Behalve als ik zelf het slachtoffer ben – wie niet in dit land? – vind ik de beruchte Franse bureaucratie vooral iets van Louis de Funès. Maar zelfs als ik er niks mee te maken heb, denk ik soms: dit kan toch niet?
Het is een hopelijk onschuldige afwijking, maar ik verzamel graag voorbeelden van idiote Franse bureaucratie. En van de week trapte ik een sterk staaltje op z’n staart.
Dankzij Prince Albert II van Monaco.
Ik heb niets met zijn overbevolkte prinsdom. Je moet wel heel arm zijn als je om belastingtechnische redenen voor een ophokflatje in dat Madurodam kiest. Doet er niet toe.
De prins bood Zuid-Frankrijk hulp aan na die verwoestende storm Alex. Hij kwam niet alleen een kijkje nemen in het getroffen gebied, hij maakte ook € 4 miljoen over en bood daarnaast – gratis ter overname – een in Israël ontwikkelde machine aan die van luchtvochtigheid drinkwater kan maken. Van techniek weet ik niets, mijn kennis reikt niet verder dan dat je een stopcontact nodig hebt als je een lamp wilt aandoen. Voor zover ik het snap kan die machine bij 30% luchtvochtigheid tussen 200 en 900 liter drinkwater per dag produceren.
Eén van de rampzalige aspecten van die storm Alex was dat in tal van dorpen in met name de Vallée de la Roya geen drinkwater meer beschikbaar was. Trouwens, in een paar wijken nu nog steeds niet.
Je zou denken dat Frankrijk het cadeau van zo’n apparaat van harte verwelkomt.
Dat was dus buiten de Franse bureaucratie gerekend. De prefect van het departement Alpes-Martimes, waar niet alleen qua drinkwater een noodtoestand heerste, weigerde het geschenk van de Monegaskische prins.
Want?
De machine was in Frankrijk niet ‘gehomologeerd’. Ik weet gelukkig niet wat dat precies is. Ik vermoed: niet ‘goedgekeurd’ door Frankrijk, gespecialiseerd in rare regels. Een reddende engel zonder de juiste papieren.
Dus?
Bedankt voor je aanbod, beste prins, maar we hebben geen belangstelling. Aldus de prefect.
Franse regels zijn in beton gegoten. Althans, in de beleving van prefecten, de onderhorigen van het regime in Parijs.
Dat honderden (of misschien meer) huishoudens in de Vallée de la Roya daardoor nog langer op drinkwater hebben moeten wachten? Soit, regels zijn regels.
Vaak lachwekkend en de toepassing ervan al helemaal.
Maar in dit geval zeg ik met de getroffenen in de vallei: ‘scandaleux!’.
Die Prins Albert II zou – vooral volgens de roddelpers – niet helemaal onomstreden zijn. Ik vind dat ie ‘oké’ was toen storm Alex bij zijn buren nood creëerde. In het dialect van Twente of zo schijnen ze er een woord voor te hebben: noaberschap.