Patatas bravas op z’n Provençaals

Wat een rare dag vandaag, weer-technisch dan. Of eigenlijk begon het gisterenavond al. We zaten buiten op het terras, nog aardig warm, en zagen het sneller dan we gewend waren donkeren. Het halve maantje dat even dacht de nacht te gaan domineren, werd al snel achter een paarsig wolkendek opgeborgen. Niet veel later de eerste onweersflitsen, die rap in snelheid en intensiteit toenamen. Maar geen klap gehoord, alles bleef onwaarschijnlijk stil. Voor de zekerheid toch maar de stekkers eruit getrokken – je weet het hier nooit – maar vanochtend hing er alleen maar een miezerig regentje rond, dat zelfs de honden niet afschrikte; er kon gewoon gewandeld worden, koud was het ook al niet. Dat was een uurtje later wel anders, zelfs de echtgenoot besloot dat de korte broek wel (tijdelijk vanzelfsprekend!) de kast in kon. Tegen lunchtijd had die er weer uit gekund, maar toen stak de mistral op en blies zo’n beetje de stoelen van het terras. Buiten lunchen konden we wel vergeten. Dat geeft het nodige chagrijn, daar moet je dus iets lekkers tegenover zetten. Is gelukt: patatas bravas. Gefrituurde aardappeltjes met twee (pittige) sauzen. Van origine een Spaans hapje, maar dan op z’n Provençaals. Met kruidenaïoli en arabiata, wat dan eigenlijk weer Italiaans is, dat zijn dan ook onze buren. Vond ik wel passen bij al die rare weerswisselingen van vandaag. Want na de lunch werden we nog getrakteerd op een paar ferme hoosbuien, terwijl er nu weer een mooie zonsondergang wordt gecombineerd met windstilte en een aangename temperatuurstijging. Hm, misschien zit buiten dineren er nog wel in…

Ingrediënten:

1 kg stevige aardappelen (rozeval, rattes) in elk geval geen bloemige soort
olie om te frituren

Voor de kruidenaïoli:
2 grote eierdooiers
1 theelepel mosterd
8 teentjes knoflook
1 eetlepel citroensap
2 eetlepels Garlaban (of andere eau de vie)
½ bosje platte peterselie
½ bosje basilicum
2 takjes dragon
zout en peper
olijfolie

Voor de arabiata:
1 blikje gepelde tomatenblokjes (400 gr)
½ bosje verse basilicum
1 ui
2 tenen knoflook
1 afgestreken eetlepel pesto
handvol zwarte olijven zonder pit
4 eetlepels tomatenpuree
1 theelepeltje sambal, of wat tabasco
olijfolie

Bereiding van de aardappels:
Schil ze, of boen ze schoon als ze liever in de schil eet.
Snij ze in schijven of blokken, en kook ze kort aan in ruim kokend water met een snufje zout. Je moet er een vork maar net een beetje in kunnen prikken.
Gooi ze in een vergiet en laat ze uitlekken en afkoelen.
Frituur ze daarna in de hete olie, laat ze uitlekken op keukenpapier.

Bereiding van de kruidenaïoli:
Doe de gepelde knoflooktenen samen met de basilicum en de peterselie (de grofste stelen verwijderen) plus de blaadjes/naaldjes van de dragon en de tijm, de eierdooiers, de mosterd, het citroensap, de Garlaban, een scheut olijfolie en wat peper en zout in de keukenrobot en mix alles tot pulp.
Voeg scheutje voor scheutje olijfolie bij tot er een dikke mayonaise ontstaat.

Bereiding van de arabiata:
Pel en snipper de ui, pel de knoflooktenen.
Pluk de blaadjes van de basilicumtakjes en snij ze fijn.
Snij de olijven in tweeën.
Verhit een scheut olijfolie in een ruime braadpan en fruit er de ui in aan. Doe de tenen knoflook uit de knijper erbij en roerbak even mee. Doe er de tomatenblokjes, de pesto, de tomatenpuree en de sambal (of tabasco) bij en schep alles door elkaar. Laat een minuutje of 10 zacht sudderen met het deksel op de pan. Roer er op het laatst de olijven en de basilicum doorheen.
Laat de saus afkoelen tot lauwwarm.

Nou, en dan de compositie.
Verdeel de aardappelen over de borden, giet er wat arabiata overheen en daarna de aïoli. Geef de overgebleven saus er los bij.
Plus wat (stok)brood om te soppen en een glas koele rosé, of een eerste voorzichtig glaasje rood…