Wat nou ‘solidaire’?

do 5 november 2020

Het was weer treurnis troef op het dorp toen ik vanmorgen even langs ging bij de tabac en de épicerie, de twee enige winkeltjes waarvan de deur nog gewoon opengeduwd kan worden. Voor het overige werd de dorpsstraat geflankeerd door een grauwe opeenvolging van neergelaten rolluiken. Restaurantjes gesloten, kappertje dicht, galerietje op slot, de kroegjes achter een metalen barricade weggestopt. Dicht, alles dicht. Alleen bij de mairie aan het pleintje brandde er licht achter de schuifdeur, maar dat was omdat monsieur le maire er blijkbaar moest zijn; z’n bolle Volkswagen Touran stond ponteficaal op de speciaal gereserveerde plek pal voor de toegang. Daar zit een smal, steil omhooglopend straatje naast, als die auto er staat en je moet de bocht ronden, vergeet het dan maar. En als de burgervaderlijke voiture staat op te laden bij de elektropaal naast de boules-baan een stukje verderop, kun je er evenmin langs: te dikke kont, die auto. ’t Is trouwens de enige auto die er weleens staat. Verder zeg ik niks…
Gelukkig kwam ik bij de tabac zoals het hoort mijn favoriete dorpshond Eros tegen. Hij kwam me kwispelstaartend tegemoet. Ook hij blij me te zien in het dooie dorp. Hij weet dat ik koekjes voor ‘m in mijn tas heb. ‘We doen als altijd’, straalde hij uit. Ik ook.
Intussen blies een moedeloze mistral (niet eens een serieuze) met de massaal gevallen bladeren van de hoge platanen die de dorpsstraat markeren, de corona-blues.
Toen ik thuis (geen caféterras hè) de krant opensloeg las ik een interview met de baas van de Franse afdeling van Amazon. Die ‘o zo graag’ de kleine middenstander, die z’n winkeltje moest sluiten van de overheid vanwege corona, de helpende hand wil bieden, solidariteit en zo. Sure.
Winkels – kleine middenstanders – die ‘niet essentiële’ producten verkopen moesten dicht. Dat heeft inmiddels tot opstand geleid onder winkeliers, want de supermarkten die vergelijkbare producten verkopen, mochten wel gewoon openblijven. Oneerlijke concurrentie dus. Burgemeesters (niet de onze, het idee) maakten zich sterk voor hun middenstand en besloten het overheidsdecreet te negeren. Ze werden een voor een teruggefloten. ‘Bon’, besloot premier Castex als goedmakertje, ‘dan mogen de supermarchés die spullen ook niet meer verkopen.’ En dat leverde weer razende supermarktmensen op. Michel-Eduard LeClerc (inderdaad, van die keten) haalde woedend uit op internet en zette een aantal producten die wel en niet mochten worden verkocht op een rijtje om de willekeur aan te geven.
Kijk even mee (klik op het plaatje):

De chaos en de puinhopen zijn compleet, zoals je gisteren kon lezen in de column van m’n collega Peter Hooft (klik hier) en de enige die er garen bij spinnen zijn de internetkoopgroten. Zoals Amazon. Die Amerikaanse gigant gaat je als kleine middenstander nu helpen. Waarmee? Met het opzetten van je eigen webshop. En via Amazon mag je dan je producten aan de man brengen. Kost je slechts € 39 euro per maand aan abonnementskosten en je krijgt een krediet van € 200 euro om te starten. Tot de crisis over is natuurlijk, dan wordt het terugbetalen.
In dezelfde krant die ik vandaag opensloeg een paginagrote advertentie van de Intermarché met als kop: ‘Désolé Amazon’. Die Intermarché (ook geen kleine jongen) gaat de lokale Franse middenstand namelijk net zo ‘solidaire’, zelf wel even helpen. Natuurlijk ook met een eigen verkoopkanaal maar dan wel via Intermarché’s ‘drivesolidaire’. Vooralsnog alleen voor boekwinkels, maar er wordt hard gewerkt aan uitbreiding naar andere sectoren. En vanzelfsprekend helemaal gratis voor de winkelier; zolang het confinement duurt. En daarna dan?
Ik heb zomaar het onaangename gevoel dat hier nóg meer gescoord wordt over de toch al zwaarbelaste rug van die kleine middenstander.
De oplossing? Ik denk: peuter het die overheid aan het verstand dat het sluiten van kleine winkeltjes echt geen moer uitmaakt als je corona onder controle wilt krijgen. Zoals m’n vriendin Julia in Parijs al signaleerde is ‘het maatregelenpakket gebakken lucht’. Lees hier maar.
Zoals het nu gaat, is er een zwalkende heelmeester bezig die een spoor van stinkende wonden achterlaat. Ik las een interview met de ex-premier Raffarin, die vreest – vanwege de sanitaire, sociale en financiële crisis in ‘mijn’ Frankrijk – voor een burgeroorlog. Het zal toch niet?
Gelukkig is er volgens Eros helemaal niets aan de hand. Verstandige hond.
Koekje dan maar?

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven