Waarom zouden we niet een beetje verderop kijken? Ik heb het hier meestal over ‘mijn’ Zuid-Frankrijk, waarvan het ook nog maar de vraag is hoe je dat moet definiëren. Als je eens wist hoeveel ruzie er al meer 100 jaar gemaakt wordt over waar de Côte d’Azur nou eigenlijk begint en eindigt. Ik zal er volgende week iets over laten vertellen.
Je hebt nu corona. De Fransen is gevraagd deze zomer in eigen land te blijven. Dat doen ze in overgrote meerderheid ook.
“Waar gaan jullie dan naartoe?”, vroeg ik Franse kennissen in mijn dorp.
“Naar de Dordogne.”
Het leek me een aardig eindje rijden, maar aan de andere kant, het is gewoon Zuid-Frankrijk, maar dan zuid-west Frankrijk. Ik ben er weleens wezen rondneuzen, niks mis mee, en qua sfeer en natuur eigenlijk niet zo heel veel anders dan bij mij in de Provence.
Ik heb een tijdje Britse buren gehad die er elke zomer naar toe gingen. Familiebezoek. Er wonen daar kennelijk veel Engelsen, zal er ook wel mee te maken hebben dat het klimaat er normaal gesproken mild en niet zo subtropisch is.
Ik herinnerde me van toen, een schitterende rit door de Dordogne-vallei en dat je in die rivier kon zwemmen. Of je huurde een kano.
Uiteindelijk belandde ik toen in Carennac, een – hoe zeg je dat – elegant dorp uit de Renaissance. Met een spannende, vooral religieuze geschiedenis, de kerk Saint-Pierre met een beroemde kloostergang. Ik wist helemaal niet dat Carennac op die lijst van ‘plus beaux villages de France’ stond. Achteraf begrijp ik dat heel goed. Je hebt in die omgeving trouwens meer van die onderscheiden en eigenlijk niet te missen ‘villages’. La Roque-Gageac, Beynac-et-Cazenac, Domme, ik weet niet of ik wel compleet ben.
Toen mijn kennissen weer thuis waren, vroeg ik: “Én?”
Ze waren ‘par hasard’ ook in Carennac geweest. Goed gegeten bij Chez Paul en ze vertelden me over de ‘cabécous de Périgord’, blijkbaar een geitenkaasje met eendenborst en sinaasappel. Het leek me wel wat.
Ze zeiden ook: het is daar even mooi als hier en als we nou eens daar naartoe emigreren, zo duur als hier is het er niet.
Dat vond ik dan weer minder om te horen.
Aardige mensen die je allicht uit het zicht verliest.
De Dordogne zou natuurlijk ook kunnen
Door Renée Vonk-Hagtingius
Dit bericht delen op:
Nou wij wonen in de Dordogne . In de Perigord vert en om duidelijker te zijn tussen Brantome en Perigieux in. Dans la campagne dus. En, inderdaad De Dordogne is prachtig . Klimaat mild , hele vriendelijke bevolking en ‘n gewild vakantiegebied. Wij hebben ons huis in 2001 gekocht, de eerst jaren alleen voor de vakanties en sinds 2013 wonen wij permanent hier. De rust, de stilte, de prachtige vergezichten en zo verschrikkelijk mooi. In de buurt van Riberac wonen inderdaad veel Engelsen, al jaren.
De Dordogne, ach hoe mooi !!! ‘N echte aanrader.
Ach, en dan de vallée de Dordogne. Echt mooi maar ligt niet in het departement de Dordogne maar in het departement de Corrèze waar we ook trots op zijn.
Eigenlijk is het de Lot, maar voor mij hoort het er allemaal bij. En mooi is het er zeker.
We zijn het helemaal eens Peter.
Gezocht en bij toeval gevonden,
Na een Bourgondische vijfjarige zoektocht beland op de grens Lot/Dordogne met hemelse natuur en wolkjes van rozengeur met
zacht rood-rose avondzon.
Ja, dit sprookje beleven in deze toch wat mindere tijden is geen inspanning hier, maar van de opperste orde geluk en rust, culinair genot en fijne mensen.
Wat een prachtige poëtische beschrijving. Ja, dat is een sprookje om volop van te genieten.