Stampij & trammelant

wo 27 mei 2020

Categorieën: ,

Door Peter Hooft

Noem het gerust een afwijking, maar ik koester mijn verslaving aan dorpsrellen die er níet toe doen. En dan kom ik ‘en Provence’ dus ruimschoots aan mijn trekken. Allicht bestaat er opwindender doping, maar doe mij maar een schandaal van lik-je-me-vestje, daar word ik pas echt vrolijk van. En dan vooral als de regering in Parijs erover wordt lastiggevallen. Je zou denken dat die mensen daar soms iets anders aan hun hoofd hebben.
Ik werd getipt over een heuse en tevens echt culturele rel in het Varoise gehucht Entrecasteaux, zo’n ‘village de caractère’. Dan praatje over een dorp dat qua oude stenen wel iets te bieden heeft, maar niet mooi genoeg is om toegelaten te worden tot de eredivisie van ‘les plus beaux villages de France’. Ondertussen hebben ze in Entrecasteaux wél een château met een ‘jardin française’ waarvan ik nog nooit gesnapt heb waardoor zo’n tuin typisch Frans zou wezen. Geen baguette, geen Citroën te bekennen. Oké, ik ben niet zo van het plantaardige. Ik weet nu wel dat die jardin in Entrecasteaux ontworpen is door de toenmalige groen-architect André Le Nôtre (1613-1700) die onder Louis XIV ook de Tuinen van Versailles voor zijn rekening nam. Daar had hij wel iets meer ruimte, denk ik.
Nu De Kwestie.
Naast dat château (privé-bezit) loopt een steil straatje en daar vind je de galerie van Patrice Chambrier, zelf ook kunstenaar. Hij dacht tijdens de ‘confinement’ toen er toch niemand langs kwam, laat ik eens lekker los gaan op m’n galeriemuren. De buitenmuren wel te verstaan. Street-art met een boodschap: de gezondheid van de planeet, de nieuwe wereld met robots en dieren, de volgende generatie, noem maar op. Ik heb geen oordeel over het kunstzinnige gehalte van wat hij gemaakt heeft. Ambachtelijk lijkt het me geen sinecure. Klik hier voor een time laps van zijn kunstwerk in wording.

Helaas, hij mocht zijn muren helemaal niet beschilderen. Ook vanwege dat château en dat ‘village de caractère’. Maar nu komt het: hij is er tijdens de ‘confinement’ weken mee bezig geweest en burgemeester Romain Debray ontdekte pas ná het ‘déconfinemt’ dat zijn dorpje met street-art onder de titel ‘Coup de guele en images’ (20 meter lang, 3 meter hoog) verrijkt was. Het gemeentehuis ligt schuin tegenover die galerie.
Burgemeester Romain Debray (in de eerste ronde van de raadsverkiezingen met 100% van de stemmen herkozen) zal wel een tijdje niet in zijn raadhuisje geweest zijn.
Mede onder druk van de raadsleden eist hij verwijdering van de culturele bijdrage ‘Grote bek’ van Chambrier. Die heeft nu in Parijs de minister van Culuur Restier ingeschakeld. Of deze even wil besluiten of het kunstwerk gehandhaafd dan wel anderszins gered moet worden.
Dat vind ik dan leuk. Een burgemeester die een beetje laat wakker werd, een minister die moet oordelen over kunst in een gehucht waarvan hij nog nooit gehoord heeft. Stampij en trammelant over Dinky Toy-affaires, het is altijd genieten.

3 gedachten over “Stampij & trammelant”

  1. Kunst trekt toch toeristen aan???
    Heeft de burgemeester daar wel aan gedacht?
    Graag een ‘ wordt vervolgd’…

Laat een antwoord achter aan O.Stulemeijer Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven