Vakantietipje: Saint-Paul-de-Vence

In het hoogseizoen loop je er over de hoofden (dit jaar voornamelijk Franse hoofden), maar een visite aan het min of meer legendarische Saint-Paul-de-Vence (Alpes-Martimes) is in september/oktober goed te doen. Oorspronkelijk een natuurlijk observatorium, maar inmiddels – na St. Tropez – het beroemdste dorp van de Côte d’Azur, ook al ligt het helemaal niet aan zee. Eind jaren twintig van de vorige eeuw ‘ontdekt’ door de artistieke gemeenschap van de Côte onder leiding van de schilder Pierre Bompard (1890-1962). Men kwam per trein naar Saint-Paul, maar allicht niet in de eerste plaats vanwege de unieke ligging van het dorp. Want er was daar een theater met naaktdanseressen. Maar ook de natuur en het uitzicht zullen vast wel als ‘inspirerend’ hebben gegolden. En dat is eigenlijk nog steeds zo. Je had toen de kroegbaas Paul Roux, die dacht dat al die kunstenaars waarschijnlijk ook wel wilden blijven slapen. Dat werd dus de herberg La Colombe d’Or, nog altijd een vermaard adres. Echt ‘iedereen’ heeft er geslapen. Nu is de ‘auberge’ misschien eerder een museum dan een hotel-restaurant. In elk geval wordt er meestal vrij somber over de keuken bericht. Maar de muren zijn behangen met de werken van destijds onbekende kunstenaars die hun rekening niet konden betalen en dan maar een schilderij achterlieten.

Een ‘authentieke pétanque-ervaring’
De nationale doorbraak kwam pas in de jaren vijftig en was te danken aan de dichter en scenarioschrijver Jacques Prévert (1900-1977). Zoals zovelen vluchtte hij in juni 1940 aan de vooravond van de Duitse inval uit Parijs, hij hoopte in de filmstudio’s van Nice werk te vinden en belandde in Saint-Paul. Na de oorlog kwam zo ongeveer half beroemd Parijs hem achterna naar het dorp. Van Picasso, Matisse en Aznavour tot Seth Gaaikema, Jan Cremer en Ivo Niehe. Schilder Marc Chagall ligt er begraven. Yves Montand en Simone Signoret trouwden er, Willem Duys woonde er, Roger Moore, Tina Turner en de toenmalige Belgische koning Albert II (altijd op de motor) aten er.
Saint-Paul is een mooi oud dorp, met galerietjes en zo. Tevens hoogst commercieel georiënteerd. Zo kun je bij het Office du Tourisme even een ‘authentieke pétanque-ervaring’ bestellen voor de deur van het overigens prima café de la Pace, waar je – volgens zeggen – ’s werelds meest gefotografeerde pétanque-veldje vindt.
Wie daar minder belangstelling voor heeft: er is sinds kort een wandelroute aangelegd onder de vestigingsmuren en dat overzichtelijke traject is meer dan de moeite waard. Zeker in het najaar als het niet meer zo warm is. Je krijgt onderweg ook allerlei historische informatie. Als je er bent, kunt je het beste gaan eten in Le Tilleul, Place du Tilleul, aan het begin van het dorp: www.restaurant-letilleul.com