uit het Centrum van Amsterdam. Schrijf niet te mooi over jouw eigen habitat. Voor je het weet worden jullie daar overstroomd met snobs en andere irritante bezoekers. Die Corona Crisis zal toch ooit een einde gaan vinden?

    Stille groet,

    1. Kijk, Zuid-Frankrijk!

      Rob, Ik schrijf dit niet zelf. Maar Margôt van Slooten-Preng, een van onze mede-journalisten. En ja, die coronacrisis vindt vast wel ergens een einde. ‘t Duurt alleen nog even…

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven