Actualités: horeca dicht, Juliette Greco, Charlie Hebdo, Russische kerk, populaire woonstreken en meer

za 26 september 2020

Categorieën:

Horecasluiting Marseille: 48 uur uitstel
Vandaag en morgen kan er toch gegeten en gedronken worden in de horeca van Marseille (Bouches-du-Rhône). Eerder was in Parijs (zonder enig overleg met regionale en plaatselijke autoriteiten) besloten dat cafés en restaurants in die stad vrijdag om ‘minuit’ voor minstens 2 weken op slot moesten, corona. Er dreigde rebellie, mede gesteund door de president van de regio Le Sud/PACA en de burgemeester van Marseille. Er werd een compromis bereikt: dit weekeinde is de horeca gewoon open (ook opdat voorraden voedsel in de restaurants opgemaakt kunnen worden), de verplichte sluiting geldt vanaf zondagavond minuit en niet meer na 2 weken maar na 7 dagen wordt – aan de hand van de dan beschikbare coronacijfers – bekeken of de sluiting gehandhaafd blijft.

Kastanjefeest Collobrières geannuleerd
Het al 30 jaar vermaarde Fête de la châtainge in Collobrières (Le Var), voorzien voor 11, 18 en 25 oktober, gaat niet door. In ‘normale’ jaren’ komen er gemiddeld 45.000 mensen op af.

Burgemeesters in opspraak
Twee onlangs gekozen burgemeesters van de partij EELV (Europe Ecologie Les Verts) liggen onder vuur. Burgemeester Doucet van Lyon liet noteren dat de Tour de France volgens hem een macho-evenement is en tevens schade toebrengt aan het milieu. Zijn collega in Bordeaux, Pierre Hurmic, besloot dat er dit jaar geen plaats is voor de traditionele metershoge kerstboom voor het stadhuis. Hij wil geen ‘dood hout’ voor de deur van zijn mairie. Beide burgemeesters kregen op social media de wind van voren, óók van partijgenoten.

Ouderschapsverlof verlengd
President Macron heeft besloten het ouderschapsverlof van 14 naar 28 dagen te verlengen. Opmerkelijk: nieuwe vaders zijn vanaf 1 januari verplicht (!) 7 dagen ouderschapsverlof op te nemen.

Charlie Hebdo: het gaat maar door
Iedereen herinnert zich uit januari 2015 de gruwelijke moordpartij in de redactieburelen van het satirische weekblad Charlie Hebdo, 12 doden. En meteen daarna die aanval op een kosjere supermarché. De daders zijn dood, in Parijs loopt nu al meer dan een week het proces tegen (vooralsnog veronderstelde) medeplichtigen. Ondanks allerlei veiligheidsmaatregelen gisteren (vrijdag) een steekpartij ter hoogte van het voormalige kantoor van het weekblad, twee gewonden. Volgens de autoriteiten ging het om terrorisme, een 18-jarige Pakistaan zou hebben bekend. Eerder van de week moest Marika Bret, personeelschef van Charlie Hebdo, haar huis halsoverkop verlaten. Volgens de politie werd ze bedreigd, ze kreeg 10 minuten om haar spullen te pakken, ze is nu ondergedoken.

Twee Grote Namen die afscheid namen
Frankrijk moest dezer dagen ‘adieu’ zeggen tegen twee internationaal vermaarde fenomenen. In Ramatuelle (Le Var) waar ze woonde, overleed op 93-jarige de chansonnière Juliette Gréco. Misschien wel de laatste vertegenwoordigster van de generatie Piaf, Montand en net zo goed Brel, maar ook haar vertolking van ‘La Mer’ van Charles Trenet uit 1946 zal nog menigeen aanspreken.
Haar entourage betrof ook – onder anderen – Sartre en De Beauvoir. Ze voelde zich aangesproken door hun idee van het existentialisme, jaren 50, Parijs. President Macon liet weten dat ze de ‘muse du Saint-Germain-des-Prés’ was en dat we haar stem en haar verschijning nooit zullen vergeten. Op 5 oktober wordt ze in Parijs in besloten kring begraven.

Frankrijk werd ook opgeschrikt door het overlijden van Pierre Troisgros (92), de 3-sterrenchef uit Roanne (Loire), wiens restaurant nu overigens Troisgros-Le Bois sans Feuilles heet. Tegenwoordig in Ouches (10 km verderop) gevestigd, geleid wordt door Michel en César Troisgros, en nog altijd 3 sterren heeft. Pierre Troisgros geldt als de voornaamste grondlegger van de ‘nouvelle cuisine’, een begrip dat bedacht werd door de gastro-recensenten Gault en Milau, van de gelijknamige gids. Al in 1972 werd restaurant Les Frères Troisgros, dat toen nog zo heette en in Roanne zat, tot ’s werelds beste uitgeroepen.

Teleurstelling voor de Russische Kerk
Namens de regio Le Sud/PACA was de Russische Kerk in Nice (Alpes-Martimes) kandidaat voor de uitverkiezing van mooiste gebouw van Frankrijk. Een tv-programma op France-3, kijkers konden via internet stemmen. Er waren 14 kandidaten, de kerk eindigde op een teleurstellende 11e plaats. Winnaar: la Citadelle et Le Lion de Belfort (Bourgogne-France-Comté).

Populair voor een ‘maison secondaire’
Elk jaar onderzoekt dagblad Le Figaro waar de Fransen het liefst een tweede, of vakantiehuis zouden willen bezitten. De omgeving van de Varoise Golfe de Saint-Tropez (slechts 0,07% van het Franse grondgebied) scoort buitengewoon goed, vooral Grimaud, gevolgd door Rayol-Canadel-sur-Mer, Gassin en Saint-Tropez zelf. Elders in de regio Le Sud/PACA zijn ook erg in trek: Gordes (Vaucluse) en Saint-Jean-Cap-Ferrat (Alpes-Maritimes).

Glenn Viel chef van het jaar
Chef Glenn Viel van restaurant L’Oustau de Baumanière (sinds dit jaar 3 sterren) in Les Baux-de-Provence (Bouches- du-Rhône) is door zijn Franse collega’s uitgeroepen tot chef van het jaar. Aan de verkiezing (van het tijdschrift Le Chef) mogen alleen chefs meedoen die zelf ook minstens één ster hebben. Als je er wilt proeven: lunchmenu € 95.

4 gedachten over “Actualités: horeca dicht, Juliette Greco, Charlie Hebdo, Russische kerk, populaire woonstreken en meer”

  1. Hoe ik Juliëtte Greco ontmoette.
    25 Jaar gekeden kwam ik naar Frankrijk.
    Mijn hele jeugd daarvan gedroomd en nu kon ik wonen in mijn droomland.
    De Franse chansons kon ik grijsdraaien, de boeken van Sagan las ik 2 keer en op de Middelbare school, mocht ik op ouderdagen, gedichten van Lafontaine deklameren.
    Over Juliëtte Greco las ik over haar tijd in Parijs, het existentialisme.
    Altijd in het zwart gekleed, zo was ook jarenlang de kleur zwart favoriet voor mij.
    Ik woonde nog niet lang in Frankrijk, toen ik een tip kreeg van een Franse vriendin, Juliëtte kwam naar de Lot, naar Figeac voor een concert.
    Eindelijk kon ik haar in levende lijve zien.Snel kaartjes gekocht en via een vriend, zou ik mijn idool, na de voorstelling mogen ontmoeten.
    Het concert was prachtig.
    Juliëtte, alleen op het grote podium, zwarte lange jurk, bleek gezicht omlijst door lang zwart haar, 1 enkele spot op het frêle figuurtje, op een donker podium.
    Grandiose avond.
    Na de voorstelling meteen naar haar hotel, zij wist van mijn komst en de ontvangst was allerhartelijkst. We hebben een kwartiertje gepraat, zij was moe na de lange voorstelling. Ze schreef nog wat lieve woorden op mijn programmablad, ondertekende met haar naam en een hartje en bij het weggaan een lichte omhelzing.
    Op wolken liep ik het hotel uit.
    Juliëtte is er niet meer, maar voor mij blijft zij in gedachten voortleven.
    Jacqui jansen
    Cardaillac.

    1. Kijk, Zuid-Frankrijk!

      Wat een mooi verhaal Jacqui. Geweldig dat je haar ontmoet en gesproken hebt. Menigeen zal jaloers op je zijn. Koester je herinneringen!

  2. Bonjour Renée,
    Je schrijft over je aanloopkat, lijkt hier wel de SPA.
    Ik kan erover meepraten.
    Ik bracht uit Nederland nog 2 katten mee, die zich wonderlijk snel aan hun nieuwe omgeving aanpasten.
    Na een paar jaar stierven ze, 22 en 23 jaar oud.
    Mijn verdriet was groot maar mijn man wist me ervan te overtuigen, geen nieuwe meer te nemen, het beperkt je vrijheid, je kunt niet zomaar besluiten, om op vakantie te gaan of een paar dagen weg.
    Paar maanden later, belde de Engelse buurvrouw aan, ze gingen terug naar Engeland en haar aanloopkat kon ze niet meenemen.kun jij af en toe eens kijken?
    Rare vraag, je laat je kat toch zo niet achter.
    De kat kwam en bleef. Was wel erg schichtig en vertrok na elke maaltijd naar het struikgewas.Niet veel later stond ze trots voor de deur met 4 jonkies.
    Ze waren niet te vangen, dus bleven ze.
    Zo ging het elk jaar, af en toe verdwenen er een paar ,waarschijnlijk opgegeten door de vossen beneden in het bos, of overreden op straat.
    Uiteindelijk had ik nog 4 katten.Heb vaak geprobeerd met vangkooien de beestjes te vangen, de hulp ingeroepen van de club van Brigitte Bardot, maar niets hielp.
    Een paar maanden geleden, we kwamen terug van vakantie, zaten er 5 prachtige kittens op het terras. Ze mogen blijven, maar er kan niets meer bij. Er komt ‘s avonds nog een egel eten, 2 honden uit de buurt, Niemand in het dorp wil een katje, er zijn er al zoveel.
    Hier kunnen ze eten en spelen, maar niemand wil naar de dierenarts.
    On verra.
    Groetjes uit Cardaillac,
    Jacqui.

    1. Kijk, Zuid-Frankrijk!

      Sorry for your cats. Ik heb er helaas ook (te)veel weggebracht. En inderdaad, een huisdier laat je niet zomaar achter.Lief dat je je erover ontfermd hebt. En ja, drachtig, daar had ik nog niet aan gedacht. We zullen het nog wel zien. Wegschoppen doen we in elk geval niets…

Laat een antwoord achter aan Kijk, Zuid-Frankrijk! Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven